Ωρίμανση-Συγκομιδή κεχριού

Καρποδοτικές καλλιέργειες

Κοινό χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των ειδών κεχριού είναι η ανομοιομορφία στην ωρίμανση, τόσο σε επίπεδο καρποταξίας όσο και σε επίπεδο φυτού. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μία καρποταξία, ιδιαίτερα στο κοινό κεχρί να έχουν ωριμάσει πλήρως οι καρποί της κορυφής και να είναι ανώριμοι οι καρποί της βάσης. Η ανομοιομορφία αυτή πολλαπλασιάζεται από τη χρονική διασπορά ωρίμανσης των καρποταξιών στα διάφορα αδέλφια. Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι οι μεγάλες απώλειες καρπών με τίναγμα αν καθυστερήσει, έστω και λίγο, η συγκομιδή. Έτσι, η συγκομιδή γίνεται όταν είναι ώριμο το ανώτερο μισό της καρποταξίας. Στην φάση αυτή, είναι πιθανό τα στελέχη και οι άξονες των καρποταξιών να είναι ακόμη πράσινοι (στο δακτυλοειδές κεχρί μάλιστα υπάρχουν και αρκετά πράσινα φύλλα).

Η ανομοιομορφία ωρίμανσης αποκλείει τον θεραλωνισμό. Συνιστάται επομένως θερισμός των φυτών και φυσική ξήρανσή τους στην επιφάνεια του αγρού ή σε δεμάτια για ορισμένο χρονικό διάστημα. Θα ακολουθήσει ο αλωνισμός είτε με πέρασμα θεραλωνιστικής με ειδικό εξάρτημα συλλογής των κομμένων φυτών είτε με αυτόνομες αλωνιστικές μηχανές. Χειρωνακτική συγκομιδή με διάφορους τρόπους αλωνισμού είναι ακόμα και σήμερα συνηθισμένη σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας.

Είναι προφανές ότι οι αποδόσεις σε καρπό κυμαίνονται σε μεγάλο εύρος τιμών ανάλογα με το περιβάλλον και την καλλιεργητική πρακτική (ξηρικές-αρδευόμενες, λιπαινόμενες ή μη καλλιέργειες). Σύμφωνα με διάφορες πηγές, οι αποδόσεις του κοινού κεχριού κυμαίνονται μεταξύ 160-350kg/στρ., του ιαπωνικού μεταξύ 110-290kg/στρ., του ιτακιού μεταξύ 280-600kg/στρ., του μαργαριτώδους μεταξύ 150-450kg/στρ. και του δακτυλοειδούς μεταξύ 140-500kg/στρ.

Χορτοδοτικές καλλιέργειες

Βασικά ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια παραγωγής σε καλλιέργειες που προορίζονται για κοπή ή βόσκηση αποτελούν η ξηρά ουσία και η αζωτοπεριεκτικότητα του προϊόντος. Από πειράματα σε χορτοδοτικές καλλιέργειες ιταλικού και μαργαριτώδους κεχριού προέκυψε ότι οι μεγαλύτερες αποδόσεις σε ξηρό βάρος επιτυγχάνονταν με κοπές στην αρχή της άνθησης και σε ύψος 10cm από την επιφάνεια του εδάφους. Στη φάση αυτή η αζωτοπεριεκτικότητα του προϊόντος (1-1,9% Ξ.Β.) ήταν σημαντικά χαμηλότερη συγκριτικά με πρωιμότερα στάδια. Έτσι, φαίνεται ότι κοπή των φυτών λίγο νωρίτερα, δηλ. όταν έχουν ύψος 75cm, δίνει γενικά υψηλότερες αποδόσεις αζώτου ανά στρέμμα, αφού η ελαφρά μείωση στην απόδοση ξηράς ουσίας που παρατηρείται αντισταθμίζεται από την υψηλότερη αζωτοπεριεκτικότητα του προϊόντος συγκριτκά με την οψιμότερη κοπή στην αρχή της άνθησης.