Παρασιτικά προβλήματα
Ένα άγριο άλογο που διατρέχει ευρείες περιοχές για να τραφεί, σπανίως υποφέρει από μολύνσεις εξαιτίας εσωτερικών παρασίτων. Στο οικιακό περιβάλλον, όμως, στο οποίο υποχρεώνουμε αρκετά άλογα να τρέφονται σε περιορισμένους χώρους, οι πιθανότητες μιας τέτοιας μόλυνσης αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Ένα άλογο μολυσμένο με σκουλήκια έχει άσχημη όψη, χάνει βάρος και τρώει πολύ λιγότερο από ένα υγιές ζώο.
Μπορεί επιπλέον η κοιλιά του να είναι πρησμένη ή φουσκωμένη και οι τρίχες (ουράς) ορθωμένες αντί για ίσιες. Αν συμβαίνουν αυτά, είναι απαραίτητο να του χορηγήσουμε αντιπαρασιτικά φάρμακα (ρωτήστε τον κτηνίατρο σας). Όμως είναι καλύτερα να προλάβουμε αυτή την ασθένεια και να εμποδίσουμε το άλογό μας να υποφέρει από τις αρνητικές συνέπειες , χορηγώντας του αντιπαρασιτικά παρασκευάσματα κάθε οχτώ εβδομάδες το χειμώνα και κάθε έξι την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Η αντιπαρασιτική πάστα, σε σύριγγα, μπαίνει στο πίσω μέρος της γλώσσας του ζώου για να καταποθεί το περιεχόμενό της.
Καθώς υπάρχουν διάφοροι τύποι εσωτερικών παρασίτων (νηματώδη, τρηματώδη και κεστώδη) το ιδανικό είναι να σπάσουμε τα αντιπαρασιτικά φάρμακα σε ένα κύκλο τριών ετών, πράγμα που πρέπει να κάνουμε αφού συμβουλευτούμε έναν Ιππίατρο.
