Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελισσών Ασκοσφαίρωση"
μ (Ο X skiadas μετακίνησε τη σελίδα Ασκοσφαίρωση στη Ασθένεια μελισσών Ασκοσφαίρωση) |
|||
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Μουμιοποιημένες προνύμφες από ασκοσφαίρωση.jpg|thumb|px100|Μουμιοποιημένες προνύμφες από ασκοσφαίρωση]] | [[Image:Μουμιοποιημένες προνύμφες από ασκοσφαίρωση.jpg|thumb|px100|Μουμιοποιημένες προνύμφες από ασκοσφαίρωση]] | ||
| − | Είναι µια µυκητολογική ασθένεια, οφειλόµενη στον Ασκοµύκητα Ascosphaera apis Maassen ex Claussen. | + | Είναι µια µυκητολογική [[Ασθένειες μελισσών|ασθένεια]] <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"/>, οφειλόµενη στον Ασκοµύκητα Ascosphaera apis Maassen ex Claussen. |
Προσβάλλει τις προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών. Τα σπόρια λαµβάνονται µε την τροφή, βλαστάνουν στο στοµάχι και οι µυκηλιακές υφές απλώνονται σε όλο το σώµα της προνύµφης, εκτός από τις τραχείες, εντός 48 ωρών. Το µυκήλιο διαρρηγνύει τον εξωσκελετό της προνύµφης και καλύπτει όλο το σώµα. Τελικά, η προνύµφη χάνει όλα τα υγρά της, αποξηραίνεται και µουµιοποιείται. Το χρώµα της είναι αρχικά άσπρο και ασπροκίτρινο, ενώ όταν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα γίνεται σκούρο πράσινο µε µαύρο. Η ασθένεια µεταδίδεται µε τα σπόρια που βρίσκονται στην τροφή, στα τοιχώµατα της κυψέλης και στο στοµάχι των ενήλικων µελισσών. Η µολυσµατικότητα των σπορίων διατηρείται για 2 χρόνια στο µέλι, 1 χρόνο στη γύρη και 15 χρόνια στο περιβάλλον. Τα σπόρια µεταφέρονται στην κυψέλη µε τον άνεµο, τις µέλισσες, το νερό και τους διάφορους µελισσοκοµικούς χειρισµούς. Η [[Ασθένειες μελισσών |ασθένεια]] εµφανίζεται την άνοιξη, όταν επεκτείνεται η γονοφωλιά και ευνοείται από κρύες νύχτες, κατά τις οποίες οι µέλισσες δεν µπορούν να διατηρήσουν σταθερή τη θερµοκρασία του γόνου στους 35<sup>o</sup>C. Έξαρση παρουσιάζεται και το καλοκαίρι, µετά τη διακοπή της νεκταροέκκρισης. | Προσβάλλει τις προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών. Τα σπόρια λαµβάνονται µε την τροφή, βλαστάνουν στο στοµάχι και οι µυκηλιακές υφές απλώνονται σε όλο το σώµα της προνύµφης, εκτός από τις τραχείες, εντός 48 ωρών. Το µυκήλιο διαρρηγνύει τον εξωσκελετό της προνύµφης και καλύπτει όλο το σώµα. Τελικά, η προνύµφη χάνει όλα τα υγρά της, αποξηραίνεται και µουµιοποιείται. Το χρώµα της είναι αρχικά άσπρο και ασπροκίτρινο, ενώ όταν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα γίνεται σκούρο πράσινο µε µαύρο. Η ασθένεια µεταδίδεται µε τα σπόρια που βρίσκονται στην τροφή, στα τοιχώµατα της κυψέλης και στο στοµάχι των ενήλικων µελισσών. Η µολυσµατικότητα των σπορίων διατηρείται για 2 χρόνια στο µέλι, 1 χρόνο στη γύρη και 15 χρόνια στο περιβάλλον. Τα σπόρια µεταφέρονται στην κυψέλη µε τον άνεµο, τις µέλισσες, το νερό και τους διάφορους µελισσοκοµικούς χειρισµούς. Η [[Ασθένειες μελισσών |ασθένεια]] εµφανίζεται την άνοιξη, όταν επεκτείνεται η γονοφωλιά και ευνοείται από κρύες νύχτες, κατά τις οποίες οι µέλισσες δεν µπορούν να διατηρήσουν σταθερή τη θερµοκρασία του γόνου στους 35<sup>o</sup>C. Έξαρση παρουσιάζεται και το καλοκαίρι, µετά τη διακοπή της νεκταροέκκρισης. | ||
| − | Οι συχνές επιθεωρήσεις και οι χειρισµοί που έχουν ως αποτέλεσµα την πτώση της θερµοκρασίας στην περιοχή του γόνου αποτελούν καταστάσεις που ευνοούν την ασκοσφαίρωση. Η διαρκής τροφοδότηση, ιδιαίτερα µε ακατάλληλες τροφές και η παραµονή µαύρων κηρήθρων εντός της κυψέλης βοηθούν στην εκδήλωση της ασθένειας, όπως επίσης και ο βροχερός και υγρός καιρός την άνοιξη και ξηρός το καλοκαίρι. | + | Οι συχνές επιθεωρήσεις και οι χειρισµοί που έχουν ως αποτέλεσµα την πτώση της θερµοκρασίας στην περιοχή του γόνου αποτελούν καταστάσεις που ευνοούν την ασκοσφαίρωση. Η διαρκής τροφοδότηση, ιδιαίτερα µε ακατάλληλες τροφές και η παραµονή µαύρων κηρήθρων εντός της κυψέλης βοηθούν στην εκδήλωση της ασθένειας, όπως επίσης και ο βροχερός και υγρός καιρός την άνοιξη και ξηρός το καλοκαίρι. |
