Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τροφοπενία καλίου ελιάς"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Το χαρακτηριστικό της παραπάνω χλώρωσης είναι ότι έχει μια απόχρωση ορειχάλκου. Η διάγνωση της τροφοπενίας καλίου γίνεται μόνο με τη μέθοδο της [[Δειγματοληψία φύλλων|φυλλοδιαγνωστικής]]. Για την ανάλυση χρησιμοποιούνται φύλλα από ασθενή δένδρα, καθώς επίσης και από δένδρα που δεν εμφανίζουν συμπτώματά της. Στις περιπτώσεις τροφοπενίας καλίου, η περιεκτικότητα των φύλλων σε κάλιο είναι κατώτερα του 0,30% και μπορεί να κατέβει μέχρι και 0,10%. Στα ελαιόδενδρα που δεν έχουν συμπτώματα της ασθένειας παρατηρούνται περιεκτικότητες από 0,40 – 1,70 % στην ξηρά ουσία. | Το χαρακτηριστικό της παραπάνω χλώρωσης είναι ότι έχει μια απόχρωση ορειχάλκου. Η διάγνωση της τροφοπενίας καλίου γίνεται μόνο με τη μέθοδο της [[Δειγματοληψία φύλλων|φυλλοδιαγνωστικής]]. Για την ανάλυση χρησιμοποιούνται φύλλα από ασθενή δένδρα, καθώς επίσης και από δένδρα που δεν εμφανίζουν συμπτώματά της. Στις περιπτώσεις τροφοπενίας καλίου, η περιεκτικότητα των φύλλων σε κάλιο είναι κατώτερα του 0,30% και μπορεί να κατέβει μέχρι και 0,10%. Στα ελαιόδενδρα που δεν έχουν συμπτώματα της ασθένειας παρατηρούνται περιεκτικότητες από 0,40 – 1,70 % στην ξηρά ουσία. | ||
| − | Για τη θεραπεία της ασθένειας απαιτείται η προσθήκη στο έδαφος καλίου υπό μορφή λιπάσματος. Για δένδρα μέσης αναπτύξης συνιστάται η προσθήκη 10-15 kg θεϊκού καλίου κατά δένδρο στις αρχές του χειμώνα. Υψηλές δόσεις [[ | + | Για τη θεραπεία της ασθένειας απαιτείται η προσθήκη στο έδαφος καλίου υπό μορφή λιπάσματος. Για δένδρα μέσης αναπτύξης συνιστάται η προσθήκη 10-15 kg θεϊκού καλίου κατά δένδρο στις αρχές του χειμώνα. Υψηλές δόσεις [[κάλιο|καλιούχου λιπάσματος]] είναι αναγκαίες στα βαριά εδάφη, ενώ στα ελαφρά μικρότερες δόσεις μπορεί να αποβούν αποτελεσματικές. Μετά τη θεραπεία θα πρέπει να γίνεται κανονική λίπανση των δένδρων με κάλιο για την αποφυγή επανεμφάνισης της τροφοπενίας. |
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
[[είναι ασθένεια της::Ελιά| ]] | [[είναι ασθένεια της::Ελιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| − | [[είναι προσβολή της ασθένειας:: | + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Τροφοπενία καλίου| ]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 12:17, 15 Ιουλίου 2016
Παρατηρείται συχνά στους ελληνικούς ελαιώνες. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι μια ιδιάζουσα χλώρωση των φύλλων που συνοδεύεται από ξήρανση της κορυφής τους. Στη νέα βλάστηση η χλώρωση εμφανίζεται συνήθως κατά το φθινόπωρο ή τον χειμώνα στα φύλλα της βάσεως. Το χαρακτηριστικό της παραπάνω χλώρωσης είναι ότι έχει μια απόχρωση ορειχάλκου. Η διάγνωση της τροφοπενίας καλίου γίνεται μόνο με τη μέθοδο της φυλλοδιαγνωστικής. Για την ανάλυση χρησιμοποιούνται φύλλα από ασθενή δένδρα, καθώς επίσης και από δένδρα που δεν εμφανίζουν συμπτώματά της. Στις περιπτώσεις τροφοπενίας καλίου, η περιεκτικότητα των φύλλων σε κάλιο είναι κατώτερα του 0,30% και μπορεί να κατέβει μέχρι και 0,10%. Στα ελαιόδενδρα που δεν έχουν συμπτώματα της ασθένειας παρατηρούνται περιεκτικότητες από 0,40 – 1,70 % στην ξηρά ουσία.
Για τη θεραπεία της ασθένειας απαιτείται η προσθήκη στο έδαφος καλίου υπό μορφή λιπάσματος. Για δένδρα μέσης αναπτύξης συνιστάται η προσθήκη 10-15 kg θεϊκού καλίου κατά δένδρο στις αρχές του χειμώνα. Υψηλές δόσεις καλιούχου λιπάσματος είναι αναγκαίες στα βαριά εδάφη, ενώ στα ελαφρά μικρότερες δόσεις μπορεί να αποβούν αποτελεσματικές. Μετά τη θεραπεία θα πρέπει να γίνεται κανονική λίπανση των δένδρων με κάλιο για την αποφυγή επανεμφάνισης της τροφοπενίας.
