Ανάπτυξη των φυτών τριτικάλε

Αρχικά τα τριτικάλε είχαν πολύ μεγάλη ανάπτυξη (λόγω σίκαλης) και έφθαναν ένα τελικό ύψος περίπου 1.7m. Αυτό ήταν ένα ανεπιθύμητο χαρακτηριστικό που τα καθιστούσε φοβερά ευπαθή στο πλάγιασμα. Η μεγάλη ανάπτυξη σε ύψος ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή στα μικρότερα γεωγραφικά πλάτη και αποδόθηκε και στην παράταση της βλαστητικής ανάπτυξης λόγω των μικρότερων φωτοπεριόδων. Παράλληλα όμως, η ταχεία ανάπτυξη αύξανε την ανταγωνιστικότητα των φυτών με τα ζιζάνια και εκμηδένιζε ουσιαστικά την ανάγκη για ζιζανιοκτονία. Η δημιουργία μικρόσωμων ποικιλιών στα τριτικάλε αποτέλεσε αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας για πολλά χρόνια. Ο αρχικός στόχος ήταν η εισαγωγή γόνων από το σιτάρι που προσδίδουν νανισμό, η χρησιμοποίηση όμως του γενετικού υλικού Νorin-10 ως πηγής νανισμού είχε ως αποτέλεσμα μειωμένη γονιμότητα των απογόνων, συρρικνωμένους καρπούς και υποβάθμιση άλλων ποιοτικών χαρακτηριστικών του καρπού. Παράλληλα ερευνήθηκε και η δυνατότητα χρησιμοποίησης φυτών σίκαλης που παρουσίαζαν νανισμό, αλλά τα προϊόντα διασταύρωσης με εξαπλοειδή τριτικάλε παρουσίαζαν και εδώ χαμηλή γονιμότητα και συρρικνωμένους καρπούς. Τελικά, το 1972 έγινε δυνατή η παραγωγή νάνων εξαπλοειδών με υψηλή γονιμότητα που προήλθαν από διασταυρώσεις εξαπλοειδών με μαλακό σιτάρι και οκταπλοειδών με εξαπλοειδή. Σήμερα υπάρχουν τριτικάλε με διαφορετική ένταση νανισμού που μπορεί να φθάσουν σε ύψος 72-73cm. Στα μικρόσωμα τριτικάλε έχει παρατηρηθεί μια μείωση της περιεκτικότητας των καρπών σε πρωτεΐνη, η οποία όμως αντισταθμίζεται σε στρεμματική βάση από τις αυξημένες αποδόσεις, θα πρέπει επίσης ιδιαίτερα να τονισθεί το γεγονός ότι η μείωση του ύψους των φυτών επιτεύχθηκε με διατήρηση του μεγάλου μήκους του στάχυ, όπως ακριβώς συνέβη και στο σιτάρι, με αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση του συντελεστή ωφέλιμης παραγωγής.