Ασθένειες στέβιας
Περιεχόμενα
Σεπτόρια
Τα φύλλα της στέβια εμφανίζονται ανοιχτόχρωμες χλωρωτικές κηλίδες διαφόρων σχημάτων. Οι κηλίδες αυτές αποκτούν χρώμα ανοιχτό καφέ που αργότερα γίνεται σκούρο. Τα φύλλα νεκρώνονται και συχνά πέφτουν. Η προσβολή αρχίζει από τα σπόρια του μύκητα που διαχειμάζει στα ζιζάνια. Με τον αέρα μεταφέρονται και επικάθονται στα φύλλα της στέβια. Η προσβολή ευνοείται από την υγρασία του εδάφους και των φύλλων και τα σπόρια αναπτύσσονται στα μουσκεμένα φύλλα. Η σεπτόρια δεν μεταδίδεται με το σπόρο, ενώ μπορεί να μεταδοθεί με τους άλλους τρόπους παραγωγής στεβιοφυταρίων, όπως με τα έρριζα μοσχεύματα και ριζώματα. Η καταπολέμηση γίνεται με χαλκούχα σκευάσματα propineb, mancozeb, meritam.
Φουζάριο
Παρατηρείται αργό κιτρίνισμα και ξήρανση των φύλλων στη μία πλευρά του φυτού. Όταν μολυνθεί, πριν από το στάδιο της ταχείας ανάπτυξης, τα φύλλα παρουσιάζουν νανισμό, ενώ η κορυφή γέρνει προς τη μολυσμένη πλευρά. Δεν προσβάλλεται η εντεριώνη, ενώ αν αφαιρέσουμε το φλοιό, το ξύλο μεταχρωματίζεται σε καφετί. Για την καταπολέμηση της ασθένειας αυτής, χρησιμοποιούνται κυρίως ανθεκτικές ποικιλίες, ενώ και η χρήση υγιού φυτικού υλικού είναι απαραίτητη. Σε αρκετές περιπτώσεις πάντως, η ηλιοαπολύμανση μείωσε σημαντικά την εμφάνιση της ασθένειας.
Τήξη σπορείων
Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε σύμπλοκο των μυκήτων pythium, phytophtora, rizoktonia και thielaviopsis. Ευνοείται από την υπερβολική υγρασία του εδάφους και της ατμόσφαιρας, από την κακή αποστράγγιση, από τη μεγάλη πυκνότητα των φυταρίων και από τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας (15 - 25oC). Παρατηρείται συνήθως στα παραδοσιακά σπορεία και προσβάλλει τα φυτά σε όλα τα στάδια, αρχής γενομένης από τη λεγόμενη προφυτρωτική τήξη. Οι μεγάλες ζημιές συνήθως γίνονται στα νεαρά φυτάρια καθώς και στα μεγάλα που η προσβολή είναι στο λαιμό. Η χημική καταπολέμηση γίνεται με τις δραστικές ουσίες metalaxyl, etridiazole, thiopanate methyl, benomyl, dicloran, thiopanate methyl, thiapendazole, etridiazole.
Σκληρωτίνια
Ο Sclerotinia sclerotiorum είναι ο μύκητας που προσβάλλει το στέλεχος του φυτού στη βάση, προκαλώντας καφετίασμα του βλαστού. Ο μύκητας ευνοείται από υψηλή υγρασία και θερμοκρασία γύρω στους 23oC. Για την αντιμετώπισή του, αποφεύγουμε την υπερβολική υγρασία του εδάφους, ενώ ένας άλλος τρόπος είναι η χρήση χημικών σκευασμάτων που περιέχουν τις δραστικές ουσίες iprodione, thiopanate, methyl, dicloran.
Βιβλιογραφία
- ↑ Οδηγός καλλιέργειας στέβια, των Κωνσταντίνου και Παναγιώτη Ζαχοκώστα.