Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καταπολέμηση ζιζανίων ηλίανθου"
(Νέα σελίδα με 'Τα κυριότερα ζιζάνια που παρατηρούνται στην καλλιέργεια του Ηλίαν...') |
|||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Τα κυριότερα ζιζάνια που παρατηρούνται στην [[Καλλιέργεια ηλίανθου|καλλιέργεια]] του [[Ηλίανθος φυτό|ηλίανθου]] είναι το κοκκινόριζο χηνοπόδιο (Amaranthus retroflexus), η αμβροσία (Ambrosia artemisifolia), το χηνοπόδιο (Chenopodium album), το γαϊδουράγκαθο (Cirsium arvense), η μουχρίτσα (Echinochloa crus galli), ο αγρόπυρος (Elytrigia repens), το ξάνθιο (Iva xanthiifolia), το άγριο σινάπι (Sinapis arvensis), η αγριομελιτζάνα (Xanthium strumarium), η σετάρια (Setaria glauca) και η αλεπονουρά (Alopecurus myosuroides). Σημαντική απειλή για την καλλιέργεια αποτελεί επίσης το παράσιτο της οροβάγχης (Orobanche cumana, Orobanche ramosa), το οποίο αντιμετωπίζεται με τη χρήση ανθεκτικών στην οροβάγχη [[Ποικιλίες ηλίανθου|ποικιλιών]] καθώς και με ποικιλίες ανθεκτικές στις δραστικές ουσίες ιμιδαζολινόνες ή σουλφονιλουρίες που εφαρμόζονται με ψεκασμό. Οι ποικιλίες αυτές έχουν δημιουργηθεί σε συμβατικά βελτιωτικά προγράμματα. Δεδομένης της ευαισθησίας του ηλίανθου στα ορμονικά ζιζανιοκτόνα, η χημική καταπολέμηση των αγρωστωδών και αρκετών πλατύφυλλων ζιζανίων πραγματοποιείται συνήθως με την εφαρμογή προσπαρτικών (με ενσωμάτωση) ή μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων όπως π.χ. αυτά της οικογένειας των δινιτροανιλινών και τριαζινών. Παράλληλα, προληπτικές μέθοδοι αφορούν στην εφαρμογή κατάλληλων συστημάτων [[Αμειψισπορά|αμειψισποράς]] και στην καταστροφή υπολειμμάτων της καλλιέργειας. | + | Τα κυριότερα ζιζάνια που παρατηρούνται στην [[Καλλιέργεια ηλίανθου|καλλιέργεια]] του [[Ηλίανθος φυτό|ηλίανθου]] είναι το κοκκινόριζο χηνοπόδιο (Amaranthus retroflexus), η αμβροσία (Ambrosia artemisifolia), το χηνοπόδιο (Chenopodium album), το γαϊδουράγκαθο (Cirsium arvense), η μουχρίτσα (Echinochloa crus galli), ο αγρόπυρος (Elytrigia repens), το ξάνθιο (Iva xanthiifolia), το άγριο σινάπι (Sinapis arvensis), η αγριομελιτζάνα (Xanthium strumarium), η σετάρια (Setaria glauca) και η αλεπονουρά (Alopecurus myosuroides). Σημαντική απειλή για την καλλιέργεια αποτελεί επίσης το παράσιτο της οροβάγχης (Orobanche cumana, Orobanche ramosa), το οποίο αντιμετωπίζεται με τη χρήση ανθεκτικών στην οροβάγχη [[Ποικιλίες ηλίανθου|ποικιλιών]] καθώς και με ποικιλίες ανθεκτικές στις δραστικές ουσίες ιμιδαζολινόνες ή σουλφονιλουρίες που εφαρμόζονται με ψεκασμό. Οι ποικιλίες αυτές έχουν δημιουργηθεί σε συμβατικά βελτιωτικά προγράμματα. Δεδομένης της ευαισθησίας του ηλίανθου στα ορμονικά ζιζανιοκτόνα, η χημική καταπολέμηση των αγρωστωδών και αρκετών πλατύφυλλων ζιζανίων πραγματοποιείται συνήθως με την εφαρμογή προσπαρτικών (με ενσωμάτωση) ή μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων όπως π.χ. αυτά της οικογένειας των δινιτροανιλινών και τριαζινών. Παράλληλα, προληπτικές μέθοδοι αφορούν στην εφαρμογή κατάλληλων συστημάτων [[Αμειψισπορά|αμειψισποράς]] και στην καταστροφή υπολειμμάτων της καλλιέργειας.<ref name="Καλλιέργεια ηλίανθου"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Καλλιέργεια ηλίανθου"> Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| − | [[σχετίζεται με:: | + | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια ηλίανθου| ]] |
| − | [[ | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 12:29, 30 Ιουνίου 2015
Τα κυριότερα ζιζάνια που παρατηρούνται στην καλλιέργεια του ηλίανθου είναι το κοκκινόριζο χηνοπόδιο (Amaranthus retroflexus), η αμβροσία (Ambrosia artemisifolia), το χηνοπόδιο (Chenopodium album), το γαϊδουράγκαθο (Cirsium arvense), η μουχρίτσα (Echinochloa crus galli), ο αγρόπυρος (Elytrigia repens), το ξάνθιο (Iva xanthiifolia), το άγριο σινάπι (Sinapis arvensis), η αγριομελιτζάνα (Xanthium strumarium), η σετάρια (Setaria glauca) και η αλεπονουρά (Alopecurus myosuroides). Σημαντική απειλή για την καλλιέργεια αποτελεί επίσης το παράσιτο της οροβάγχης (Orobanche cumana, Orobanche ramosa), το οποίο αντιμετωπίζεται με τη χρήση ανθεκτικών στην οροβάγχη ποικιλιών καθώς και με ποικιλίες ανθεκτικές στις δραστικές ουσίες ιμιδαζολινόνες ή σουλφονιλουρίες που εφαρμόζονται με ψεκασμό. Οι ποικιλίες αυτές έχουν δημιουργηθεί σε συμβατικά βελτιωτικά προγράμματα. Δεδομένης της ευαισθησίας του ηλίανθου στα ορμονικά ζιζανιοκτόνα, η χημική καταπολέμηση των αγρωστωδών και αρκετών πλατύφυλλων ζιζανίων πραγματοποιείται συνήθως με την εφαρμογή προσπαρτικών (με ενσωμάτωση) ή μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων όπως π.χ. αυτά της οικογένειας των δινιτροανιλινών και τριαζινών. Παράλληλα, προληπτικές μέθοδοι αφορούν στην εφαρμογή κατάλληλων συστημάτων αμειψισποράς και στην καταστροφή υπολειμμάτων της καλλιέργειας.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.
