Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση σόργου"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
|- | |- | ||
! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Καρπός</font> | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Καρπός</font> | ||
| − | | | + | |22.0 |
| − | | | + | |7.0 |
| − | | | + | |3.5 |
|- | |- | ||
! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Σύνολο υπέργειου τμήματος</font> | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Σύνολο υπέργειου τμήματος</font> | ||
| − | | | + | |27.5 |
| − | | | + | |9.0 |
| − | | | + | |8.5 |
|- | |- | ||
|} | |} | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Άζωτο{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Το σόργο αντιδρά θετικά στην προσθήκα αζώτου, δεδομένου ότι εξαντλεί εδάφη (ακόμη και υψηλής γονιμότητας) μέσα σε 3-5 χρόνια συνεχούς καλλιέργειας. | ||
| + | |||
| + | Η πορεία απορρόφησης του N εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης και από το επίπεδο του προστιθέμενου αζώτου. Όταν το εδαφικό άζωτο είναι περιορισμένο, η μεγαλύτερη απορρόφηση παρατηρείται μετά την καρπόδεση, ενώ όσο αυξάνεται η επάρκεια το μέγιστο μετατοπίζεται λίγο πριν την εξοδο της ταξιανθίας. | ||
| + | |||
| + | Το άζωτο αυξάνει την παραγωγή ξηρής ουσίας και την περιεκτικότητα των φυτών σε αζωτούχες ουσίες, την παραγωγή καρπού και τον συντελεστή εκμετάλλευσης νερού, επειδή η παραγωγή καρπού αυξάνεται αναλογικά περισσότερο από τη διαπνοή. Επίσης, επάρκεια αζώτου αυξάνει την πρωίμιση. | ||
| + | |||
| + | Η αντίδραση σε άζωτο εξαρτάται από το πρόγραμμα αρδεύσεων. Αν έχει γίνει προσπαρτική άρδευση ή το έδαφος είναι υγρό κατά τη σπορά, τότε το φυτό αντιδρά στο άζωτο που χορηγείται με τη βασική λίπανση και όχι με τις μεταγενέστερες λιπάνσεις. Αντίθετα, όταν η υγρασία είναι συνεχής σε όλη την ανάπτυξη, το σόργο αντιδρά στην προσθήκη του Ν μέχρι τα 13 kg/στρ. Γενικά, οι δόσεις του αζώτου πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 6-22 kg/στρ., ανάλογα με τις συνθήκες καλλιέργειας. Στις περιπτώσεις που χορηγούνται 2 δόσεις, η δεύτερη τοποθετείται όταν τα φυτά έχουν ύψος 50-70cm. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Φωσφόρος-Κάλι{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Συνήθως δεν προκαλούν σημαντική αύξηση της παραγωγής. Όπου παρίσταται ανάγκη, συνιστώνται 4.5-10kg P<sub>2</sub>O<sub>5</sub> και K<sub>2</sub>O. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Ιχνοστοιχεία{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Σε περίσσεια ασβεστίου, αναπτύσσεται χλώρωση λόγω έλλειψης σιδήρου. Αναστέλλεται με ψεκασμό διαλύματος FeSO<sub>4</sub> 4% ή χημικών ενώσεων του σιδήρου. | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:59, 8 Ιουλίου 2013
Σε ξηρικές συνθήκες το σόργο σπάνια αντιδρά στην προσθήκη θρεπτικών στοιχείων υπό οποιαδήποτε μορφή. Εφαρμογή λιπασμάτων ή κόπρου έχει προσωρινή επίδραση στα πρώτα στάδια ανάπτυξης όταν το επιφανειακό στρώμα εδάφους είναι ακόμα υγρό. Η ξήρανση του επιφανειακού στρώματος ουσιαστικά αδρανοποιεί τα θρεπτικά στοιχεία. Μελετάται η αντίδραση μετά από τοποθέτηση σε βαθύτερα στρώματα εδάφους, αλλά τα αποτελέσματα είναι ακόμη ασαφή. Αντίθετα σε αρδευόμενες καλλιέργειες το σόργο αντιδρά στη λίπανση, αλλά λιγότερο εντυπωσιακά από τον αραβόσιτο στις ίδιες συνθήκες. Αυτό βασικά συμβαίνει λόγω της μικρότερης βλαστητικής του ανάπτυξης και του περισσότερου εκτεταμένου ριζικού του συστήματος. Στον πιο κάτω πίνακα φαίνονται τα μακροστοιχεία που απορροφά μια καλλιέργεια σόργου.
| Ποσότητες μακροστοιχείων (kg/στρ.) που απορροφά μια καλλιέργεια σόργου που αποδίδει 600kg καρπου/στρ. | ||||
|---|---|---|---|---|
| N | P2O5 | K2O | ||
| Καρπός | 22.0 | 7.0 | 3.5 | |
| Σύνολο υπέργειου τμήματος | 27.5 | 9.0 | 8.5 | |
Άζωτο
Το σόργο αντιδρά θετικά στην προσθήκα αζώτου, δεδομένου ότι εξαντλεί εδάφη (ακόμη και υψηλής γονιμότητας) μέσα σε 3-5 χρόνια συνεχούς καλλιέργειας.
Η πορεία απορρόφησης του N εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης και από το επίπεδο του προστιθέμενου αζώτου. Όταν το εδαφικό άζωτο είναι περιορισμένο, η μεγαλύτερη απορρόφηση παρατηρείται μετά την καρπόδεση, ενώ όσο αυξάνεται η επάρκεια το μέγιστο μετατοπίζεται λίγο πριν την εξοδο της ταξιανθίας.
Το άζωτο αυξάνει την παραγωγή ξηρής ουσίας και την περιεκτικότητα των φυτών σε αζωτούχες ουσίες, την παραγωγή καρπού και τον συντελεστή εκμετάλλευσης νερού, επειδή η παραγωγή καρπού αυξάνεται αναλογικά περισσότερο από τη διαπνοή. Επίσης, επάρκεια αζώτου αυξάνει την πρωίμιση.
Η αντίδραση σε άζωτο εξαρτάται από το πρόγραμμα αρδεύσεων. Αν έχει γίνει προσπαρτική άρδευση ή το έδαφος είναι υγρό κατά τη σπορά, τότε το φυτό αντιδρά στο άζωτο που χορηγείται με τη βασική λίπανση και όχι με τις μεταγενέστερες λιπάνσεις. Αντίθετα, όταν η υγρασία είναι συνεχής σε όλη την ανάπτυξη, το σόργο αντιδρά στην προσθήκη του Ν μέχρι τα 13 kg/στρ. Γενικά, οι δόσεις του αζώτου πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 6-22 kg/στρ., ανάλογα με τις συνθήκες καλλιέργειας. Στις περιπτώσεις που χορηγούνται 2 δόσεις, η δεύτερη τοποθετείται όταν τα φυτά έχουν ύψος 50-70cm.
Φωσφόρος-Κάλι
Συνήθως δεν προκαλούν σημαντική αύξηση της παραγωγής. Όπου παρίσταται ανάγκη, συνιστώνται 4.5-10kg P2O5 και K2O.
Ιχνοστοιχεία
Σε περίσσεια ασβεστίου, αναπτύσσεται χλώρωση λόγω έλλειψης σιδήρου. Αναστέλλεται με ψεκασμό διαλύματος FeSO4 4% ή χημικών ενώσεων του σιδήρου.
