Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Ασθένεια αζαλέας προσβολή ριζών και λαιμού

Οι ακόλουθοι μύκητες προσβάλλουν το λαιμό και τις ρίζες ή και τα μοσχεύματα της αζαλέας:
Διάφορα είδη του γένους Phytophthora προκαλούν διάφορες συμπτωματολογικές εκδηλώσεις στην αζαλέα γνωστές ως ξήρανση και ξήρανση βλαστών (Phytophthora blight and dieback), [[Σηψιρριζίες|σηψιρριζία]] και μαρασμός (Phytophthora root rot and wilt). Τα κυριώτερα συμπτώματα είναι τα ακόλουθα: Τα φυτά εμφανίζουν νανισμό, μαρασμό και έχουν κίτρινα φύλλα. Τελικά ξηραίνονται. Σήψη και ξήρανση ριζών. Έλκη στο λαιμό, το ξύλο του στελέχους έχει ερυθροκαστανό μεταχρωματισμό. Οι βλαστοί ξηραίνονται από την κορυφή προς τα κάτω, σχηματίζονται καστανά έλκη. Τα φύλλα εμφανίζουν καστανές μέχρι μαύρες ακανόνιστες κηλίδες. Για την προστασία των υγιών φυτών συνιστώνται τα etridiazole, etridiazole + thiophanate methyl, propamocarb, mefenoxam, fosethyl AI, ή metalaxyl. 
Διάφορα είδη του γένους Pythium προκαλούν τήξεις φυταρίων στην αζαλέα. Προσβάλλονται τα μοσχεύματα στο λαιμό με την εμφάνιση μεσονεύριας χλώρωσης που ακολουθείται από αποφύλλωση και νέκρωση. Τα μοσχεύματα είτε δε ριζοβολούν ή εφόσον προσβληθούν αργότερα οι ρίζες τους εμφανίζουν καστανή σήψη. 
Ο μύκητας Rhizoctonia solani προκαλεί δυο τύπους προσβολών στην αζαλέα. Ο πρώτος τύπος προκαλεί τήξη φυταρίων (Rhizoctonia Damping-off), ενώ ο δεύτερος προκαλεί ξήρανση του φυλλώματος (Rhizoctonia web-blight). Ο δεύτερος τύπος προσβολής (web-blight)
στην αζαλέα προκαλείται μόνο από δικάρυα στελέχη Rhizoctonia και από μερικούς ερευνητές ο τύπος αυτός της ασθένειας αποδίδεται στο είδος Rhizoctonia ramicola G.F. Weber & D.A. Roberts (τέλεια μορφή Ceratobasidium ramicola Tu et al.)
Στην τήξη των φυταρίων το παθογόνο προκαλεί μια σήψη στο λαιμό του στελέχους ή και στις ρίζες. Είναι συνήθης στα νεαρά φυτά. Στην ξήρανση του φυλλώματος παρατηρούνται κηλιδώσεις στο έλασμα των φύλλων σε διάφορες περιοχές του φυλλώματος συνήθως στα φύλλα κοντά στο έδαφος και στην κεντρική περιοχή του φυλλώματος. Οι κηλίδες μπορεί να μεγαλώσουν γρήγορα και να ξηράνουν ολόκληρο το έλασμα, ή να διατηρηθούν ως μεμονωμένες κηλίδες και οι οποίες συχνά έχουν ζωνωτή μορφή. Στις προσβεβλημένες περιοχές αναπτύσσονται άφθονες υφές του παθογόνου, ιδίως με συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας, οι οποίες σχηματίζουν νήματα (web) που εμποδίζουν την πτώση από τους βλαστούς των νεκρωμένων φύλλων. Η διάγνωση του Rhizoctonia γίνεται από την αναγνώριση του χαρακτηριστικού μυκηλίου του παθογόνου. Εφαρμογή μυκητοκτόνων (fludioxonil, chlorothalonil, iprodione, thiophanate-methyl).
Σηψιρριζία Armillaria (Armillaria root rot, shoestring root rot). Παθογόνο ο βασιδιομύκητας Armillaria mellea (Vahl:Fr.) P. Kummer. Επίσης σηψιρριζία από τον Rosellinia necatrix. <ref name="Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών"/>



==Βιβλιογραφία==
<references>
<ref name="Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών"> Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών, του Ομότιμου Καθηγητή Φυτοπαθολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Χ.Γ.Παναγόπουλου, Αθήνα 2003.</ref> 
</references>


[[είναι ασθένεια της::Αζαλέα| ]]
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αζαλέα| ]] 
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]]
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]]
[[είναι προσβολή της ασθένειας::Μυκητολογικές ασθένειες φυτών| ]]