Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Ασθένεια αραβόσιτου-Σήψεις στελέχους και σπαδίκων από τους μύκητες Diplodia zeae και Gibberella zeae

Οι μύκητες αυτοί μπορεί να προσβάλουν τα νεαρά φυτά του [[Αραβόσιτος φυτό |αραβόσιτου]], τα στελέχη και τους σπάδικες.

Η σήψη του στελέχους από τον μύκητα Diplodia zeae χαρακτηρίζεται από φαιό χρωματισμό στους κατώτερους κόμβους και περισσότερο εύθραυστο στέλεχος. Τα φυτά παρουσιάζουν συμπτώματα μάρανσης και τάση για πλάγιασμα. Χαρακτηριστικό σημείο είναι η εμφάνιση μαύρων στιγμάτων (πυκνίδια) κοντά στους κόμβους. Ο μύκητας εγκαθίσταται στο εσωτερικό του στελέχους και διαλυτοποιεί τα κύτταρα του αποταμιευτικού παρεγχύματος αφήνοντας ανέπαφες μόνο τις ηθμαγγειώδεις δέσμες. Η προσβολή του στελέχους γίνεται από μολύσματα που μεταφέρονται με τον άνεμο και εγκαθίστανται μεταξύ κολεού και στελέχους. Η σήψη του σπάδικα χαρακτηρίζεται εξωτερικα από κιτρίνισμα των βρακτείων και εσωτερικά από λευκό μυκήλλιο στο διάστημα μεταξύ διαδοχικών γραμμών των κόκκων, το οποίο αναπτύσσεται ταυτόχρονα και στο εσωτερικό των βρακτείων. Οι κόκκοι παραμένουν ανανάπτυκτοι. Είναι δυνατό σπάδικες χωρίς εμφανή συμπτώματα κατά τη συγκομιδή να παρουσιάσουν όλα τα συμπτώματα της ασθένειας κατά την αποθήκευση. 

Οι μολυσμένοι [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αραβόσιτου |καρποί]] δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως πολλαπλασιαστικό υλικό γιατί τα νεαρά φυτά παρουσιάζουν αυξημένη θνησιμότητα (κυρίως τήξεις). Επίσης, δεν συνιστάται η χορήγηση καρπών από προσβεβλημένους σπάδικες σε μη μυρηκαστικά, γιατί προκαλούνται δηλητηριάσεις. Η μόλυνση των σπαδίκων γίνεται με την είσοδο μολυσμάτων μεταξύ των βρακτείων κυρίως κατά τις πρώτες 3 εβδομάδες μετά το μετάξωμα και ευνοείται από υγρό καιρό. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης φαίνεται ότι είναι η επιλογή ανθεκτικών υβριδίων, με συμπαγή και επιμήκη βράκτεια, τα οποία εμποδίζουν την είσοδο των μολυσμάτων. Επίσης συνιστάται η απομάκρυνση και καταστροφή των υπολειμμάτων της [[Καλλιέργεια αραβόσιτου |καλλιέργειας]].

Η [[Ασθένειες αραβόσιτου |σήψη του στελέχους]] από τον μύκητα Gibberella zeae παρουσιάζει συμπτώματα ανάλογα με την προηγούμενη. Μπορεί να διακριθεί από τη ρόδινη-κόκκινη απόχρωση που παίρνει η εντεριώνη των προσβεβλημένων φυτών. Σε υγρό περιβάλλον το στέλεχος μπορεί να καλύπτεται από λευκό μυκήλλιο ενώ παράλληλα, επιφανειακά, εμφανίζονται περιθήκια με μορφή μαύρων στιγμάτων. Η σήψη του σπάδικα χαρακτηρίζεται από ερυθρωπό χρωματισμό των βρακτείων, ο οποίος ξεκινά από την κορυφή και προχωρεί προς τη βάση του σπάδικα. Παράλληλα, τα βράκτεια αλληλοαποχωρίζονται δύσκολα λόγω του μυκηλλίου που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους. Εσωτερικά ο σπάδικας παρουσιάζει ένα λευκο-ρόδινο μυκήλλιο που ξεκινά από την κορυφή. Αραιά και βραχέα βράκτεια ευνοούν την είσοδο των μολυσμάτων, η οποία πραγματοποιείται κατά το μετάξωμα και ευνοείται από ψυχρό και υγρό καιρό. Η ασθένεια γενικά δεν αποτελεί πρόβλημα για τον αραβόσιτο.

[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]]
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]]
[[είναι ασθένεια της::Αραβόσιτος φυτό| ]]
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αραβόσιτος φυτό| ]]
[[είναι ασθένεια του καρπού::Αραβόσιτος προϊόν| ]]
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]]
__NOTOC__