Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελιτζάνας Φουζάριο"
Από GAIApedia
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή φύλλων μελιτζάνας από Φουζάριο.jpg|thumb|px100|Προσβολή φύλλων μελιτζάνας από Φουζάριο]] | [[Image:Προσβολή φύλλων μελιτζάνας από Φουζάριο.jpg|thumb|px100|Προσβολή φύλλων μελιτζάνας από Φουζάριο]] | ||
| − | Στις υπαίθριες [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιέργειες]], η [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένεια]] εκδηλώνεται με απότομο μαρασμό και βαθμιαία ξήρανση των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλων]]. Στο λαιμό των αναπτυγμένων [[Μελιτζάνα φυτό|φυτών]] παρατηρείται μια καστανή σήψη του φλοιώδους ιστού. Επίσης, στην περιοχή του λαιμού παρατηρείται ένας καστανός μεταχρωματισμός που προχωρεί σε απόσταση συνήθως 5-10 cm πάνω από τη βάση του στελέχους. Στην αρχή παρατηρείται μαρασμός των φύλλων της κορυφής, και στη συνέχεια μάραμα των κατώτερων φύλλων, κιτρίνισμα που αρχίζει απ’ την κορυφή του ελάσματος και τελικά ξήρανση. Η ασθένεια προκαλείται από το μύκητα Fusarium oxysporum f.sp. radicis-lycopersici. Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό από τις ρίζες και εξαπλώνεται βραδέως στην κύρια ρίζα, την περιοχή του λαιμού και τις πλάγιες ρίζες, κυρίως με τη βοήθεια μεσοκυττάριων μυκηλιακών υφών μέσω του φλοιώδους παρεγχύματος και δευτερευόντως μέσω του ξύλου. Η ασθένεια ευνοείται από τις χαμηλές θερμοκρασίες του [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|εδάφους]] (18<sup>o</sup>C) καθώς και σε εδάφη που έχουν υποστεί απολύμανση με ατμό ή με χημικά μέσα. Το παθογόνο μεταδίδεται με τα υπολείμματα της καλλιέργειας, το έδαφος, τα μολυσμένα φυτάρια, τα ρούχα και τα παπούτσια των εργαζομένων στις καλλιέργειες, τα εργαλεία καθώς και με το σπόρο. Τα μικροκονίδια σχηματίζονται στο έδαφος και τα ξηρά στελέχη των φυτών και μεταφέρονται στις αμόλυντες περιοχές με τη βοήθεια του ανέμου. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας είναι οι παρακάτω: | + | Στις υπαίθριες [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιέργειες]], η [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένεια]] εκδηλώνεται με απότομο μαρασμό και βαθμιαία ξήρανση των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλων]]. Στο λαιμό των αναπτυγμένων [[Μελιτζάνα φυτό|φυτών]] παρατηρείται μια καστανή σήψη του φλοιώδους ιστού. Επίσης, στην περιοχή του λαιμού παρατηρείται ένας καστανός μεταχρωματισμός που προχωρεί σε απόσταση συνήθως 5-10 cm πάνω από τη βάση του στελέχους. Στην αρχή παρατηρείται μαρασμός των φύλλων της κορυφής, και στη συνέχεια μάραμα των κατώτερων φύλλων, κιτρίνισμα που αρχίζει απ’ την κορυφή του ελάσματος και τελικά ξήρανση. Η ασθένεια προκαλείται από το [[Μύκητες|μύκητα]] Fusarium oxysporum f.sp. radicis-lycopersici. Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό από τις ρίζες και εξαπλώνεται βραδέως στην κύρια ρίζα, την περιοχή του λαιμού και τις πλάγιες ρίζες, κυρίως με τη βοήθεια μεσοκυττάριων μυκηλιακών υφών μέσω του φλοιώδους παρεγχύματος και δευτερευόντως μέσω του ξύλου. Η ασθένεια ευνοείται από τις χαμηλές θερμοκρασίες του [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|εδάφους]] (18<sup>o</sup>C) καθώς και σε εδάφη που έχουν υποστεί απολύμανση με ατμό ή με χημικά μέσα. Το παθογόνο μεταδίδεται με τα υπολείμματα της καλλιέργειας, το έδαφος, τα μολυσμένα φυτάρια, τα ρούχα και τα παπούτσια των εργαζομένων στις καλλιέργειες, τα εργαλεία καθώς και με το σπόρο. Τα μικροκονίδια σχηματίζονται στο έδαφος και τα ξηρά στελέχη των φυτών και μεταφέρονται στις αμόλυντες περιοχές με τη βοήθεια του ανέμου. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας είναι οι παρακάτω: |
