Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια πιπεριάς Αδρομυκώσεις"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή πιπεριάς από Βερτισίλλιο.jpg|thumb|px100|Προσβολή πιπεριάς από Βερτισίλλιο]] | [[Image:Προσβολή πιπεριάς από Βερτισίλλιο.jpg|thumb|px100|Προσβολή πιπεριάς από Βερτισίλλιο]] | ||
[[Image:Προσβολή φυτείας πιπεριάς από Φουζάριο.jpg|thumb|px100|Προσβολή φυτείας πιπεριάς από Φουζάριο]] | [[Image:Προσβολή φυτείας πιπεριάς από Φουζάριο.jpg|thumb|px100|Προσβολή φυτείας πιπεριάς από Φουζάριο]] | ||
| − | Οι αδρομυκώσεις οφείλονται στο φουζάριο (Fuzarium oxysporum f.sp.capsici) και στο βερτισίλλιο (Verticillium dahliae). Πρόκειται για παθογόνα που ζουν στο [[Εδαφικές συνθήκες πιπεριάς|έδαφος]] και προκαλούν σοβαρές ζημιές στα προσβεβλημένα [[Πιπεριά φυτό|φυτά]]. Η προσβολή ξεκινάει από το [[Βοτανικά χαρακτηριστικά πιπεριάς|ριζικό σύστημα]], στη συνέχεια τα παθογόνα εισέρχονται στα αγγεία του ξύλου του φυτού, δυσχεραίνουν την κυκλοφορία του νερού και τελικά προκαλούν ξήρανση των φυτών λόγω ελλιπής τροφοδοσίας του σε νερό. Αρχικά μαραίνεται το μισό φυλλάριο, ενώ στα κατώτερα φύλλα εμφανίζονται μεσονεύριες χλωρώσεις. Το φυτό παρουσιάζει μάρανση. Αρχικά τα παλαιότερα φύλλα εμφανίζουν μεσονεύριες χλωρώσεις και στη συνέχεια πέφτουν. Τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν στη συνέχεια και τα ανώτερα φύλλα. Η χαρακτηριστική ένδειξη της προσβολής των φυτών από αυτά τα 2 παθογόνα είναι ο καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου σε κάθετη τομή του στελέχους του φυτού. Τα παθογόνα παραμένουν στα φυτικά υπολείμματα του εδάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η περίσσεια [[Άζωτο|αζώτου]], η μικρή φωτοπερίοδος και η έλλειψη φωτισμού κάνουν τα φυτά περισσότερα ευπαθή στην προσβολή. Η [[Ασθένειες πιπεριάς|ασθένεια]] αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και γι' αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος και βελτίωση της στράγγισης του έδαφους. Η υπερβολική αζωτούχα [[Λίπανση πιπεριάς|λίπανση]] των φυτών προκαλεί έντονα συμπτώματα των φυτών από τα 2 παθογόνα, καθώς δημιουργούνται ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη τους. Ακόμα η υπερβολική [[Άρδευση πιπεριάς|άρδευση]] των φυτών προκαλεί εντονότερα συμπτώματα στα ασθενή φυτά. Η εφαρμογή της 3-4ετούς [[Αμειψισπορά|αμειψισποράς]], η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών και η καταστροφή των υπολειμμάτων της [[Καλλιέργεια πιπεριάς|καλλιέργειας]] μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Σημαντική κρίνεται ακόμα η απολύμανση του εδάφους (σε [[Καλλιέργεια πιπεριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες]]) με ατμό και η [[Ηλιοαπολύμανση εδάφους πιπεριάς|ηλιοαπολύμανση]] κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. | + | Οι [[αδρομυκώσεις]] οφείλονται στο [[Φουζαρίωση|φουζάριο]] (Fuzarium oxysporum f.sp.capsici) και στο [[Βερτισιλλίωση|βερτισίλλιο]] (Verticillium dahliae). Πρόκειται για παθογόνα που ζουν στο [[Εδαφικές συνθήκες πιπεριάς|έδαφος]] και προκαλούν σοβαρές ζημιές στα προσβεβλημένα [[Πιπεριά φυτό|φυτά]]. Η προσβολή ξεκινάει από το [[Βοτανικά χαρακτηριστικά πιπεριάς|ριζικό σύστημα]], στη συνέχεια τα παθογόνα εισέρχονται στα αγγεία του ξύλου του φυτού, δυσχεραίνουν την κυκλοφορία του νερού και τελικά προκαλούν ξήρανση των φυτών λόγω ελλιπής τροφοδοσίας του σε νερό. Αρχικά μαραίνεται το μισό φυλλάριο, ενώ στα κατώτερα φύλλα εμφανίζονται μεσονεύριες χλωρώσεις. Το φυτό παρουσιάζει μάρανση. Αρχικά τα παλαιότερα φύλλα εμφανίζουν μεσονεύριες χλωρώσεις και στη συνέχεια πέφτουν. Τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν στη συνέχεια και τα ανώτερα φύλλα. Η χαρακτηριστική ένδειξη της προσβολής