Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σκόρδο προϊόν"
| Γραμμή 33: | Γραμμή 33: | ||
[[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] | [[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] | ||
[[παράγεται από::Σκόρδο φυτό| ]] | [[παράγεται από::Σκόρδο φυτό| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:10, 7 Ιουλίου 2015
Συντήρηση
Όταν το σκόρδο προορίζεται για κατανάλωση, µπορεί να αποθηκεύεται για µερικούς µήνες σε συνηθισµένες θερµοκρασίες αποθήκης, αλλά για παρατεταµένη αποθήκευση θα πρέπει να διατηρείται σε θερµοκρασία γύρω στους 0oC και σε υγρασία κάτω του 60% σχετική υγρασία (σχετικά ξηρή ατµόσφαιρα). Το σκόρδο, εάν αποθηκευτεί σε υγρασία πάνω από 70% σχετική υγρασία, ανεξάρτητα της θερµοκρασίας που επικρατεί, υπάρχει πιθανότητα να αναπτυχθεί µούχλα στο βολβό και να παραχθούν ρίζες. Οι σκελίδες βλαστάνουν πολύ γρήγορα σε θερµοκρασία αποθήκευσης 5oC, έτσι θερµοκρασίες γύρω από το επίπεδο αυτό θα πρέπει να αποφεύγονται. Όπως και στο κρεµµύδι, οι βολβοί µπορούν να αποθηκεύονται σε θερµοκρασία πάνω από 25oC, αλλά στις θερµοκρασίες αυτές, το σκόρδο συρρικνώνεται και χάνει αρκετό βάρος. Το σκόρδο µπορεί να αποθηκευτεί για 6-7 µήνες. [1]
Διαθρεπτική αξία
Για πάρα πολλά χρόνια το σκόρδο χρησιμοποιείται ως μέσο θεραπείας διαφόρων ασθενειών, ενώ πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι μειώνει την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων και νεοπλασμάτων, και έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση. Οι ενώσεις θείου και συγκεκριμένα η ουσία αλλισίνη, φαίνεται ότι είναι τα ενεργά συστατικά του σκόρδου. Τα διαθέσιμα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι το σκόρδο χρησιμοποιείται για περίπου 5.000 χρόνια, ενώ για 3.000 χρόνια χρησιμοποιείται στην Κίνα στον τομέα της ιατρικής. Ιστορικά, το σκόρδο έχει χρησιμοποιηθεί σε όλο τον κόσμο για να αντιμετωπίσει μια πλειάδα παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, των μολύνσεων και των δηλητηριωδών δαγκωμάτων από τα φίδια. Ο βολβός του σκόρδου χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φρέσκο, αφυδατωμένο, ή ως εκχύλισμα. Το σκόρδο έχει υψηλή συγκέντρωση σε ενώσεις θείου, οι οποίες αποτελούν τις ενεργές ουσίες. Οι κυρίες ουσίες που περιέχει το σκόρδο είναι η αλιίνη και η αλιινάση. Οι δύο αυτές ουσίες βρίσκονται στο σκόρδο ξεχωριστά και δεν είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Όταν το σκέλος του σκόρδου σπάσει, οι δύο αυτές ουσίες ενώνονται και δημιουργείται η αλλισίνη. Η αλλισίνη είναι η ουσία που προσδίδει στο σκόρδο την χαρακτηριστική οσμή και γεύση. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο το σκόρδο να συνθλίβεται πριν την προσθήκη του στο φαγητό, προκειμένου να απελευθερωθεί η δραστική αλλισίνη. Σύμφωνα με έρευνες η αλλισίνη είναι τοξική για τα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, τα οξέα του στομάχου και η θερμότητα εμποδίζουν την ενζυμική δράση της αλιινάσης, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται μικρότερη ποσότητα αλλισίνης και κατά συνέπεια, το σκόρδο σε μαγειρεμένη μορφή να έχει λιγότερο ισχυρή θεραπευτική δράση. Αναλυτικά όλες οι λεπτομέρειες για τις ευεργετικές επιδράσεις της κατανάλωσης του σκόρδου παρατίθενται στον παρακάτω σύνδεσμο:
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Η καλλιέργεια του σκόρδου και οι θεραπαυτικές του ιδιότητες, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Λέκκα Στυλιανού, Ηράκλειο 2006.
- ↑ Το σκόρδο και οι θεραπευτικές του ιδιότητες.
