Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τριτικάλε φυτό"
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
Γενικά, υπολογίζεται ότι σήμερα τα τριτικάλε [[Καλλιέργεια τριτικάλε |καλλιεργούνται]] σε 30 διαφορετικές χώρες περίπου και καλύπτουν συνολικά γύρω στα 7.5 εκατομμύρια στρέμματα. | Γενικά, υπολογίζεται ότι σήμερα τα τριτικάλε [[Καλλιέργεια τριτικάλε |καλλιεργούνται]] σε 30 διαφορετικές χώρες περίπου και καλύπτουν συνολικά γύρω στα 7.5 εκατομμύρια στρέμματα. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}[[Ποικιλίες τριτικάλε]]{{{top_heading|==}}} | ||
| + | {{:Ποικιλίες τριτικάλε|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | ||
{{{top_heading|==}}}Εχθροί{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Εχθροί{{{top_heading|==}}} | ||
Αναθεώρηση της 09:15, 30 Αυγούστου 2013
Γενικά στοιχεία
Τα τριτικάλε [1] είναι τα προϊόντα διασταύρωσης μεταξύ ειδών σιταριού και σίκαλης. Οι κύριοι στόχοι των προσπαθειών για τη δημιουργία και τη βελτίωση των τριτικάλε είναι η παραγωγή ενός σιτηρού με αποδόσεις ανάλογες ή υψηλότερες του σιταριού, με αυξημένες δυνατότητες παραγωγής κάτω από δυσμενείς συνθήκες (εδάφη μέτριας γονιμότητας, χαμηλές θερμοκρασίες) και βελτιωμένη βιολογική αξία του προϊόντος. Οι πρώτες προσπάθειες χρονολογούνται από το 1875, όταν ο Γερμανός Rimpau κατάφερε για πρώτη φορά να διασταυρώσει σιτάρι με σίκαλη, αλλά τα υβρίδια ήταν στείρα. Ο ίδιος ερευνητής κατάφερε το 1891 να δημιουργήσει το πρώτο γόνιμο υβρίδιο από διασταύρωση μαλακού σιταριού και σίκαλης. Αξιοσημείωτη ήταν η δραστηριότητα του Πειραματικού Σταθμού του Saratov στην Ουκρανία (1918-1934), όπου οι Μeister και Lebedeff κατάφεραν να δημιουργήσουν από φυσικά υβρίδια μεταξύ μαλακού σιταριού και σίκαλης, προϊόντα γόνιμα σε ικανοποιητικό βαθμό. Στο Σταθμό αυτό ξεκίνησαν και οι πρώτες κυτταρολογικές έρευνες για την ερμηνεία της γενικά χαμηλής γονιμότητας των υβριδίων. Σημαντικές εξελίξεις σημειώθηκαν στη δεκαετία του 1930. Ο Muntzing ξεκίνησε το 1935 στη Σουηδία ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα που άνοιξε νέους δρόμους στην κυτταρολογία, γενετική και βελτίωση των τριτικάλε. Το πρόγραμμα αυτό συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
Γενικά, υπολογίζεται ότι σήμερα τα τριτικάλε καλλιεργούνται σε 30 διαφορετικές χώρες περίπου και καλύπτουν συνολικά γύρω στα 7.5 εκατομμύρια στρέμματα.
Ποικιλίες τριτικάλε
Νιόβη (Γ-05207)
Είναι αγανοφόρος ποικιλία μέτριου ύψους (100-110 εκατ.), με άριστη αντοχή στο πλάγιασμα, στο ψύχος και τις ασθένειες και με υψηλές και σταθερές αποδόσεις. Αδελφώνει μέτρια και έχει βάρος 1000 καρπών περίπου 35g. Ο σπόρος είναι μέτριου μεγέθους με υψηλό πρωτεϊνικό περιεχόμενο, υψηλή απόδοση στο μύλο και καλή αρτοποιτική ικανότητα. Η απόδοση και η ποιότητα αυτής της ποικιλίας των τριτικάλε εκφράζονται καλύτερα στα ημιγόνιμα έως γόνιμα όλης της χώρας. Σπέρνεται πρώιμα με 18-20 κιλά σπόρου/στρέμμα.
Βρυτώ (Γ-07491)
Είναι αγανοφόρος ποικιλία, ψηλή, με δυνατό καλάμι, μέτριο αδέλφωμα, ανθεκτική στο πλάγιασμα, στο ψύχος και τις ασθένειες, με υψηλές και σταθερές αποδόσεις σε όλους τους τύπους εδαφών της χώρας. Ο σπόρος είναι μεγάλος, γεμίζει καλά κάτω από ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης. Πρωτεΐνη σπόρου 13 ± 1%.