των φυτών από αυτά τα 2 παθογόνα είναι ο καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου σε κάθετη τομή του στελέχους του φυτού. Τα παθογόνα παραμένουν στα φυτικά υπολείμματα του εδάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η περίσσεια [[Άζωτο|αζώτου]], η μικρή φωτοπερίοδος και η έλλειψη φωτισμού κάνουν τα φυτά περισσότερα ευπαθή στην προσβολή. Η [[Ασθένειες πιπεριάς|ασθένεια]] αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και γι' αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος και βελτίωση της στράγγισης του έδαφους. Η υπερβολική αζωτούχα [[Λίπανση πιπεριάς|λίπανση]] των φυτών προκαλεί έντονα συμπτώματα των φυτών από τα 2 παθογόνα, καθώς δημιουργούνται ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη τους. Ακόμα η υπερβολική [[Άρδευση πιπεριάς|άρδευση]] των φυτών προκαλεί εντονότερα συμπτώματα στα ασθενή φυτά. Η εφαρμογή της 3-4ετούς [[Αμειψισπορά|αμειψισποράς]], η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών και η καταστροφή των υπολειμμάτων της [[Καλλιέργεια πιπεριάς|καλλιέργειας]] μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Σημαντική κρίνεται ακόμα η [[Απολύμανση εδάφους|απολύμανση του εδάφους]] (σε [[Καλλιέργεια πιπεριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες]]) με ατμό και η [[Ηλιοαπολύμανση εδάφους πιπεριάς|ηλιοαπολύμανση]] κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. |
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
[[είναι ασθένεια της::Πιπεριά φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια της::Πιπεριά φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Πιπεριά θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Αδρομυκώσεις| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:31, 18 Νοεμβρίου 2013
Οι αδρομυκώσεις οφείλονται στο φουζάριο (Fuzarium oxysporum f.sp.capsici) και στο βερτισίλλιο (Verticillium dahliae). Πρόκειται για παθογόνα που ζουν στο έδαφος και προκαλούν σοβαρές ζημιές στα προσβεβλημένα φυτά. Η προσβολή ξεκινάει από το ριζικό σύστημα, στη συνέχεια τα παθογόνα εισέρχονται στα αγγεία του ξύλου του φυτού, δυσχεραίνουν την κυκλοφορία του νερού και τελικά προκαλούν ξήρανση των φυτών λόγω ελλιπής τροφοδοσίας του σε νερό. Αρχικά μαραίνεται το μισό φυλλάριο, ενώ στα κατώτερα φύλλα εμφανίζονται μεσονεύριες χλωρώσεις. Το φυτό παρουσιάζει μάρανση. Αρχικά τα παλαιότερα φύλλα εμφανίζουν μεσονεύριες χλωρώσεις και στη συνέχεια πέφτουν. Τα ίδια συμπτώματα παρουσιάζουν στη συνέχεια και τα ανώτερα φύλλα. Η χαρακτηριστική ένδειξη της προσβολής των φυτών από αυτά τα 2 παθογόνα είναι ο καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου σε κάθετη τομή του στελέχους του φυτού. Τα παθογόνα παραμένουν στα φυτικά υπολείμματα του εδάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η περίσσεια αζώτου, η μικρή φωτοπερίοδος και η έλλειψη φωτισμού κάνουν τα φυτά περισσότερα ευπαθή στην προσβολή. Η ασθένεια αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και γι' αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος και βελτίωση της στράγγισης του έδαφους. Η υπερβολική αζωτούχα λίπανση των φυτών προκαλεί έντονα συμπτώματα των φυτών από τα 2 παθογόνα, καθώς δημιουργούνται ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη τους. Ακόμα η υπερβολική άρδευση των φυτών προκαλεί εντονότερα συμπτώματα στα ασθενή φυτά. Η εφαρμογή της 3-4ετούς αμειψισποράς, η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών και η καταστροφή των υπολειμμάτων της καλλιέργειας μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Σημαντική κρίνεται ακόμα η απολύμανση του εδάφους (σε θερμοκηπιακές καλλιέργειες) με ατμό και η ηλιοαπολύμανση κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
