Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια γαρυφαλλιάς σκωρίαση"

Τελευταία αναθεώρηση της 10:54, 25 Ιανουαρίου 2016

Η σκωρίαση είναι μια πολύ συνηθισμένη και ευρέως εξαπλωμένη ασθένεια σ' όλο τον κόσμο, η οποία προκαλεί μείωση της ζωτικότητας των φυτών και σοβαρή υποβάθμιση της ποιότητας των δρεπτών ανθέων, σπανίως όμως προκαλεί την αποξήρανση ολόκληρων φυτών. Αναφέρθηκε ως η πλέον σοβαρή ασθένεια της γαρυφαλλιάς στην Ιταλία το 1951. Στα φύλλα, στα στελέχη και στους κάλυκες σχηματίζονται φλύκταινες που σταδιακά ανοίγουν και είναι γεμάτες καστανές μάζες ουρεδοσπορίων (καστανή σκόνη). Συχνά οι ουρεδοσωροί εμφανίζονται σε ομάδες που έχουν σχήμα κυκλικό μέχρι ακανόνιστο και συνήθως σχηματίζουν συγκεντρικούς δακτυλίους.

Η μόλυνση στην αρχή εκδηλώνεται με την εμφάνιση μικρών κηλίδων, ελαφρά υπερυψομένων και ανοιχτού πράσινου χρώματος. Μερικοί ουρεδοσωροί μετατρέπονται σε τελειοσωρούς που έχουν χρώμα σκοτεινότερο και οι οποίοι περιέχουν σκούρα καστανόμαυρη σκόνη (τελειοσπόρια). Τα προσβεβλημένα φυτά γίνονται καχεκτικά και νάνα και τα φύλλα τους συστρέφονται προς τα πάνω. Τα εντόνως προσβεβλημένα φυτά γίνονται χλωρωτικά και τελικά ξηραίνονται. Μερικές φορές παρατηρείται παρασιτισμός του παθογόνου μύκητα (Uromyces dianthi) από το υπερπαράσιτο ασκομύκητα (Phaeosphaeriaceae, Pleosporales) που ονομάζεται Eudarluca caricis (Βιν.) O.E. Erikss., συν. Sphaeria filum Βιν., με ατελή μορφή Sphaerellopsis filum (Βιν.) Β. Sutton, συν. Darluca filum (Βιν.) Castagne, Kabathia filum (Βιν.) Nieuwl. Στις παρασιτισμένες φλύκταινες παρατηρείται μικρός αριθμός ουρεδοσπορίων η απουσία ουρεδοσπορίων και ανάπτυξη των μελανών σφαιρικών πυκνιδίων του υπερπαράσιτου. Πολλές φορές στην επιφάνεια των υπερπαρασιτισμένων θέσεων του φυτού σχηματίζονται άφθονα σπειράματα σπορίων του Sphaerellopsis filum που αποτελούνται από μάζα συγκολλημένων πυκνιδιοσπορίων σε μορφή στριμμένων νημάτων. Ο μύκητας αυτός είναι γνωστό υπερπαράσιτο πολλών σκωριάσεων, αλλά δε βρέθηκε αποτελεσματικός για την αξιοποίηση του στη βιολογική καταπολέμηση.

Η σκωρίαση της γαρυφαλλιάς οφείλεται στο μύκητα Uromyces dianthi, ο οποίος είναι ετεροκυκλικός (ο ένας ξενιστής είναι γαρυφαλλιά και ο άλλος φυτά του γένους Euphorbia). Συνήθως όμως διαιωνίζεται με το ουρεδιακό στάδιο μόνο (με τη μορφή ουρεδοσπορίων και μυκηλίου) επί του ενός ξενιστή (της γαρυφαλλίας). Τα ουρεδοσπόρια (ανοικτού καστανού χρώματος, μονοκύτταρα και διαστάσεων 20-24x24-30 μm) και τα τελειοσπόρια (μονοκύτταρα, έμμισχα, καστανά, ελλειψοειδή διαστάσεων 20 - 23 x 25 - 29 μm) σχηματίζονται στη γαρυφαλλιά και σε φυτά των γενών Arenaria, Butonia, Gypsophila, Lychnis, Saponaria, Τunica και Silene. Σπερμογόνια και αικίδια σχηματίζονται σε φυτά του γένους Euphorbia. Τα ουρεδοσπόρια μεταδίδονται με τον αέρα και στις σταγόνες της βροχής και του ποτίσματος. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις τα σπόρια μπορεί να μεταφέρονται με τα μοσχεύματα στην επιφάνεια των οποίων είναι προσκολλημένα. Οι μολύνσεις ευνοούνται με την παρουσία σταγόνων νερού στην επιφάνεια του φυτού και την πολύ υψηλή σχετική υγρασία. Η σκωρίαση συνήθως εισάγεται με τα μοσχεύματα τα οποία συχνά εμφανίζονται υγιή την περίοδο της φυτεύσεως, γιατί ο χρόνος μεταξύ της μολύνσεως και της εμφανίσεως των συμπτωμάτων είναι μεγάλος (3-4 εβδομάδες, χρόνος επωάσεως).

Σημαντικοί τρόποι καταπολέμησης της σκωρίασης της γαρυφαλλιάς είναι οι παρακάτω:

• Στα θερμοκήπια συνιστάται καλός αερισμός και διατήρηση της θερμοκρασίας μεταξύ 10-15⁰C .
• Να αποφεύγεται η διαβροχή του φυλλώματος με το πότισμα.
• Χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού.
• Καταστροφή των παλαιών και εντόνως προσβεβλημένων φυτών.
• Ψεκασμός των φυτών σε διαστήματα μιας εβδομάδος με zineb, thiram, maneb, chlorothalonil ή με τα διασυστηματικά oxycarboxin ή benodanil ή myclobutanil ή triadimefon ή triforine.
• Αναφέρονται ανθεκτικές ποικιλίες. Επίσης, αναφέρεται βιολογική αντιμετώπιση της ασθένειας με τη χρησιμοποίηση του μύκητα Verticillium lecanii.

^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών, του Ομότιμου Καθηγητή Φυτοπαθολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Χ.Γ.Παναγόπουλου, Αθήνα 2003.