Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφοκλιματικές συνθήκες Πασιφλόρας"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
 
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το φυσικό περιβάλλον της πασιφλόρας είναι τα τροπικά υψίπεδα. Χρειάζεται ψυχρό χειμώνα, απαλλαγμένο από παγετούς και ζεστό καλοκαίρι. Σε περιοχές με πολύ ζεστά καλοκαίρια η παραγωγική ζωή των [[κατάλογος φυτών |φυτών]] είναι μικρότερη. Είναι φυτό πολύ ευαίσθητο στους παγετούς και ζημιώνεται σοβαρά σε θερμοκρασία των -2<sup>0</sup>C. Το είδος P. edulis var edulis χρειάζεται μέση ετήσια βροχόπτωση πάνω από 800mm, ενώ το είδος P. edulis var. flavicarpa κάτω από 800mm. Γενικά απαιτούν εναλλάξ υγρές και ξερές εποχές. Η [[πασιφλόρα]] είναι μέτρια ανεκτική στην ατμοσφαιρική σχετική υγρασία, γιατί η υπερβολική υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη των μυκητολογικών ασθενειών και πολύ ευαίσθητη στους ανέμους, γιατί προκαλούν σοβαρή ζημιά στη βλάστηση και τους [[Καρπός Πασιφλόρας |καρπούς]].
+
Το φυσικό περιβάλλον της πασιφλόρας είναι τα τροπικά υψίπεδα. Χρειάζεται ψυχρό χειμώνα, απαλλαγμένο από παγετούς και ζεστό καλοκαίρι. Σε περιοχές με πολύ ζεστά καλοκαίρια η παραγωγική ζωή των [[κατάλογος φυτών |φυτών]] είναι μικρότερη. Είναι φυτό πολύ ευαίσθητο στους παγετούς και ζημιώνεται σοβαρά σε θερμοκρασία των -2<sup>0</sup>C. Το είδος P. edulis var edulis χρειάζεται μέση ετήσια βροχόπτωση πάνω από 800mm, ενώ το είδος P. edulis var. flavicarpa κάτω από 800mm. Γενικά απαιτούν εναλλάξ υγρές και ξερές εποχές. Η [[πασιφλόρα]] είναι μέτρια ανεκτική στην ατμοσφαιρική σχετική υγρασία, γιατί η υπερβολική υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη των μυκητολογικών ασθενειών και πολύ ευαίσθητη στους ανέμους, γιατί προκαλούν σοβαρή ζημιά στη βλάστηση και τους καρπούς.
  
 
Η πασιφλόρα ευδοκιμεί <ref name="Πασσιφλόρα"/> σε ευρεία ποικιλία [[τύποι εδαφών |εδαφών]], εκτός από τα πολύ [[Αργιλώδη εδάφη |αργιλώδη]]. Ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται τα αμμοπηλώδη, που αποστραγγίζουν καλά. Στις ψυχρές περιοχές ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται εκείνα που βρίσκονται στις πιο ηλιόλουστες τοποθεσίες. Θεωρείται φυτό ευαίσθητο στα υγρά εδάφη. Το pH πρέπει να είναι 6.0-6.5.
 
Η πασιφλόρα ευδοκιμεί <ref name="Πασσιφλόρα"/> σε ευρεία ποικιλία [[τύποι εδαφών |εδαφών]], εκτός από τα πολύ [[Αργιλώδη εδάφη |αργιλώδη]]. Ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται τα αμμοπηλώδη, που αποστραγγίζουν καλά. Στις ψυχρές περιοχές ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται εκείνα που βρίσκονται στις πιο ηλιόλουστες τοποθεσίες. Θεωρείται φυτό ευαίσθητο στα υγρά εδάφη. Το pH πρέπει να είναι 6.0-6.5.
Γραμμή 10: Γραμμή 10:
 
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6| ]]
 
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6| ]]
 
[[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::6.5| ]]
 
[[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::6.5| ]]
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]]
 
  
 
==Βιβλιογραφία==
 
==Βιβλιογραφία==
Γραμμή 19: Γραμμή 18:
  
 
<references>
 
<references>
 +
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]]
 +
__NOTOC__

Τελευταία αναθεώρηση της 07:02, 19 Ιουλίου 2016

Το φυσικό περιβάλλον της πασιφλόρας είναι τα τροπικά υψίπεδα. Χρειάζεται ψυχρό χειμώνα, απαλλαγμένο από παγετούς και ζεστό καλοκαίρι. Σε περιοχές με πολύ ζεστά καλοκαίρια η παραγωγική ζωή των φυτών είναι μικρότερη. Είναι φυτό πολύ ευαίσθητο στους παγετούς και ζημιώνεται σοβαρά σε θερμοκρασία των -20C. Το είδος P. edulis var edulis χρειάζεται μέση ετήσια βροχόπτωση πάνω από 800mm, ενώ το είδος P. edulis var. flavicarpa κάτω από 800mm. Γενικά απαιτούν εναλλάξ υγρές και ξερές εποχές. Η πασιφλόρα είναι μέτρια ανεκτική στην ατμοσφαιρική σχετική υγρασία, γιατί η υπερβολική υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη των μυκητολογικών ασθενειών και πολύ ευαίσθητη στους ανέμους, γιατί προκαλούν σοβαρή ζημιά στη βλάστηση και τους καρπούς.

Η πασιφλόρα ευδοκιμεί [1] σε ευρεία ποικιλία εδαφών, εκτός από τα πολύ αργιλώδη. Ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται τα αμμοπηλώδη, που αποστραγγίζουν καλά. Στις ψυχρές περιοχές ως πιο κατάλληλα εδάφη θεωρούνται εκείνα που βρίσκονται στις πιο ηλιόλουστες τοποθεσίες. Θεωρείται φυτό ευαίσθητο στα υγρά εδάφη. Το pH πρέπει να είναι 6.0-6.5.





Βιβλιογραφία

  1. Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.