Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Βλαστητική ανάπτυξη του φυτού του κριθαριού"
(Νέα σελίδα με '{{{top_heading|==}}}Βλάστηση σπόρων{{{top_heading|==}}} Κατά τον Briggs ελάχιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση εί...') |
|||
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Κατά τον Briggs ελάχιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση είναι 5<sup>o</sup>C, η άριστη 29<sup>o</sup>C και η μέγιστη 38<sup>o</sup>C. Ο Hector αναφέρει αντίστοιχες τιμές 3-4<sup>o</sup>C, 20<sup>o</sup>C και 28-30<sup>o</sup>C. Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις καλλιεργούμενες ποικιλίες. Ο σπόρος χρειάζεται κάπως μικρότερη ποσότητα νερού για ενυδάτωση από το [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]]. | Κατά τον Briggs ελάχιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση είναι 5<sup>o</sup>C, η άριστη 29<sup>o</sup>C και η μέγιστη 38<sup>o</sup>C. Ο Hector αναφέρει αντίστοιχες τιμές 3-4<sup>o</sup>C, 20<sup>o</sup>C και 28-30<sup>o</sup>C. Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις καλλιεργούμενες ποικιλίες. Ο σπόρος χρειάζεται κάπως μικρότερη ποσότητα νερού για ενυδάτωση από το [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]]. | ||
| + | |||
| + | Ο λήθαργος του σπόρου συνήθως δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά είναι περισσότερο έντονος απ' ό,τι στο σιτάρι. Αυτό οφείλεται κυρίως στην παρουσία των λεπυριδίων που δεσμεύουν οξυγόνο, είναι όμως δυνατό να προέρχεται και από ανωριμότητα του εμβρύου. Αύξηση των συγκεντρώσεων του οξυγόνου και αφαίρεση των λεπυριδίων σχεδόν εξαφανίζουν το λήθαργο. | ||
| + | |||
| + | Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια και ένταση του ληθάργου είναι: | ||
| + | *Η ποικιλία και η θερμοκρασία. | ||
| + | *Ο χρόνος που μεσολάβησε από τη συγκομιδή. | ||
| + | *Οι συνθήκες αποθήκευσης και τέλος | ||
| + | *Οι συνθήκες που επικράτησαν κατά το γέμισμα των καρπών. | ||
| + | |||
| + | Αυξημένος λήθαργος δημιουργεί μεγάλα προβλήματα κατά τη βυνοποίηση. Συνήθως αντιμετωπίζεται με την απόρριψη των ποικιλιών που παρουσιάζουν αυξημένο λήθαργο και με ψεκασμό σε διαλύματα φυτορμονών ή άλλων ουσιών. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Ρίζες{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Η πρώτη [[Ανάπτυξη του φυτού του κριθαριού |ανάπτυξη]] των ριζών του λαιμού ξεκινά περίπου στην αρχή του [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδελφώματος]] και συνεχίζεται μετά. Το ριζικό σύστημα φτάνει στη μέγιστη ανάπτυξή του περίπου κατά την άνθηση και μειώνεται στη συνέχεια λόγω του θανάτου ορισμένων ριζών. Κατά την άνθηση οι βαθύτερες ρίζες είναι εμβρυακής προέλευσης ενώ οι μόνιμες συνήθως περιορίζονται στα περισσότερο επιφανειακά στρώματα. | ||
| + | |||
