Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ωρίμαση (ripeness) σιτηρών"
Από GAIApedia
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Χαρακτηρίζεται από αφυδάτωση των καρπών και το βαθμιαίο θάνατο των φυτών από το λαιμό προς το στάχυ. Στην <span style="font-weight:bold;">οικονομική ωρίμαση | + | Χαρακτηρίζεται από αφυδάτωση των καρπών και το βαθμιαίο θάνατο των [[κατάλογος φυτών |φυτών]] από το λαιμό προς το στάχυ. Στην <span style="font-weight:bold;">οικονομική ωρίμαση |
</span>, που προσδιορίζει το χρόνο συγκομιδής των φυτών , έχει σχεδόν εξαφανισθεί το πράσινο χρώμα από την καρποταξία και οι καρποί δύσκολα χαράζονται με το νύχι, ενώ έχουν σχεδόν ξεραθεί και οι κόμβοι του καλαμιού. Σε μεταγενέστερα στάδια όλο το φυτό γίνεται εξαιρετικά εύθραυστο με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι κίνδυνοι απωλειών λόγω θραύσης των στελεχών. Παράλληλα, εντείνεται και το φαινόμενο της απώλειας καρπών (τίναγμα σπόρου) που είναι ιδιαίτερα έντονο σε είδη και ποικιλίες με χαλαρά λεπυρίδια (κυρίως στη [[Σίκαλη φυτό |σίκαλη]] και τα [[Τριτικάλε φυτό |τριτικάλε]]). | </span>, που προσδιορίζει το χρόνο συγκομιδής των φυτών , έχει σχεδόν εξαφανισθεί το πράσινο χρώμα από την καρποταξία και οι καρποί δύσκολα χαράζονται με το νύχι, ενώ έχουν σχεδόν ξεραθεί και οι κόμβοι του καλαμιού. Σε μεταγενέστερα στάδια όλο το φυτό γίνεται εξαιρετικά εύθραυστο με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι κίνδυνοι απωλειών λόγω θραύσης των στελεχών. Παράλληλα, εντείνεται και το φαινόμενο της απώλειας καρπών (τίναγμα σπόρου) που είναι ιδιαίτερα έντονο σε είδη και ποικιλίες με χαλαρά λεπυρίδια (κυρίως στη [[Σίκαλη φυτό |σίκαλη]] και τα [[Τριτικάλε φυτό |τριτικάλε]]). | ||
| + | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια σιτηρών για καρπό| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
[[Category:Κατάλογος]] | [[Category:Κατάλογος]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:46, 16 Ιουνίου 2016
Χαρακτηρίζεται από αφυδάτωση των καρπών και το βαθμιαίο θάνατο των φυτών από το λαιμό προς το στάχυ. Στην οικονομική ωρίμαση , που προσδιορίζει το χρόνο συγκομιδής των φυτών , έχει σχεδόν εξαφανισθεί το πράσινο χρώμα από την καρποταξία και οι καρποί δύσκολα χαράζονται με το νύχι, ενώ έχουν σχεδόν ξεραθεί και οι κόμβοι του καλαμιού. Σε μεταγενέστερα στάδια όλο το φυτό γίνεται εξαιρετικά εύθραυστο με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι κίνδυνοι απωλειών λόγω θραύσης των στελεχών. Παράλληλα, εντείνεται και το φαινόμενο της απώλειας καρπών (τίναγμα σπόρου) που είναι ιδιαίτερα έντονο σε είδη και ποικιλίες με χαλαρά λεπυρίδια (κυρίως στη σίκαλη και τα τριτικάλε).