| − | + | {{{top_heading|==}}}Συμπτώματα{{{top_heading|==}}} | |
| + | |||
| + | Η ασθένεια <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών2"/> αναγνωρίζεται εύκολα από τη μωσαϊκή όψη που παίρνει ο γόνος. Υπάρχει πεθαμένος γόνος διάσπαρτος ανάμεσα σε φυσιολογικά σφραγισμένο γόνο της κηρήθρας, καθώς και μπροστά στην είσοδο της κυψέλης. Ο πεθαμένος γόνος αφαιρείται εύκολα από τα κελιά. Εμφανίζεται κυρίως την άνοιξη με αρχές καλοκαιριού, όταν επεκτείνεται η γονοφωλιά. Παρουσιάζεται συνήθως σε πλαίσια γόνου που δεν καλύπτονται από μέλισσες. Παρατηρείται ιδιαίτερα σε κυψέλες που δεν αερίζονται καλά ή που τοποθετούνται σε υγρή περιοχή. Την επιδείνωση της ασθένειας βοηθά η συχνή χρήση αντιβιοτικών και οι κακοί χειρισμοί νωρίς την άνοιξη, που έχουν σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί η υγρασία στην κυψέλη και να κρυώσει προσωρινά ο γόνος. Τα βροχερά καλοκαιριά δημιουργούν τέτοιες συνθήκες περιβάλλοντος, που περιορίζουν τις μέλισσες στην κυψέλη για αρκετές ημέρες. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Αντιμετώπιση{{{top_heading|==}}} | ||
Αφορά κυρίως σε µέτρα υγιεινής και προφύλαξης. Όπως συµβαίνει σε όλες τις παθήσεις του µελισσιού, πρέπει να διατηρούµε δυνατά µελίσσια. Οι [[Μέλισσες |µέλισσες]] από µόνες τους καθαρίζουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες. Επίσης, επιλέγουµε µελίσσια ανθεκτικά, στα οποία οι εργάτριες έχουν την τάση να αναγνωρίζουν και να αποµακρύνουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες πριν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα. Θα πρέπει να αντικαθιστούµε τις βασίλισσες κάθε δύο χρόνια παίρνοντας γενετικό υλικό από µελίσσια που προσβάλλονται λιγότερο από την ασθένεια. Αποφεύγουµε τις συχνές επιθεωρήσεις µε κρύο καιρό. Τέλος, αποµακρύνουµε τις µουµιοποιηµένες προνύµφες από την είσοδο και τον πυθµένα της κυψέλης, ενώ αντικαθιστούµε και τις παλιές και µαύρες κηρήθρες. | Αφορά κυρίως σε µέτρα υγιεινής και προφύλαξης. Όπως συµβαίνει σε όλες τις παθήσεις του µελισσιού, πρέπει να διατηρούµε δυνατά µελίσσια. Οι [[Μέλισσες |µέλισσες]] από µόνες τους καθαρίζουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες. Επίσης, επιλέγουµε µελίσσια ανθεκτικά, στα οποία οι εργάτριες έχουν την τάση να αναγνωρίζουν και να αποµακρύνουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες πριν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα. Θα πρέπει να αντικαθιστούµε τις βασίλισσες κάθε δύο χρόνια παίρνοντας γενετικό υλικό από µελίσσια που προσβάλλονται λιγότερο από την ασθένεια. Αποφεύγουµε τις συχνές επιθεωρήσεις µε κρύο καιρό. Τέλος, αποµακρύνουµε τις µουµιοποιηµένες προνύµφες από την είσοδο και τον πυθµένα της κυψέλης, ενώ αντικαθιστούµε και τις παλιές και µαύρες κηρήθρες. | ||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 18: | ||
[[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"> [[media:Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών.pdf|Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών, Ασκοσφαίρωση]]</ref> | ||
| + | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών2"> Μέλισσα και μελισσοκομική τεχνική, του Πασχάλη Χαριζάνη καθηγητή μελισσοκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996. | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:51, 29 Ιανουαρίου 2016
Είναι µια µυκητολογική ασθένεια [1], οφειλόµενη στον Ασκοµύκητα Ascosphaera apis Maassen ex Claussen.