| + | Η έκταση του ριζικού συστήματος μιας δεδομένης ποικιλίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επάρκεια εδαφικού νερού και ανοργάνων θρεπτικών στοιχείων. Έλλειψη νερού περιορίζει την ανάπτυξη των ριζών, ενώ παρόμοιο αποτέλεσμα έχει και η παρουσία υπεδάφιου υδατικού ορίζοντα. Υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε νιτρικά αυξάνει τον αριθμό των διακλαδώσεων, αλλά μειώνει το μήκος των ριζιδίων. Έλλειψη φωσφόρου μειώνει τον αριθμό και το μήκος των πρωτογενών διακλαδώσεων, ενώ έλλειψη καλίου μπορεί να παρεμποδίσει τελείως το σχηματισμό δευτερογενών διακλαδώσεων. | ||
| + | |||
| + | Οι ρίζες του [[Κριθάρι φυτό |κριθαριού]] δεν αναπτύσσονται υπό συνθήκες αναεροβίωσης ή σε υψηλές συγκεντρώσεις CO<sub>2</sub> στο έδαφος. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις υψηλές συγκεντρώσεις αιθυλενίου που παρατηρούνται σε μη αεριζόμενα εδάφη, οι οποίες παρεμποδίζουν δραστικά την επιμήκυνση των ριζών του κριθαριού. Τέλος, η ανάπτυξη των ριζών περιορίζεται σημαντικά σε συνεκτικά εδάφη. Υπάρχουν διαφορές στα ριζικά συστήματα ποικιλιών κριθαριού. Έτσι, ποικιλίες με μεγαλύτερη αντοχή στην ξηρασία αναπτύσσουν βαθύτερα ριζικά συστήματα, ενώ ποικιλίες από περισσότερο υγρά περιβάλλοντα έχουν ριζικό σύστημα περισσότερο εκτεταμένο πλευρικά. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Βλαστός{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Η πρώτη ανάπτυξη των φυταρίων παρουσιάζει ελαφρά κάμψη όταν εξαντληθούν τα αποθέματα του σπόρου. Η πρώτη ανάπτυξη μπορεί να είναι κατακόρυφη, πλάγια ή ενδιάμεση, όπως στο σιτάρι. Ο φωτοσυνθετικός μηχανισμός μεμονομένων φύλλων κορέννυται σε σχετικά χαμηλές εντάσεις φωτισμού. Η μέγιστη τιμή δέσμευσης CO<sub>2</sub> είναι μεταξύ 25-30mg. dm<sup>-2</sup> φύλλου h<sup>-1</sup> αλλά η τιμή αυτή μειώνεται σημαντικά για σταθερή ένταση φωτισμού όσο αυξάνεται η ηλικία του φύλλου. Σε επίπεδο φυτείας η σχέση φωτοσυνθετικής δραστηριότητας και έντασης φωτισμού είναι γραμμική μέχρι τα 500 W.m<sup>-2</sup> και δείχνει τάσεις κάμψης κοντά στα 700 W.m<sup>-2</sup> όπου ο ρυθμός φωτοσύνθεσης είναι 40 mg.dm.<sub>-2</sub> h<sub>-1</sub>. Γενικά, ο ρυθμός φωτοσύνθεσης είναι σταθερός σε μεγάλο εύρος θερμοκρασιών (6-25<sup>o</sup>C), αλλά υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ποικιλιών ανάλογα με την προέλευσή τους. Ο άριστος δείκτης φυλλώματος για εκμετάλλευση του 95% της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας βρίσκεται μεταξύ 6 και 9, ανάλογα με τη γωνία πρόσφυσης των φύλλων στο βλαστό. | ||
| + | |||
| + | Τέλος, για αναπνευστική δραστηριότητα καταναλώνεται το 30-40% περίπου των υδατανθράκων που παράγονται με τη φωτοσύνθεση. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά με την ηλικία των φυτών και μπορεί να φτάσει στα τελευταία στάδια ανάπτυξης και το 80-85%. | ||
| + | |||
| + | Η πορεία του αδελφώματος είναι ανάλογη με του σιταριού και επηρεάζεται με τον ίδιο τρόπο από τους διάφορους παράγοντες του περιβάλλοντος και την ποικιλία. Ο ρυθμός θνησιμότητας των αδελφιών εξαρτάται από την ποικιλία. Γενικά, η περίοδος από το φύτρωμα μέχρι την αρχή του [[Καλάμωμα (culm elongation) σιτηρών |καλαμώματος]] είναι αρκετά εκτεταμένη γιατί συμπίπτει με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. | ||
