Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελισσών Ευρωπαϊκή σηψιγονία"
| Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
| − | Η βιολογία του βακτηρίου αυτού κάνει την ασθένεια σαφώς µικρότερης σηµασίας από την [[Αμερικανική σηψιγονία |Αµερικάνικη Σηψιγονία]]. Η µετάδοση γίνεται κατά παρόµοιο τρόπο µε την προηγούµενη ασθένεια. Πρόσφατα δείχθηκε ότι το άκαρι βαρρόα συντελεί στη διάδοση του παθογόνου εντός της κυψέλης. Τα σπόρια του βακτηρίου διατηρούν τη βλαστικότητά τους µόνο για έναν χρόνο. Τα δυνατά [[Μέλισσες |µελίσσια]] | + | Η βιολογία του βακτηρίου αυτού κάνει την ασθένεια σαφώς µικρότερης σηµασίας από την [[Αμερικανική σηψιγονία |Αµερικάνικη Σηψιγονία]]. Η µετάδοση γίνεται κατά παρόµοιο τρόπο µε την προηγούµενη ασθένεια. Πρόσφατα δείχθηκε ότι το άκαρι βαρρόα συντελεί στη διάδοση του παθογόνου εντός της κυψέλης. Τα σπόρια του βακτηρίου διατηρούν τη βλαστικότητά τους µόνο για έναν χρόνο. Τα δυνατά [[Μέλισσες |µελίσσια]] ανταπεξέρχονται από µόνα τους. |
[[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | ||
Αναθεώρηση της 08:36, 12 Ιουνίου 2015
Η ασθένεια [1] αυτή προκαλείται από το βακτήριο Melissococcus pluton, που προσβάλλει προνύµφες ηλικίας µικρότερης των 48 ωρών, οι οποίες πεθαίνουν πριν καλυφθούν. Τα συµπτώµατα διαφέρουν από την αµερικανική σηψιγονία. ∆ε σχηµατίζεται η κολλώδης κλωστή αν βάλουµε ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Η µυρωδιά της νεκρής προνύµφης χαρακτηρίζεται από οσµή ξινού και σάπιου, ενώ όταν αποξηρανθεί, δε σχηµατίζει λέπι και αποµακρύνεται εύκολα από τις µέλισσες. Πρωτοεµφανίστηκε σε νησιά του Αιγαίου, το 2001.
Η βιολογία του βακτηρίου αυτού κάνει την ασθένεια σαφώς µικρότερης σηµασίας από την Αµερικάνικη Σηψιγονία. Η µετάδοση γίνεται κατά παρόµοιο τρόπο µε την προηγούµενη ασθένεια. Πρόσφατα δείχθηκε ότι το άκαρι βαρρόα συντελεί στη διάδοση του παθογόνου εντός της κυψέλης. Τα σπόρια του βακτηρίου διατηρούν τη βλαστικότητά τους µόνο για έναν χρόνο. Τα δυνατά µελίσσια ανταπεξέρχονται από µόνα τους.
Βιβλιογραφία
