Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τριφύλλι φυτό"

Τελευταία αναθεώρηση της 07:19, 24 Αυγούστου 2016

Τριφύλλι

Trifolium repens

Με το όνομα τριφύλλι ^[1] είναι γνωστά περίπου 240 είδη τα οποία ανήκουν στο γένος Trifolium. Από αυτά ένας μικρός αριθμός έχει κάποια αξία ως τροφή των ζώων που βόσκουν σε φυσικούς βοσκότοπους και ένας πολύ μικρότερος αριθμός έχει γεωργική σημασία παγκοσμίως. Το γένος Trifolium είναι ευρέως διαδεδομένο στο Β. Ημισφαίριο και λιγότερο στο Ν. Ημισφαίριο. Το ακριβές κέντρο καταγωγής του γένους δεν είναι γνωστό, επειδή όμως η μεγαλύτερη ποικιλομορφία ως προς τον αριθμό των χρωμόσωμων και των τύπων του γένους βρέθηκε στην περιοχή της Μεσογείου, ως πιθανότερο κέντρο θεωρείται η Νοτιοδυτική Μικρά Ασία και η Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Γενικά τα τριφύλλια είναι φυτά των εύκρατων κλιμάτων. Οι κλιματικοί παράγοντες που επηρεάζουν την εξάπλωση των ειδών είναι η θερμοκρασία, οι βροχοπτώσεις και η φωτοπερίοδος. Οι ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξή τους είναι μέτριες θερμοκρασίες και άφθονη ομοιόμορφη κατανομή υγρασίας στο έδαφος. Τα περισσότερα είδη είναι μακράς φωτοπεριόδου. Εάν οι κλιματικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, τα τριφύλλια μπορούν να αναπτυχθούν σε ποικιλία εδαφικών συνθηκών. Η επάρκεια φωσφόρου στο έδαφος ευνοεί την ανάπτυξή τους. Τα τριφύλλια είναι ετήσια ή πολυετή ποώδη φυτά. Πολλά όμως από τα πολυετή είδη διατηρούνται στη ζωή μόνο για ένα ή δύο χρόνια, λόγω δυσμενών συνθηκών ή προσβολών από ασθένειες και έντομα.

Τα διάφορα είδη παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους ως προς τα μορφολογικά χαρακτηριστικά. Το ριζικό σύστημα αποτελείται είτε μόνο από μία απλή πασσαλώδη ρίζα, είτε από μία πασσαλώδη ρίζα και επιπλέον στόλωνες ή ριζώματα. Τα φύλλα είναι σύνθετα με τρία φυλλάρια συνήθως και σε λίγα είδη με πέντε φυλλάρια. Τα τρία φυλλάρια στα τριφύλλια εκφύονται από το ίδιο σημείο του μίσχου, ενώ στη μηδική με την οποία γίνεται σύγχυση, το μεσαίο φυλλάριο εκφύεται από την άκρη του μίσχου και τα άλλα δύο σε μικρή απόσταση από την άκρη. Τα άνθη είναι διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, όλα όμως έχουν τη χαρακτηριστική μορφή του άνθους των ψυχανθών με 10 στήμονες. Τα άνθη φαίρονται σε σφαιρικές ή ωοειδείς ταξιανθίες (κεφαλές). Ο αριθμός των ανθέων ανά κεφαλή κυμαίνεται ευρύτατα, από λίγα άνθη μέχρι πάνω από 250. Το ένα τρίτο των ειδών περίπου είναι αυτογόνιμα και αυτογονιμοποιούνται, τα υπόλοιπα είτε είναι αυτόστειρα και χρειάζεται να γίνει σταυρογονιμοποίηση, είτε, παρ' όλο ότι είναι αυτογόνιμα, χρειάζονται την επίσκεψη εντόμων για να γίνει η επικονίαση. Οι λοβοί περιέχουν 1-8 σπόρους ανάλογα με το είδος. Το σχήμα των σπόρων, ανάλογα με το είδος, μπορεί να είναι στρογγυλωπό, ωοειδές, ελλειψοειδές, αντωοειδές και το χρώμα κιτρινωπό, καστανό διαφόρων αποχρώσεων, κοκκινωπό. Μεγάλη παραλλακτικότητα παρατηρείται και ως προς το μέγεθος του σπόρου. Στα καλλιεργούμενα είδη τριφυλλιού 1g σπόρου μπορεί να περιέχει 140-1500 σπόρους.

Στη συνέχεια περιγράφονται τα μεγαλύτερης σπουδαιότητας είδη για τον Ελληνικό χώρο.

Λειμώνιο τριφύλλι

Έρπον τριφύλλι

Αλεξανδρινό τριφύλλι

Περσικό τριφύλλι

Πληροφοριακά στοιχεία

Ευδοκιμεί στις περιοχές

Σχετικές σελίδες

• Καλλιέργεια τριφυλλιού
• Ψυχανθή
• Τύποι εδαφών
• Έντομα
• Μηδική
• Φώσφορος
• Λειμώνιο τριφύλλι
• Έρπον τριφύλλι
• Αλεξανδρινό τριφύλλι
• Περσικό τριφύλλι

Βιβλιογραφία

1. ↑ "Ειδική γεωργία, Σιτηρά και ψυχανθή", Δέσποινα Παπακώστα-Τασοπούλου, Καθηγήτρια Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.