Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εχθρός ελαιοκράμβης Αφίδες"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Είναι σύνηθες έντομα που προκαλούν σοβαρές ζημίες και σημαντικές απώλειες στην παραγωγή και συμπεριλαμβάνονται τους σοβαρότερους [[Εχθροί ελαιοκράμβης|εχθρούς]], πλήθους καλλιεργειών. Στην οικογένεια Aphididae ανήκουν πολλά διαφορετικά είδη που συναντώνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, με τα πιο κοινά να είναι τα Aphis fabae, Myzus persiceae. Το | + | [[Image:Προσβολή φυτού ελαιοκράμβης από τις Αφίδες.jpg|thumb|px100|Προσβολή φυτού ελαιοκράμβης από τις Αφίδες]] |
| + | Είναι σύνηθες έντομα που προκαλούν σοβαρές ζημίες και σημαντικές απώλειες στην παραγωγή και συμπεριλαμβάνονται τους σοβαρότερους [[Εχθροί ελαιοκράμβης|εχθρούς]], πλήθους καλλιεργειών. Στην οικογένεια Aphididae ανήκουν πολλά διαφορετικά είδη που συναντώνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, με τα πιο κοινά να είναι τα Aphis fabae, Myzus persiceae. Το Brevicoryne brassicae, επίσης προσβάλει διάφορα καλλιεργούμενα αλλά και αυτοφυή Σταυρανθή. | ||
Οι αφίδες τρέφονται σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, μυζώντας τους φυτικούς χυμούς, εξασθενώντας έτσι τα [[Ελαιοκράμβη φυτό|φυτά]], ενώ συγχρόνως προκαλούν παραμορφώσεις στα προσβεβλημένα μέρη με την έκκριση τοξικής σιέλου. Στα προσβεβλημένα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ελαιοκράμβης|φύλλα]] παρατηρείται συστροφή, όπου οι αφίδες σχηματίζουν μεγάλες αποικίες. Τα σοβαρά μολυσμένα φυτά παρουσιάζουν νανισμό και τα μέρη τους υπαναπτύσσονται. Εκκρίνουν επίσης μεγάλες ποσότητες μελιτωδών ουσιών, που αργότερα εποικίζονται από σκουρόχρωμους μύκητες της καπνιάς (δευτερογενής προσβολή), με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τα φυτά. | Οι αφίδες τρέφονται σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, μυζώντας τους φυτικούς χυμούς, εξασθενώντας έτσι τα [[Ελαιοκράμβη φυτό|φυτά]], ενώ συγχρόνως προκαλούν παραμορφώσεις στα προσβεβλημένα μέρη με την έκκριση τοξικής σιέλου. Στα προσβεβλημένα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ελαιοκράμβης|φύλλα]] παρατηρείται συστροφή, όπου οι αφίδες σχηματίζουν μεγάλες αποικίες. Τα σοβαρά μολυσμένα φυτά παρουσιάζουν νανισμό και τα μέρη τους υπαναπτύσσονται. Εκκρίνουν επίσης μεγάλες ποσότητες μελιτωδών ουσιών, που αργότερα εποικίζονται από σκουρόχρωμους μύκητες της καπνιάς (δευτερογενής προσβολή), με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τα φυτά. | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:31, 8 Αυγούστου 2013
Είναι σύνηθες έντομα που προκαλούν σοβαρές ζημίες και σημαντικές απώλειες στην παραγωγή και συμπεριλαμβάνονται τους σοβαρότερους εχθρούς, πλήθους καλλιεργειών. Στην οικογένεια Aphididae ανήκουν πολλά διαφορετικά είδη που συναντώνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, με τα πιο κοινά να είναι τα Aphis fabae, Myzus persiceae. Το Brevicoryne brassicae, επίσης προσβάλει διάφορα καλλιεργούμενα αλλά και αυτοφυή Σταυρανθή.
Οι αφίδες τρέφονται σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, μυζώντας τους φυτικούς χυμούς, εξασθενώντας έτσι τα φυτά, ενώ συγχρόνως προκαλούν παραμορφώσεις στα προσβεβλημένα μέρη με την έκκριση τοξικής σιέλου. Στα προσβεβλημένα φύλλα παρατηρείται συστροφή, όπου οι αφίδες σχηματίζουν μεγάλες αποικίες. Τα σοβαρά μολυσμένα φυτά παρουσιάζουν νανισμό και τα μέρη τους υπαναπτύσσονται. Εκκρίνουν επίσης μεγάλες ποσότητες μελιτωδών ουσιών, που αργότερα εποικίζονται από σκουρόχρωμους μύκητες της καπνιάς (δευτερογενής προσβολή), με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τα φυτά.
Κατά τη διάρκεια του βιολογικού τους κύκλου αναπτύσσουν μέχρι και δέκα γενιές. Ο ξηρός και πολύ ζεστός καιρός ενισχύει την αύξηση του πληθυσμού τους και τη δράση τους στις καλλιέργειες. Οι καλοκαιρινές μορφές, άπτερες και πτερωτές, είναι όλες θηλυκές, ζωοτόκες και αναπαράγονται με παρθενογένεση με πολύ γρήγορο ρυθμό. Διατηρούν όμως και την σεξουαλική αναπαραγωγή στο βιολογικό τους κύκλο και η διαχείμαση τους γίνεται ως μαύρο αυγό μήκους 0,5mm, κυρίως στη χειμερινή ελαιοκράμβη ή στα ζιζάνια. Στην αρχή της άνοιξης εκκολάπτεται η αποδημητική αφίδα που ονομάζεται θεμελιωτική, η οποία ζωοτοκεί πτερωτές και άπτερες παρθενογενετικές αφίδες.
Η αντιμετώπιση δεν είναι εύκολη, λόγω του ταχύτατου ρυθμού αναπαραγωγής τους, αλλά και της ανθεκτικότητας που έχουν αναπτύξει στα κοινά αφιδοκτόνα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η τήρηση καλή φυτοϋγιεινής ώστε να αποφεύγονται οι αναμολύνσεις. Για την αντιμετώπιση λοιπόν συνιστάται η καταστροφή των υπολειμμάτων της καλλιέργειας αμέσως μετά την συγκομιδή, αλλά και η συστηματική καταπολέμηση των ζιζανίων. Σημειώνεται ότι η αντιμετώπιση με βιολογικά μέσα κρίνεται εφικτή, καθώς οι αφίδες έχουν πολλούς φυσικούς εχθρούς που μπορούν να ελέγχουν ικανοποιητικά τους πληθυσμούς τους. Οι πιο γνωστοί είναι το αρπακτικό Aphidoletes aphidimyza και το παράσιτο Aphidius matricariae.