| + | |||
| + | Η εμφάνιση, αύξηση και γήρανση των φύλλων γινεται προοδευτικά με τελευταίο το ανώτερο φύλλο. Γενικά, υψηλές θερμοκρασίες κατά τη βλαστητική ανάπτυξη είναι ανεπιθύμητες γιατί δημιουργούν ανωμαλίες στη φυσιολογία των φυτών. Ηάριστη θερμοκρασία ανάπτυξης για φυτά εαρινοποιημένα είναι 15-18<sup>o</sup>C. | ||
[[σχετίζεται με::Κριθάρι φυτό| ]] | [[σχετίζεται με::Κριθάρι φυτό| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| − | [[κατάσταση δημοσίευσης:: | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] |
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:22, 16 Δεκεμβρίου 2013
Βλάστηση σπόρων
Κατά τον Briggs ελάχιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση είναι 5oC, η άριστη 29oC και η μέγιστη 38oC. Ο Hector αναφέρει αντίστοιχες τιμές 3-4oC, 20oC και 28-30oC. Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις καλλιεργούμενες ποικιλίες. Ο σπόρος χρειάζεται κάπως μικρότερη ποσότητα νερού για ενυδάτωση από το σιτάρι.
Ο λήθαργος του σπόρου συνήθως δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά είναι περισσότερο έντονος απ' ό,τι στο σιτάρι. Αυτό οφείλεται κυρίως στην παρουσία των λεπυριδίων που δεσμεύουν οξυγόνο, είναι όμως δυνατό να προέρχεται και από ανωριμότητα του εμβρύου. Αύξηση των συγκεντρώσεων του οξυγόνου και αφαίρεση των λεπυριδίων σχεδόν εξαφανίζουν το λήθαργο.
Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια και ένταση του ληθάργου είναι:
- Η ποικιλία και η θερμοκρασία.
- Ο χρόνος που μεσολάβησε από τη συγκομιδή.
- Οι συνθήκες αποθήκευσης και τέλος
- Οι συνθήκες που επικράτησαν κατά το γέμισμα των καρπών.
Αυξημένος λήθαργος δημιουργεί μεγάλα προβλήματα κατά τη βυνοποίηση. Συνήθως αντιμετωπίζεται με την απόρριψη των ποικιλιών που παρουσιάζουν αυξημένο λήθαργο και με ψεκασμό σε διαλύματα φυτορμονών ή άλλων ουσιών.
Ρίζες
Η πρώτη ανάπτυξη των ριζών του λαιμού ξεκινά περίπου στην αρχή του αδελφώματος και συνεχίζεται μετά. Το ριζικό σύστημα φτάνει στη μέγιστη ανάπτυξή του περίπου κατά την άνθηση και μειώνεται στη συνέχεια λόγω του θανάτου ορισμένων ριζών. Κατά την άνθηση οι βαθύτερες ρίζες είναι εμβρυακής προέλευσης ενώ οι μόνιμες συνήθως περιορίζονται στα περισσότερο επιφανειακά στρώματα.
Η έκταση του ριζικού συστήματος μιας δεδομένης ποικιλίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επάρκεια εδαφικού νερού και ανοργάνων θρεπτικών στοιχείων. Έλλειψη νερού περιορίζει την ανάπτυξη των ριζών, ενώ παρόμοιο αποτέλεσμα έχει και η παρουσία υπεδάφιου υδατικού ορίζοντα. Υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε νιτρικά αυξάνει τον αριθμό των διακλαδώσεων, αλλά μειώνει το μήκος των ριζιδίων. Έλλειψη φωσφόρου μειώνει τον αριθμό και το μήκος των πρωτογενών διακλαδώσεων, ενώ έλλειψη καλίου μπορεί να παρεμποδίσει τελείως το σχηματισμό δευτερογενών διακλαδώσεων.
