Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες βιομηχανικής ντομάτας"
(Νέα σελίδα με 'Η τομάτα καλλιεργείται σε όλα σ...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η [[Βιομηχανική ντομάτα|τομάτα]] [[Καλλιέργεια βιομηχανικής ντομάτας|καλλιεργείται]] σε όλα σχεδόν τα [[Τύποι εδαφών|εδάφη]], που δεν είναι υγρά. Προτιμά εδάφη [[Πηλώδη εδάφη|μέσης σύστασης]], [[Αμμώδη εδάφη|ελαφρά]], βαθιά, γόνιμα, στραγγερά. Για μεγάλη απόδοση, εφόσον δεν ενδιαφέρει η πρωιμότητα, προτιμώνται τα πηλώδη, αργιλλοπηλώδη ή [[Αργιλώδη εδάφη|βαρύτερα εδάφη]], τα οποία έχουν μεγάλη υδατοϊκανότητα και απορροφούν και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών στοιχείων]] όπως [[Φώσφορος|φωσφόρου]] και [[Κάλιο|καλίου]]. Εδάφη με ελαφρά μόνο κλίση είναι επιθυμητά για την καλλιέργεια της τομάτας. Όταν χρησιμοποιούνται εδάφη με μέτρια και απότομη κλίση θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για τη διατήρηση του εδάφους και της υγρασίας. Το επίπεδο έδαφος μπορεί να μην έχει προβλήματα διάβρωσης αλλά μπορεί να έχει πρόβλημα στράγγισης και απόπλυσης. Εάν το υπέδαφος είναι διαπερατό και επιτρέπει άμεση στράγγιση δεν χρειάζεται να ληφθεί πρόνοια για υποστράγγιση. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι επιθυμητή η μεγάλη περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία, καθώς και σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία. Καλύτερες αποδόσεις έχουν τα εδάφη που το pH είναι ελαφρά όξινο ή ουδέτερο. Το pH επιδρά επίσης στην πρόσληψη από τα φυτά των διάφορων θρεπτικών στοιχείων. Σε χαμηλό pH ελαττώνεται η αφομοιωσιμότητα του φωσφόρου και δημιουργούνται ασβεστίου, μαγνησίου και καλίου. Σε πολύ υψηλό pΗ σημειώνεται έλλειψη [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]]. Επίσης το pΗ επηρεάζει την συσσώρευση και δράση των μικροοργανισμών του εδάφους και την ανάπτυξη των [[Ασθένειες βιομηχανικής ντομάτας|ασθενειών]]. | + | Η [[Βιομηχανική ντομάτα|τομάτα]] [[Καλλιέργεια βιομηχανικής ντομάτας|καλλιεργείται]] σε όλα σχεδόν τα [[Τύποι εδαφών|εδάφη]], που δεν είναι υγρά. Προτιμά εδάφη [[Πηλώδη εδάφη|μέσης σύστασης]], [[Αμμώδη εδάφη|ελαφρά]], βαθιά, γόνιμα, στραγγερά. Για μεγάλη απόδοση, εφόσον δεν ενδιαφέρει η πρωιμότητα, προτιμώνται τα πηλώδη, αργιλλοπηλώδη ή [[Αργιλώδη εδάφη|βαρύτερα εδάφη]], τα οποία έχουν μεγάλη υδατοϊκανότητα και απορροφούν και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών στοιχείων]] όπως [[Φώσφορος|φωσφόρου]] και [[Κάλιο|καλίου]]. Εδάφη με ελαφρά μόνο κλίση είναι επιθυμητά για την καλλιέργεια της τομάτας. Όταν χρησιμοποιούνται εδάφη με μέτρια και απότομη κλίση θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για τη διατήρηση του εδάφους και της υγρασίας. Το επίπεδο έδαφος μπορεί να μην έχει προβλήματα διάβρωσης αλλά μπορεί να έχει πρόβλημα στράγγισης και απόπλυσης. Εάν το υπέδαφος είναι διαπερατό και επιτρέπει άμεση στράγγιση δεν χρειάζεται να ληφθεί πρόνοια για υποστράγγιση. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι επιθυμητή η μεγάλη περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία, καθώς και σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία. Καλύτερες αποδόσεις έχουν τα εδάφη που το pH είναι ελαφρά όξινο ή ουδέτερο. Το pH επιδρά επίσης στην πρόσληψη από τα φυτά των διάφορων θρεπτικών στοιχείων. Σε χαμηλό pH ελαττώνεται η αφομοιωσιμότητα του φωσφόρου και δημιουργούνται ασβεστίου, μαγνησίου και καλίου. Σε πολύ υψηλό pΗ σημειώνεται έλλειψη [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]]. Επίσης το pΗ επηρεάζει την συσσώρευση και δράση των μικροοργανισμών του εδάφους και την ανάπτυξη των [[Ασθένειες βιομηχανικής ντομάτας|ασθενειών]].<ref name="Βιομηχανική ντομάτα2"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Βιομηχανική ντομάτα2"> Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση της βιομηχανικής τομάτας στον νομό Ηλείας, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Γιαρμενίτη Χρήστου, Θεσσαλονίκη 2012.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| Γραμμή 9: | Γραμμή 14: | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::5.2| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::5.2| ]] | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::8| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::8| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:47, 9 Ιουλίου 2015
Η τομάτα καλλιεργείται σε όλα σχεδόν τα εδάφη, που δεν είναι υγρά. Προτιμά εδάφη μέσης σύστασης, ελαφρά, βαθιά, γόνιμα, στραγγερά. Για μεγάλη απόδοση, εφόσον δεν ενδιαφέρει η πρωιμότητα, προτιμώνται τα πηλώδη, αργιλλοπηλώδη ή βαρύτερα εδάφη, τα οποία έχουν μεγάλη υδατοϊκανότητα και απορροφούν και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων όπως φωσφόρου και καλίου. Εδάφη με ελαφρά μόνο κλίση είναι επιθυμητά για την καλλιέργεια της τομάτας. Όταν χρησιμοποιούνται εδάφη με μέτρια και απότομη κλίση θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για τη διατήρηση του εδάφους και της υγρασίας. Το επίπεδο έδαφος μπορεί να μην έχει προβλήματα διάβρωσης αλλά μπορεί να έχει πρόβλημα στράγγισης και απόπλυσης. Εάν το υπέδαφος είναι διαπερατό και επιτρέπει άμεση στράγγιση δεν χρειάζεται να ληφθεί πρόνοια για υποστράγγιση. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι επιθυμητή η μεγάλη περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία, καθώς και σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία. Καλύτερες αποδόσεις έχουν τα εδάφη που το pH είναι ελαφρά όξινο ή ουδέτερο. Το pH επιδρά επίσης στην πρόσληψη από τα φυτά των διάφορων θρεπτικών στοιχείων. Σε χαμηλό pH ελαττώνεται η αφομοιωσιμότητα του φωσφόρου και δημιουργούνται ασβεστίου, μαγνησίου και καλίου. Σε πολύ υψηλό pΗ σημειώνεται έλλειψη σιδήρου και μαγγανίου. Επίσης το pΗ επηρεάζει την συσσώρευση και δράση των μικροοργανισμών του εδάφους και την ανάπτυξη των ασθενειών.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση της βιομηχανικής τομάτας στον νομό Ηλείας, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Γιαρμενίτη Χρήστου, Θεσσαλονίκη 2012.
