Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τραχειακή ακαρίαση"
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
<references> | <references> | ||
| − | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"> [[media:Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών.pdf|Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών, | + | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"> [[media:Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών.pdf|Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών, Τραχειακή ακαρίαση]]</ref> |
</references> | </references> | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:59, 12 Ιουνίου 2015
Πρόκειται για ενδοπαρασιτικό άκαρι, το οποίο ζει και πολλαπλασιάζεται στις τραχείες των ακµαίων µελισσών και τρέφεται µε αιµολέµφο. Οφείλεται στο άκαρι Acarapis woodi Rennie, το οποίο εισέρχεται από το πρώτο θωρακικό στίγµα της µέλισσας στην αναπνευστική τραχεία. Εκεί γεννά 5-7 αυγά, τα οποία εκκολάπτονται σε 3-4 µέρες. Μετά από 3-4 γενεές, οι τραχείες αποφράσσονται και η µέλισσα δε µπορεί να αναπνεύσει.
Το πρόβληµα αυτού του εχθρού [1] (της τραχειακής ακαρίασης) ήταν εντονότερο παλαιότερα. Η διάδοση, όµως, της µακεδονικής φυλής µελισσών σε ολόκληρη τη χώρα έχει δώσει τη λύση, αφού αυτή η φυλή είναι ανθεκτική. Αυτή η ανθεκτικότητα οφείλεται στο ότι το πρώτο θωρακικό στίγµα είναι πιο µικρό και φέρει πολλές τρίχες, δυσχεραίνοντας έτσι την είσοδο του ακάρεος. Σε µεµονωµένες περιοχές όπου υπάρχουν ακόµα µέλισσες άλλης φυλής, το πρόβληµα υφίσταται, όπως συµβαίνει σε κάποιες περιοχές της Κρήτης.
Βιβλιογραφία