Προσβάλλει τις προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών. Τα σπόρια λαµβάνονται µε την τροφή, βλαστάνουν στο στοµάχι και οι µυκηλιακές υφές απλώνονται σε όλο το σώµα της προνύµφης, εκτός από τις τραχείες, εντός 48 ωρών. Το µυκήλιο διαρρηγνύει τον εξωσκελετό της προνύµφης και καλύπτει όλο το σώµα. Τελικά, η προνύµφη χάνει όλα τα υγρά της, αποξηραίνεται και µουµιοποιείται. Το χρώµα της είναι αρχικά άσπρο και ασπροκίτρινο, ενώ όταν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα γίνεται σκούρο πράσινο µε µαύρο. Η ασθένεια µεταδίδεται µε τα σπόρια που βρίσκονται στην τροφή, στα τοιχώµατα της κυψέλης και στο στοµάχι των ενήλικων µελισσών. Η µολυσµατικότητα των σπορίων διατηρείται για 2 χρόνια στο µέλι, 1 χρόνο στη γύρη και 15 χρόνια στο περιβάλλον. Τα σπόρια µεταφέρονται στην κυψέλη µε τον άνεµο, τις µέλισσες, το νερό και τους διάφορους µελισσοκοµικούς χειρισµούς. Η ασθένεια εµφανίζεται την άνοιξη, όταν επεκτείνεται η γονοφωλιά και ευνοείται από κρύες νύχτες, κατά τις οποίες οι µέλισσες δεν µπορούν να διατηρήσουν σταθερή τη θερµοκρασία του γόνου στους 35oC. Έξαρση παρουσιάζεται και το καλοκαίρι, µετά τη διακοπή της νεκταροέκκρισης.
Οι συχνές επιθεωρήσεις και οι χειρισµοί που έχουν ως αποτέλεσµα την πτώση της θερµοκρασίας στην περιοχή του γόνου αποτελούν καταστάσεις που ευνοούν την ασκοσφαίρωση. Η διαρκής τροφοδότηση, ιδιαίτερα µε ακατάλληλες τροφές και η παραµονή µαύρων κηρήθρων εντός της κυψέλης βοηθούν στην εκδήλωση της ασθένειας, όπως επίσης και ο βροχερός και υγρός καιρός την άνοιξη και ξηρός το καλοκαίρι.
Συμπτώματα
Η ασθένεια [2] αναγνωρίζεται εύκολα από τη μωσαϊκή όψη που παίρνει ο γόνος. Υπάρχει πεθαμένος γόνος διάσπαρτος ανάμεσα σε φυσιολογικά σφραγισμένο γόνο της κηρήθρας, καθώς και μπροστά στην είσοδο της κυψέλης. Ο πεθαμένος γόνος αφαιρείται εύκολα από τα κελιά. Εμφανίζεται κυρίως την άνοιξη με αρχές καλοκαιριού, όταν επεκτείνεται η γονοφωλιά. Παρουσιάζεται συνήθως σε πλαίσια γόνου που δεν καλύπτονται από μέλισσες. Παρατηρείται ιδιαίτερα σε κυψέλες που δεν αερίζονται καλά ή που τοποθετούνται σε υγρή περιοχή. Την επιδείνωση της ασθένειας βοηθά η συχνή χρήση αντιβιοτικών και οι κακοί χειρισμοί νωρίς την άνοιξη, που έχουν σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί η υγρασία στην κυψέλη και να κρυώσει προσωρινά ο γόνος. Τα βροχερά καλοκαιριά δημιουργούν τέτοιες συνθήκες περιβάλλοντος, που περιορίζουν τις μέλισσες στην κυψέλη για αρκετές ημέρες.
Αντιμετώπιση
Αφορά κυρίως σε µέτρα υγιεινής και προφύλαξης. Όπως συµβαίνει σε όλες τις παθήσεις του µελισσιού, πρέπει να διατηρούµε δυνατά µελίσσια. Οι µέλισσες από µόνες τους καθαρίζουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες. Επίσης, επιλέγουµε µελίσσια ανθεκτικά, στα οποία οι εργάτριες έχουν την τάση να αναγνωρίζουν και να αποµακρύνουν τις µουµιοποιηµένες προνύµφες πριν σχηµατιστούν τα σπόρια του µύκητα. Θα πρέπει να αντικαθιστούµε τις βασίλισσες κάθε δύο χρόνια παίρνοντας γενετικό υλικό από µελίσσια που προσβάλλονται λιγότερο από την ασθένεια. Αποφεύγουµε τις συχνές επιθεωρήσεις µε κρύο καιρό. Τέλος, αποµακρύνουµε τις µουµιοποιηµένες προνύµφες από την είσοδο και τον πυθµένα της κυψέλης, ενώ αντικαθιστούµε και τις παλιές και µαύρες κηρήθρες. Αν και δεν υπάρχει εγκεκριµένο φάρµακο για χρήση στη µελισσοκοµία, έχουν χρησιµοποιηθεί κάποιες µυκοστατικές ουσίες, µε ποικίλα αποτελέσµατα, όπως σορβικό κάλιο, θειικός χαλκός κ.λπ.
Βιβλιογραφία
- ↑ Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών, Ασκοσφαίρωση
- ↑ Μέλισσα και μελισσοκομική τεχνική, του Πασχάλη Χαριζάνη καθηγητή μελισσοκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996.
