Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια φασολιάς Ξηρή σήψη των ριζών"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | H [[Ασθένειες φασολιάς|ασθένεια]] αυτή είναι σοβαρή παγκοσµίως. Σε [[Φασολιά|φυτά]] λίγων ηµερών εµφανίζονται στο υποκοτύλιο και στην κεντρική ρίζα στενόµακρα καστανοκόκκινα έλκη που εξαπλούµενα καλύπτουν όλη την επιφάνεια του υπόγειου τµήµατος αλλά σπάνια προχωρούν προς το υπέργειο. Με τον καιρό η κοκκινωπή χροιά γίνεται καστανή και σχηµατίζονται ρυτίδες που διατρέχουν το υποκοτύλιο κατά µήκος. Όταν η βλάβη περιορίζεται µόνο στο φλοιό του υποκοτύλιου το φυτό αναγεννά τους κατεστραµµένους ιστούς και επανέρχεται. Αν όµως η βλάβη προχωρήσει στην κεντρική [[Βοτανικά χαρακτηριστικά φασολιάς|ρίζα]] τότε καταστρέφονται σε µεγάλο ποσοστό οι κεντρικές πλάγιες ρίζες και το φυτό παραµένει καχεκτικό. Η ασθένεια στην ρίζα του φυτού είναι πιο έντονη σε ψυχρό και υγρό [[Εδαφικές συνθήκες φασολιάς|έδαφος]]. Όµως λόγο της καταστροφής του ριζικού συστήµατος, τα φυτά υποφέρουν από ξηρασία οπότε το φτωχό και επιφανειακό ριζικό σύστηµα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του φυτού σε νερό µε αποτέλεσµα το θάνατό του. Όταν το παθογόνο εγκατασταθεί στο έδαφος είναι πια αδύνατο να απαλλαγεί από αυτό, αφού µπορεί και επιβιώνει, για πολλά χρόνια, χωρίς την παρουσία φασολιού ή άλλου [[Ψυχανθή|ψυχανθούς]]. Η επιβίωση αυτή είναι φθίνουσα και µετά από 6-8 χρόνια [[ | + | H [[Ασθένειες φασολιάς|ασθένεια]] αυτή είναι σοβαρή παγκοσµίως. Σε [[Φασολιά|φυτά]] λίγων ηµερών εµφανίζονται στο υποκοτύλιο και στην κεντρική ρίζα στενόµακρα καστανοκόκκινα έλκη που εξαπλούµενα καλύπτουν όλη την επιφάνεια του υπόγειου τµήµατος αλλά σπάνια προχωρούν προς το υπέργειο. Με τον καιρό η κοκκινωπή χροιά γίνεται καστανή και σχηµατίζονται ρυτίδες που διατρέχουν το υποκοτύλιο κατά µήκος. Όταν η βλάβη περιορίζεται µόνο στο φλοιό του υποκοτύλιου το φυτό αναγεννά τους κατεστραµµένους ιστούς και επανέρχεται. Αν όµως η βλάβη προχωρήσει στην κεντρική [[Βοτανικά χαρακτηριστικά φασολιάς|ρίζα]] τότε καταστρέφονται σε µεγάλο ποσοστό οι κεντρικές πλάγιες ρίζες και το φυτό παραµένει καχεκτικό. Η ασθένεια στην ρίζα του φυτού είναι πιο έντονη σε ψυχρό και υγρό [[Εδαφικές συνθήκες φασολιάς|έδαφος]]. Όµως λόγο της καταστροφής του ριζικού συστήµατος, τα φυτά υποφέρουν από ξηρασία οπότε το φτωχό και επιφανειακό ριζικό σύστηµα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του φυτού σε νερό µε αποτέλεσµα το θάνατό του. Όταν το παθογόνο εγκατασταθεί στο έδαφος είναι πια αδύνατο να απαλλαγεί από αυτό, αφού µπορεί και επιβιώνει, για πολλά χρόνια, χωρίς την παρουσία φασολιού ή άλλου [[Ψυχανθή|ψυχανθούς]]. Η επιβίωση αυτή είναι φθίνουσα και µετά από 6-8 χρόνια [[Αμειψισπορά|αµειψισποράς]] µπορεί να [[Καλλιέργεια φασολιάς|καλλιεργηθεί]] πάλι φασολιά µε µειωµένους κινδύνους. |
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
[[είναι ασθένεια της::Φασολιά| ]] | [[είναι ασθένεια της::Φασολιά| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Φασολιά| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Φασολιά| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Φασολιά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Φασολιά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Σηψιρριζίες| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:29, 30 Δεκεμβρίου 2013
H ασθένεια αυτή είναι σοβαρή παγκοσµίως. Σε φυτά λίγων ηµερών εµφανίζονται στο υποκοτύλιο και στην κεντρική ρίζα στενόµακρα καστανοκόκκινα έλκη που εξαπλούµενα καλύπτουν όλη την επιφάνεια του υπόγειου τµήµατος αλλά σπάνια προχωρούν προς το υπέργειο. Με τον καιρό η κοκκινωπή χροιά γίνεται καστανή και σχηµατίζονται ρυτίδες που διατρέχουν το υποκοτύλιο κατά µήκος. Όταν η βλάβη περιορίζεται µόνο στο φλοιό του υποκοτύλιου το φυτό αναγεννά τους κατεστραµµένους ιστούς και επανέρχεται. Αν όµως η βλάβη προχωρήσει στην κεντρική ρίζα τότε καταστρέφονται σε µεγάλο ποσοστό οι κεντρικές πλάγιες ρίζες και το φυτό παραµένει καχεκτικό. Η ασθένεια στην ρίζα του φυτού είναι πιο έντονη σε ψυχρό και υγρό έδαφος. Όµως λόγο της καταστροφής του ριζικού συστήµατος, τα φυτά υποφέρουν από ξηρασία οπότε το φτωχό και επιφανειακό ριζικό σύστηµα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του φυτού σε νερό µε αποτέλεσµα το θάνατό του. Όταν το παθογόνο εγκατασταθεί στο έδαφος είναι πια αδύνατο να απαλλαγεί από αυτό, αφού µπορεί και επιβιώνει, για πολλά χρόνια, χωρίς την παρουσία φασολιού ή άλλου ψυχανθούς. Η επιβίωση αυτή είναι φθίνουσα και µετά από 6-8 χρόνια αµειψισποράς µπορεί να καλλιεργηθεί πάλι φασολιά µε µειωµένους κινδύνους.
