Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Κλιματικές συνθήκες αγκινάρας"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η [[Αγκινάρα φυτό|αγκινάρα]] ευδοκιμεί σε περιοχές που έχουν κλίμα εύκρατο, δροσερό, όχι πολύ θερμό και που έχουν ήπιο χειμώνα. Μπορεί να [[Καλλιέργεια αγκινάρας|καλλιεργηθεί]] και σε περιοχές που η θερμοκρασία φθάνει και κάτω από τους 0<sup>o</sup>C, πρέπει όμως στην περίπτωση αυτή τα φυτά να προφυλαχτούν κατά την είσοδό τους στον χειμώνα με κάλυψη από άχυρο , κοπριά ή χώμα, αφού το [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγκινάρας|φύλλωμα]] περιοριστεί σημαντικά με την αφαίρεση των παραφυάδων. Όταν ο χειμώνας είναι ήπιος, όπως στην Κρήτη, παράλιες περιοχές Πελοποννήσου, νησιά, η παραγωγή αρχίζει από το φθινόπωρο (Νοέμβριο) και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της άνοιξης - αρχές καλοκαιριού. Όσο πιο ψυχρό είναι το κλίμα τόσο πιο όψιμη είναι και η παραγωγή, και τόσο πιο αργά συνεχίζεται η καρποφορία προς το καλοκαίρι. Όταν εμφανιστούν παγετοί κατά την βλάστηση, νωρίς την καλλιεργητική περιόδο, αυτοί προκαλούν ζημιές στα φύλλα. Εάν όμως οι παγετοί είναι πιο όψιμοι προκαλούν ζημιές στα φύλλα και τις ανθοκεφαλές. Όταν υπάρχει ο κίνδυνος του παγετού, τα φυτά πρέπει να προστατεύονται με τεχνητή βροχή ή με μία άλλη αποτελεσματική μέθοδο προστασίας. Η αγκινάρα είναι φυτό που αντέχει αρκετά στους ισχυρούς αέρες. Αυτό το οφείλει στην αντοχή και ιδιαίτερη διαμόρφωση του φυλλώματός της. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν επικρατούν μικρές ημέρες και υψηλές θερμοκρασίες, και αυτές οι καταστάσεις συνοδεύονται και από ξηρασία, τότε επιταχύνεται η άνθηση στα φυτά, οι ανθοκεφαλές χάνουν γρήγορα την τρυφερότητα τους, αρχίζουν να ξυλοποιούνται και καθίστανται ακατάλληλες για εμπορία. | + | Η [[Αγκινάρα φυτό|αγκινάρα]] ευδοκιμεί σε περιοχές που έχουν κλίμα εύκρατο, δροσερό, όχι πολύ θερμό και που έχουν ήπιο χειμώνα. Μπορεί να [[Καλλιέργεια αγκινάρας|καλλιεργηθεί]] και σε περιοχές που η θερμοκρασία φθάνει και κάτω από τους 0<sup>o</sup>C, πρέπει όμως στην περίπτωση αυτή τα φυτά να προφυλαχτούν κατά την είσοδό τους στον χειμώνα με κάλυψη από άχυρο , κοπριά ή χώμα, αφού το [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγκινάρας|φύλλωμα]] περιοριστεί σημαντικά με την αφαίρεση των παραφυάδων. Όταν ο χειμώνας είναι ήπιος, όπως στην Κρήτη, παράλιες περιοχές Πελοποννήσου, νησιά, η παραγωγή αρχίζει από το φθινόπωρο (Νοέμβριο) και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της άνοιξης - αρχές καλοκαιριού. Όσο πιο ψυχρό είναι το κλίμα τόσο πιο όψιμη είναι και η παραγωγή, και τόσο πιο αργά συνεχίζεται η καρποφορία προς το καλοκαίρι. Όταν εμφανιστούν παγετοί κατά την βλάστηση, νωρίς την καλλιεργητική περιόδο, αυτοί προκαλούν ζημιές στα φύλλα. Εάν όμως οι παγετοί είναι πιο όψιμοι προκαλούν ζημιές στα φύλλα και τις ανθοκεφαλές. Όταν υπάρχει ο κίνδυνος του παγετού, τα φυτά πρέπει να προστατεύονται με τεχνητή βροχή ή με μία άλλη αποτελεσματική μέθοδο προστασίας. Η αγκινάρα είναι φυτό που αντέχει αρκετά στους ισχυρούς αέρες. Αυτό το οφείλει στην αντοχή και ιδιαίτερη διαμόρφωση του φυλλώματός της. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν επικρατούν μικρές ημέρες και υψηλές θερμοκρασίες, και αυτές οι καταστάσεις συνοδεύονται και από ξηρασία, τότε επιταχύνεται η άνθηση στα φυτά, οι ανθοκεφαλές χάνουν γρήγορα την τρυφερότητα τους, αρχίζουν να ξυλοποιούνται και καθίστανται ακατάλληλες για εμπορία.<ref name="Ειδική λαχανοκομία"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ειδική λαχανοκομία"> Ειδική λαχανακομία - Λαχανικά υπαίθρου, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996. </ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
[[σχετίζεται με::Αγκινάρα φυτό| ]] | [[σχετίζεται με::Αγκινάρα φυτό| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:13, 9 Ιουλίου 2015
Η αγκινάρα ευδοκιμεί σε περιοχές που έχουν κλίμα εύκρατο, δροσερό, όχι πολύ θερμό και που έχουν ήπιο χειμώνα. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σε περιοχές που η θερμοκρασία φθάνει και κάτω από τους 0oC, πρέπει όμως στην περίπτωση αυτή τα φυτά να προφυλαχτούν κατά την είσοδό τους στον χειμώνα με κάλυψη από άχυρο , κοπριά ή χώμα, αφού το φύλλωμα περιοριστεί σημαντικά με την αφαίρεση των παραφυάδων. Όταν ο χειμώνας είναι ήπιος, όπως στην Κρήτη, παράλιες περιοχές Πελοποννήσου, νησιά, η παραγωγή αρχίζει από το φθινόπωρο (Νοέμβριο) και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της άνοιξης - αρχές καλοκαιριού. Όσο πιο ψυχρό είναι το κλίμα τόσο πιο όψιμη είναι και η παραγωγή, και τόσο πιο αργά συνεχίζεται η καρποφορία προς το καλοκαίρι. Όταν εμφανιστούν παγετοί κατά την βλάστηση, νωρίς την καλλιεργητική περιόδο, αυτοί προκαλούν ζημιές στα φύλλα. Εάν όμως οι παγετοί είναι πιο όψιμοι προκαλούν ζημιές στα φύλλα και τις ανθοκεφαλές. Όταν υπάρχει ο κίνδυνος του παγετού, τα φυτά πρέπει να προστατεύονται με τεχνητή βροχή ή με μία άλλη αποτελεσματική μέθοδο προστασίας. Η αγκινάρα είναι φυτό που αντέχει αρκετά στους ισχυρούς αέρες. Αυτό το οφείλει στην αντοχή και ιδιαίτερη διαμόρφωση του φυλλώματός της. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν επικρατούν μικρές ημέρες και υψηλές θερμοκρασίες, και αυτές οι καταστάσεις συνοδεύονται και από ξηρασία, τότε επιταχύνεται η άνθηση στα φυτά, οι ανθοκεφαλές χάνουν γρήγορα την τρυφερότητα τους, αρχίζουν να ξυλοποιούνται και καθίστανται ακατάλληλες για εμπορία.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική λαχανακομία - Λαχανικά υπαίθρου, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996.
