Καλλιέργεια αγριαγκινάρας
Περιεχόμενα
Προετοιμασία εδάφους
Εφόσον έχει προηγηθεί φθινοπωρινή καλλιέργεια, αμέσως μετά τις πρώτες βροχές, ακολουθεί όργωμα για το παράχωμα των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας και την καταστροφή των ζιζανίων. Στη συνέχεια γίνεται κατεργασία με δισκοσβάρνισμα ή καλλιεργητή ώστε να διατηρηθεί η βολώδης επιφάνεια του εδάφους που προστατεύει τα νεαρά φυτά από το ψύχος και τη δημιουργία κρούστας. Εάν έχει προηγηθεί ανοιξιάτικη καλλιέργεια, μετά τη συγκομιδή πραγματοποιείται τεμαχισμός των υπολειμμάτων και ενσωμάτωσή τους και ακολουθεί σβάρνισμα και σπορά. Στην περίπτωση αγρανάπαυσης συστήνεται η εφαρμογή ζιζανιοκτονίας πριν την εδαφοκαλλιέργεια.[1]
Σπορά - Φύτευση
Η σπορά της αγριαγκινάρας πραγματοποιείται με πνευματική μηχανή ακριβείας το φθινόπωρο ή την άνοιξη ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή. Η φθινοπωρινή σπορά γίνεται αμέσως μετά τις βροχοπτώσεις, ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή των νεαρών φυτών από τους πρώτους παγετούς, ενώ η ανοιξιάτικη σπορά συνιστάται σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από φθινοπωρινούς παγετούς. Η πυκνότητα σποράς εξαρτάται από τη γονιμότητα του εδάφους και το ύψος των βροχοπτώσεων. Σε υποβαθμισμένα εδάφη με μειωμένη βροχόπτωση, οι συνήθεις αποστάσεις σποράς είναι 0,75-1 και 0,35-0,50m μεταξύ και επί της γραμμής αντίστοιχα, οπότε εξασφαλίζεται πυκνότητα της τάξης των 1.000-2000 φυτών/στρέμμα. Η απαιτούμενη ποσότητα σπόρου υπολογίζεται σε 0,2 kg/στρ. Σε γόνιμα και με επαρκείς βροχοπτώσεις εδάφη, οι αποδόσεις της βιομάζας μεγιστοποιούνται με διπλάσια πυκνότητα σποράς.[1]
Καταπολέμηση ζιζανίων
Η καταπολέμηση των ζιζανίων καθίσταται απαραίτητη μόνο κατά το πρώτο έτος εγκατάστασης της καλλιέργειας και πραγματοποιείται με ένα ή δύο σκαλίσματα. Δεδομένης της φύσης της αγριαγκινάρας που καθιστά την ίδια ισχυρό ζιζάνιο-εισβολέα, η εφαρμογή ζιζανιοκτονίας δεν αποτελεί απαραίτητη πρακτική κατά τα επόμενα χρόνια.[1]
Λίπανση
Η βασική λίπανση πρέπει να είναι της τάξης των 10 μονάδων/στρέμμα άζωτο, 10 μονάδων/στρέμμα φώσφορος και 20 μονάδων/στρέμμα κάλιο, ανάλογα με την γονιμότητα του εδάφους. Μία δεύτερη εφαρμογή στο τέλος του χειμώνα με 10 μονάδες/στρέμμα άζωτο, ίσως είναι απαραίτητη, καθώς η παραγωγή βιομάζας είναι μεγάλη, και κατά συνέπεια οι ανάγκες των φυτών σε θρεπτικά στοιχεία είναι μεγάλες. Υπολογίζεται ότι για μια μέση παραγωγή 2 τόνων βιομάζας/στρέμμα, η καλλιέργεια απορροφά από το έδαφος περίπου 22,7 kg/στρέμμα άζωτο, 5,6 kg/στρέμμα φώσφορο και 35,2 kg/στρέμμα κάλιο.[2]
Άρδευση
Άρδευση απαιτείται κατά τον πρώτο χρόνο εγκατάστασης της καλλιέργειας, και ιδιαίτερα εάν η σπορά γίνεται την άνοιξη, ενώ τα επόμενα χρόνια η καλλιέργεια μπορεί να συνεχίσει ως ξηρική εάν οι βροχοπτώσεις φθάνουν τα 400mm. Παρότι οι απαιτήσεις της καλλιέργειας αγριαγκινάρας για μια σχετικά ικανοποιητική απόδοση είναι μικρές, η εφαρμογή άρδευσης και λίπανσης κατά την διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου ευνοούν τις υψηλές αποδόσεις.[1]
Συγκομιδή
Η υπέργεια βιομάζα του φυτού συλλέγεται το καλοκαίρι, από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Η συγκομιδή γίνεται αφού έχει ξεραθεί το μεγαλύτερο μέρος του φυτού, αλλά πριν πέσουν οι σπόροι. Η συγκομιδή μπορεί να γίνει είτε με θεριζοαλωνιστική μηχανή, οπότε γίνεται ο διαχωρισμός του σπόρου από την υπόλοιπη βιομάζα που στη συνέχεια δένεται σε μπάλες, ή κατ’ ευθείαν με θεριστική μηχανή, σε περίπτωση που δεν ενδιαφέρει ο διαχωρισμός του σπόρου. Η παραγωγή της υπέργειας βιομάζας της αγριαγκινάρας, εξαρτάται κυρίως από τη διαθεσιμότητα νερού κατά τη διάρκεια της περιόδου αύξησης. Σε περιοχές με μέσο βροχομετρικό ύψος 450mm, και καλή κατανομή αυτού κατά τη διάρκεια τόσο του φθινοπώρου και χειμώνα, όσο και της άνοιξης, η μέση παραγωγή βιομάζας είναι περίπου 2 τόνοι ξηράς ουσίας/στρέμμα. Η απόδοση της καλλιέργειας της αγριαγκινάρας σε βιομάζα στη χώρα μας υπολογίζεται σε 2,5 τόνοι/στρέμμα και χρόνο ζωής της φυτείας 15 έτη. Οι αποδόσεις για αρδευόμενες φυτείες αγριαγκινάρας είναι σαφώς υψηλότερες, φτάνοντας τους 3,3 τόνους ξηράς ουσίας/στρέμμα.[2]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.
- ↑ 2,0 2,1 Παρουσίαση της καλλιέργειας της αγριαγκινάρας και μελέτη των ενεργειακών καλλιεργειών στην Ελλάδα, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Λουκόπουλου Σωτηρίου, Ηράκλειο 2009.
