Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες μηδικής"
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6.6| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6.6| ]] | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::7.5| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::7.5| ]] | ||
| − | [[κατάσταση δημοσίευσης:: | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] |
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:51, 7 Οκτωβρίου 2013
Όσον αφορά στο έδαφος, η μηδική παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικότητα. Δεν είναι πολύ απαιτητική, αναπτύσσεται όμως καλύτερα σε βαθιά, μέσης μηχανικής σύστασης, διαπερατά και γόνιμα εδάφη, με ικανοποιητική περιεκτικότητα σε ασβέστιο. Στα βαριά εδάφη ή σε εκείνα που έχουν χαμηλό pH, η μηδική δεν ευδοκιμεί. Αναπτύσσεται καλύτερα σε pH που κυμαίνεται από 6,6 έως 7,5. Το άριστο pH εξαρτάται όμως από τη δομή, την οργανική ουσία και διάφορες χημικές παραμέτρους του εδάφους. Σε εδάφη με pH μικρότερο από 6 πρέπει να γίνει προσθήκη ασβεστίου πριν από την εγκατάσταση της καλλιέργειας. Η υψηλή οξύτητα του εδάφους έχει κυρίως έμμεση επίδραση στην ανάπτυξη της μηδικής, γιατί σχετίζεται με την έλλειψη ασβεστίου και μερικές φορές φωσφόρου καθώς και με την τοξική επίδραση ορισμένων στοιχείων όπως μαγγανίου και αργιλίου. Επίσης στα όξινα εδάφη μειώνεται η αζωτοδέσμευση. Τα νεαρά φυτά της μηδικής είναι πολύ ευαίσθητα στην αλατότητα του εδάφους και γι' αυτό είναι δύσκολη η εγκατάστασή της σε αλατούχα εδάφη. Τα αναπτυγμένα όμως φυτά παρουσιάζουν μέτρια έως αρκετή αντοχή στην αλατότητα και αλκαλικότητα του εδάφους, ανάλογα με το γενότυπο. Η απόδοση αρχίζει να μειώνεται από ηλεκτρική αγωγιμότητα 2 dS m-1 και μηδενίζεται στα 16 dS m-1.
