Αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με την ύλη

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Μετά την αρχική διέλευση της από την ατμόσφαιρα η ακτινοβολία φτάνει στην επιφάνεια με την οποία αντιδρά με ανάκλαση-διάχυση (R), απορρόφηση (Α) ή με διέλευση (Τ) σε περίπτωση μιας αρκετά λεπτής επιφάνειας.

Ανάκλαση-διάχυση: Σε λείες επιφάνειες επικρατεί η κατοπτρική ανάκλαση δηλαδή η ανάκλαση προς μια και μόνο διεύθυνση. Ο τρόπος με τον οποίο κάθε αντικείμενο ανακλά την ακτινοβολία εξαρτάται από την τραχύτητα, και τις φυσικοχημικές ιδιότητες του σε σχέση πάντα με το μήκος κύματος της ακτινοβολίας. Η ανάκλαση εξαρτάται από:

  • την κατεύθυνση της ακτινοβολίας
  • την ένταση της ακτινοβολίας
  • το μήκος κύματος και την συχνότητα της ακτινοβολίας που λαμβάνεται από τα αντικείμενα στη βάση της ατμόσφαιρας και
  • τη φασματική εξάπλωση της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας.

Απορρόφηση: ως απορρόφηση εκφράζεται το φαινόμενο κατά το οποίο η ακτινοβολία δεσμεύεται από το αντικείμενο και ακολούθως επανεκπέμπεται σε μεγαλύτερα μήκη κύματος του θερμικού υπέρυθρου καναλιού. Στην περίπτωση όπου η ακτινοβολία περνάει από ένα μέσο σε ένα άλλο με διαφορετική πυκνότητα τότε αλλάζει η ταχύτητα και το μήκος κύματος, με ταυτόχρονη μεταβολή της γωνίας εισόδου της ακτινοβολίας.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Τηλεπισκόπηση - Εφαρμογές στις γεωεπιστήμες, των Μιγκίρου Γ., Παυλόπουλου Α., Παρχαρίδη Ι., Γατσή Ι., Ψωμιάδη Ε., Εργαστήριο Ορυκτολογίας - Γεωλογίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αθήνα 2003