Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια ευκάλυπτου Αρμιλλαρία"

Τελευταία αναθεώρηση της 08:40, 18 Απριλίου 2016

Ο μύκητας αυτός είναι παρασιτικός, ζει μέσα στο ξύλο του ξενιστή και τρέφεται απ’ αυτό. Δημιουργεί καρποφόρα σώματα ως μέρος της αναπαραγωγικής του διαδικασίας.

Φάσμα προσβαλλομένων: Οπωροφόρα δέντρα (ροδακινιά, βερικοκιά, αμυγδαλιά,κερασιά, μηλιά, αχλαδιά, ελαιόδεντρο, συκιά, μουσμουλιά και εσπεριδοειδή), διάφοροι τύποι μουριάς, ακτινίδιο, αμπέλι, τριανταφυλλιά, μιμόζα, θάμνοι της οικογένειας της ελιάς και φυλλοβόλα δασικά δέντρα.

Συχνότητα και σπουδαιότητα: Η ασθένεια είναι συνηθέστατη στη ανατολική και δυτική Ευρώπη και σοβαρότερη στη Νότια Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Επιπλέον εμφανίζεται στις ΗΠΑ, Πολωνία και Βόρεια Ρωσία. Η σημασία της ασθένειας είναι ότι προκαλεί κιντρίνισμα φύλλων, επιβράδυνση της ανάπτυξης και πρόωρη φυλλόρροια ή αιφνίδιο μαρασμό του δέντρου ή και νέκρωση. Η ταχύτητα της παρακμής ποικίλει -άλλα δέντρα νεκρώνονται ταχύτατα, άλλα φθάνουν εκεί σε αρκετά χρόνια.

Συμπτώματα και παραλλαγές της ασθένειας:

Ο μύκητας προκαλεί σήψη στους σκληρούς ζωντανούς ιστούς των ριζών του ξενιστή του, μέσω των ενζύμων του. Αν και ο μύκητας αυτός είναι γνωστο ότι παράγει φυτοτοξίνες, η χημική δηλητηρίαση δεν επαρκεί για να τον αποφύγουμε. Κάποια από τα συμπτώματα είναι η μείωση της ανάπτυξης των βλαστών, ο αποχρωματισμός των φύλλων, και η παραγωγή πολυάριθμων μικροσκοπικών κώνων. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων στο φύλλωμα εξαρτάται από την ηλικία και το μέγεθος του ξενιστή, καθώς και από την έκταση της επίθεσης στις ρίζες. Συνήθως τα μικρά δέντρα υποκύπτουν γρήγορα, ενώ τα μεγάλα παρακμάζουν βαθμιαάι και νεκρώνονται σε χρόνο από 2 έως 8 έτη. Επιπλέον, εμφανίζονται κάτω από το φλοιό λευκά μυκήλια και μυκητησιακά ριζόμορφα μαύρου χρώματος συμπτώματα χαρακτηριστικά της Armillaria. Μερικές φορές οι μάζες αυτές των μυκήτων εκτείνονται πάνω ή κάτω από το έδαφος σε αρκετά εκατοστά, είτε στον κορμό είτε στη ρίζα αντίστοιχα.

Κύκλος ασθένειας:

Όλος ο κύκλος της ασθένειας ολοκληρώνεται στο έδαφος. Ο μύκητας συντηρείται ως μυκηλιακή μάζα στο νεκρό ξύλο που βρίσκεται εντός του εδάφους. Αυτό το μυκήλιο συχνά προστατεύεται από ψευδοσκληρώτια. Παράγει ριζόμορφα, τα οποία έρχονται σε επαφή με τις ρίζες και κολλούν πάνω τους με μια κολλώδη ουσία κι έπειτα δημιουργούν μικρά κλαδιά που διατρυπούν το φλοιό της ρίζας. Μερικές φορές η μόλυνση επέρχεται άμεσα με την επαφή του μολυσμένου ξύλου με την υγιή ρίζα. direct επαφή between colonized wood και healthy roots. Μετά την επίθεση, ο μύκητας εξαπλώνεται στη ρίζα με τα ριζόμορφα. Μετά τη νέκρωση του δέντρου, οι σάπιες ρίζες παραμένουν στο χώμα ως αφετηρία νέων ριζόμορφων κι έτσι ο κύκλος ανανεώνεται. Ο ρυθμός διάδοσης της ασθένειας εξαρτάται από το είδος της Armillaria που επιτίθεται, την ποσότητα του μολυσματικού υλικού (μολυσμένες ρίζες δέντρων ή ριζόμορφα), την απόσταση μεταξύ ξενιστή και μολυσματικού υλικού και το περιβάλλον.

Αντιμετώπιση: Είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση της ασθένειας επειδή τα όργανα του μύκητα βρίσκονται μέσα στο έδαφος και το μυκήλιο προστατεύεται μέσα στο νεκρωμένο ξύλο. Κάποια μέτρα είναι η αποφυγή φυτέματος σε επικίνδυνες περιοχές, η ολοκληρωτική απομάκρυνση των ριζών, η εναλλαγή καλλιεργειών και το τεχνητό άδειασμα των βάσεων των μυκητησιακών ριζών με δηλητηρίαση των υπολειμμάτων των ριζών, αφού καταστραφούν τα δέντρα. Άλλη επιλογή είναι τα χημικά μέτρα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να είναι η καλλιέργεια καθαρή και όλα τα υπολείμματα του κλαδέματος να καίγονται και να μην ενσωματώνονται στο έδαφος ^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Ασθένεια ευκάλυπτου Αρμιλλαρία