Οι ρίζες του κριθαριού δεν αναπτύσσονται υπό συνθήκες αναεροβίωσης ή σε υψηλές συγκεντρώσεις CO2 στο έδαφος. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις υψηλές συγκεντρώσεις αιθυλενίου που παρατηρούνται σε μη αεριζόμενα εδάφη, οι οποίες παρεμποδίζουν δραστικά την επιμήκυνση των ριζών του κριθαριού. Τέλος, η ανάπτυξη των ριζών περιορίζεται σημαντικά σε συνεκτικά εδάφη. Υπάρχουν διαφορές στα ριζικά συστήματα ποικιλιών κριθαριού. Έτσι, ποικιλίες με μεγαλύτερη αντοχή στην ξηρασία αναπτύσσουν βαθύτερα ριζικά συστήματα, ενώ ποικιλίες από περισσότερο υγρά περιβάλλοντα έχουν ριζικό σύστημα περισσότερο εκτεταμένο πλευρικά.
Βλαστός
Η πρώτη ανάπτυξη των φυταρίων παρουσιάζει ελαφρά κάμψη όταν εξαντληθούν τα αποθέματα του σπόρου. Η πρώτη ανάπτυξη μπορεί να είναι κατακόρυφη, πλάγια ή ενδιάμεση, όπως στο σιτάρι. Ο φωτοσυνθετικός μηχανισμός μεμονομένων φύλλων κορέννυται σε σχετικά χαμηλές εντάσεις φωτισμού. Η μέγιστη τιμή δέσμευσης CO2 είναι μεταξύ 25-30mg. dm-2 φύλλου h-1 αλλά η τιμή αυτή μειώνεται σημαντικά για σταθερή ένταση φωτισμού όσο αυξάνεται η ηλικία του φύλλου. Σε επίπεδο φυτείας η σχέση φωτοσυνθετικής δραστηριότητας και έντασης φωτισμού είναι γραμμική μέχρι τα 500 W.m-2 και δείχνει τάσεις κάμψης κοντά στα 700 W.m-2 όπου ο ρυθμός φωτοσύνθεσης είναι 40 mg.dm.-2 h-1. Γενικά, ο ρυθμός φωτοσύνθεσης είναι σταθερός σε μεγάλο εύρος θερμοκρασιών (6-25oC), αλλά υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ποικιλιών ανάλογα με την προέλευσή τους. Ο άριστος δείκτης φυλλώματος για εκμετάλλευση του 95% της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας βρίσκεται μεταξύ 6 και 9, ανάλογα με τη γωνία πρόσφυσης των φύλλων στο βλαστό.
Τέλος, για αναπνευστική δραστηριότητα καταναλώνεται το 30-40% περίπου των υδατανθράκων που παράγονται με τη φωτοσύνθεση. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά με την ηλικία των φυτών και μπορεί να φτάσει στα τελευταία στάδια ανάπτυξης και το 80-85%.
Η πορεία του αδελφώματος είναι ανάλογη με του σιταριού και επηρεάζεται με τον ίδιο τρόπο από τους διάφορους παράγοντες του περιβάλλοντος και την ποικιλία. Ο ρυθμός θνησιμότητας των αδελφιών εξαρτάται από την ποικιλία. Γενικά, η περίοδος από το φύτρωμα μέχρι την αρχή του καλαμώματος είναι αρκετά εκτεταμένη γιατί συμπίπτει με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.
Η εμφάνιση, αύξηση και γήρανση των φύλλων γινεται προοδευτικά με τελευταίο το ανώτερο φύλλο. Γενικά, υψηλές θερμοκρασίες κατά τη βλαστητική ανάπτυξη είναι ανεπιθύμητες γιατί δημιουργούν ανωμαλίες στη φυσιολογία των φυτών. Ηάριστη θερμοκρασία ανάπτυξης για φυτά εαρινοποιημένα είναι 15-18oC.