* Η χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου. | * Η χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου. | ||
| Γραμμή 8: | Γραμμή 8: | ||
* θα πρέπει να αποφεύγονται οι [[Μεταφύτευση μελιτζάνας|φυτεύσεις]] σε κρύο έδαφος και [[Άρδευση μελιτζάνας|αρδεύσεις]] με πολύ ψυχρό [[Κλιματικές συνθήκες μελιτζάνας|καιρό]]. | * θα πρέπει να αποφεύγονται οι [[Μεταφύτευση μελιτζάνας|φυτεύσεις]] σε κρύο έδαφος και [[Άρδευση μελιτζάνας|αρδεύσεις]] με πολύ ψυχρό [[Κλιματικές συνθήκες μελιτζάνας|καιρό]]. | ||
| − | * Ενδείκνυται η εφαρμογή συστήματος αμειψισποράς (τουλάχιστον διετής) με κολοκυνθοειδή, [[Μαρούλι φυτό|μαρούλι]] και άλλα είδη εκτός σολανωδών. | + | * Ενδείκνυται η εφαρμογή συστήματος [[Αμειψισπορά|αμειψισποράς]] (τουλάχιστον διετής) με κολοκυνθοειδή, [[Μαρούλι φυτό|μαρούλι]] και άλλα είδη εκτός σολανωδών. |
* Παράχωμα του λαιμού των ελαφρά προσβεβλημένων φυτών για δημιουργία νέων [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|ριζών]]. | * Παράχωμα του λαιμού των ελαφρά προσβεβλημένων φυτών για δημιουργία νέων [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|ριζών]]. | ||
| Γραμμή 18: | Γραμμή 18: | ||
[[είναι ασθένεια της::Μελιτζάνα φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια της::Μελιτζάνα φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Μελιτζάνα θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Φουζαρίωση| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:47, 20 Νοεμβρίου 2013
Στις υπαίθριες καλλιέργειες, η ασθένεια εκδηλώνεται με απότομο μαρασμό και βαθμιαία ξήρανση των φύλλων. Στο λαιμό των αναπτυγμένων φυτών παρατηρείται μια καστανή σήψη του φλοιώδους ιστού. Επίσης, στην περιοχή του λαιμού παρατηρείται ένας καστανός μεταχρωματισμός που προχωρεί σε απόσταση συνήθως 5-10 cm πάνω από τη βάση του στελέχους. Στην αρχή παρατηρείται μαρασμός των φύλλων της κορυφής, και στη συνέχεια μάραμα των κατώτερων φύλλων, κιτρίνισμα που αρχίζει απ’ την κορυφή του ελάσματος και τελικά ξήρανση. Η ασθένεια προκαλείται από το μύκητα Fusarium oxysporum f.sp. radicis-lycopersici. Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό από τις ρίζες και εξαπλώνεται βραδέως στην κύρια ρίζα, την περιοχή του λαιμού και τις πλάγιες ρίζες, κυρίως με τη βοήθεια μεσοκυττάριων μυκηλιακών υφών μέσω του φλοιώδους παρεγχύματος και δευτερευόντως μέσω του ξύλου. Η ασθένεια ευνοείται από τις χαμηλές θερμοκρασίες του εδάφους (18oC) καθώς και σε εδάφη που έχουν υποστεί απολύμανση με ατμό ή με χημικά μέσα. Το παθογόνο μεταδίδεται με τα υπολείμματα της καλλιέργειας, το έδαφος, τα μολυσμένα φυτάρια, τα ρούχα και τα παπούτσια των εργαζομένων στις καλλιέργειες, τα εργαλεία καθώς και με το σπόρο. Τα μικροκονίδια σχηματίζονται στο έδαφος και τα ξηρά στελέχη των φυτών και μεταφέρονται στις αμόλυντες περιοχές με τη βοήθεια του ανέμου. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας είναι οι παρακάτω:
- Η χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου.
- Σε περιπτώσεις που ο σπόρος θεωρείται ύποπτος συστήνεται απολύμανση του με εμβάπτιση σε νερό θερμοκρασίας 52oC για 20 λεπτά.
- Ενδείκνυται η εφαρμογή συστήματος αμειψισποράς (τουλάχιστον διετής) με κολοκυνθοειδή, μαρούλι και άλλα είδη εκτός σολανωδών.
- Παράχωμα του λαιμού των ελαφρά προσβεβλημένων φυτών για δημιουργία νέων ριζών.
- Για τη βιολογική καταπολέμηση του φουζάριου χρησιμοποιούνται ανταγωνιστικοί μυκήτες (Trichoderma harzianum, T. viride, Penicillium chrysogenum κ.ά.) και μη παθογόνων στελεχών του F. oxysporum. Για παράδειγμα ο μύκητας T. harzianum έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της ασθένειας σε συνθήκες αγρού.