Αυτή η ποικιλία τριτικάλε είναι κατάλληλη για αρτοποίηση και πολύ καλή ως ζωοτροφή.
Σπέρνεται πρώιμα με 20 κιλά σπόρου/στρέμμα.
Δάδα (Γ-07573)
Αυτή η ποικιλία είναι προϊόν της διασταύρωσης (Inia x Armadillo S) x Γ-38290. Το ύφος στελέχους είναι περίπου 110cm και βάρος 1000 καρπών περίπου 38g. Τα καλλιεργητικά χαρακτηριστικά της είναι παρόμοια με άλλη ποικιλία τριτικάλε, της Νιόβης. Νιόβης.
Θίσβη (Γ-07593)
Πρόκειται για αγανοφόρο ποικιλία τριτικάλε, ψηλή (110±5 εκατ.) με δυνατό καλάμι, μέτριο αδέλφωμα, πολύ ανταγωνιστική με τα ζιζάνια και άλλα φυτικά είδη γενικότερα, με άριστη αντοχή στο πλάγιασμα και στο ψύχος. Δίνει πολύ καλές αποδόσεις και προσαρμόζεται καλύτερα από τις υπόλοιπες ποικιλίες τριτικάλε στα αμμώδη εδάφη.
Ο σπόρος είναι μέτριου μεγέθους, γεμίζει ικανοποιητικά και είναι κατάλληλος για ψωμί και για κτηνοτροφία.
Σπέρνεται πρώιμα με 18-20 κιλά σπόρου/στρέμμα.
Βροντή (Γ-07631)
Πρόκειται για αγανοφόρο ποικιλία, κοντή (100-105 εκατ.) με δυνατό καλάμι, μέτριο αδέλφωμα, ανθεκτική στο πλάγιασμα και τις ασθένειες, πολύ ανθεκτική στο ψύχος, με υψηλές και σταθερές αποδόσεις στα γόνιμα όλης της χώρας. Ο σπόρος είναι μεγάλος, δεν γεμίζει εντελώς όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές όσον αφορά στην υγρασία του εδάφους και τις θερμοκρασίες στην περίοδο γεμίσματος. Η πρωτεΐνη σπόρου είναι ικανοποιητική.
Είναι κατάλληλη για αρτοποίηση και πολύ καλή ως ζωοτροφή.
Σπέρνεται πρώιμα με 20 κιλά σπόρου/στρέμμα.
Εχθροί
Τα τριτικάλε έχουν κοινούς εχθρούς [1] με τα άλλα σιτηρά και δεν φαίνεται προς το παρόν να παρουσιάζουν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις στην αντοχή ή ευπάθεια σε ορισμένους απ' αυτούς. θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η εξάπλωση της καλλιέργειας κατά τα τελευταία χρόνια προκάλεσε την εμφάνιση μολυσματικών στελεχών διαφόρων παθογόνων, με αποτέλεσμα να παρουσιασθούν ιδιαίτερα προβλήματα από ασθένειες όπως η μαύρη σκωρίαση στην Αυστραλία, η κίτρινη σκωρίαση στην Αν. Αφρική και τη Ν. Αμερική, και οι ελμινθοσποριώσεις στις υγρότερες περιοχές. Τέλος, έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένα τριτικάλε παρουσιάζουν ευπάθεια όταν ψεκάζονται με εντομοκτόνα και, επομένως, χρειάζεται προσοχή στη χρήση τους για την καταπολέμηση των εχθρών της καλλιέργειας.
Ασθένειες
Οι ασθένειες [1] απ' τις οποίες προσβάλλεται η καλλιέργεια των τριτικάλε είναι οι:
- η Εργωτίαση,
- οι Σκωριάσεις,
- η Ελμινθοσπορίωση.
Έχουν δημιουργηθεί ποικιλίες ανθεκτικές όσο αφορά στο ωίδιο και τη σεπτορίωση.
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
Σχετικές σελίδες
- Σιτάρι φυτό
- Σίκαλη φυτό
- Σιτηρά
- Τύποι εδαφών
- Τριτικάλε προϊόν
- Καλλιέργεια τριτικάλε
- Ασθένειες τριτικάλε
- Ποικιλίες τριτικάλε
- Ωίδιο
- Σεπτωρίαση
