Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια αμυγδαλιάς"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Η εγκατάσταση αμυγδαλεώνα μπορεί να γίνει με απ' ευθείας φύτευση στρωματωμένων ή μη [[Αμύγδαλο|αμυγδάλων]] στον αγρό. Ο τρόπος αυτός συνιστάται κυρίως σε ξερικές περιοχές. Σε κάθε λάκκο τοποθετούνται 3 αμύγδαλα, ανά 1 σε κάθε κορυφή ισόπλευρου τριγώνου με διάμετρο 10cm. Στη συνέχεια από τα 3 σπορόφυτα διατηρούμε το πιο ζωηρό, που εμβολιάζεται με την απαραίτητη [[Ποικιλίες αμυγδαλιάς|ποικιλία]]. | Η εγκατάσταση αμυγδαλεώνα μπορεί να γίνει με απ' ευθείας φύτευση στρωματωμένων ή μη [[Αμύγδαλο|αμυγδάλων]] στον αγρό. Ο τρόπος αυτός συνιστάται κυρίως σε ξερικές περιοχές. Σε κάθε λάκκο τοποθετούνται 3 αμύγδαλα, ανά 1 σε κάθε κορυφή ισόπλευρου τριγώνου με διάμετρο 10cm. Στη συνέχεια από τα 3 σπορόφυτα διατηρούμε το πιο ζωηρό, που εμβολιάζεται με την απαραίτητη [[Ποικιλίες αμυγδαλιάς|ποικιλία]]. | ||
| − | Σε άλλες μη ξερικές περιοχές συνιστάται να γίνει αυτούσια η διαδικάσία που εφαρμόζεται και στον φιστικεώνα. Παραθέτουμε λοιπόν τους παρακάτω συνδέσμους: | + | Σε άλλες μη ξερικές περιοχές συνιστάται να γίνει αυτούσια η διαδικάσία που εφαρμόζεται και στον φιστικεώνα. Παραθέτουμε λοιπόν τους παρακάτω συνδέσμους οι οποίοι αφορούν σε καλλιέργεια φιστικιάς και ακολουθείται ίδια γραμμή για αμυγδαλεώνα: |
[[Εγκατάσταση φιστικεώνα]]<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> | [[Εγκατάσταση φιστικεώνα]]<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> | ||
| Γραμμή 67: | Γραμμή 67: | ||
<references> | <references> | ||
<ref name="Ειδική δενδροκομία"> Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | <ref name="Ειδική δενδροκομία"> Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | ||
| − | + | <ref name="Αμυγδαλιά: Στοιχεία καλλιέργειας">,"Αμυγδαλιά: Στοιχεία καλλιέργειας" του Νάνου Γεωργίου και Μπέλης Αικατερίνης, καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. </ref> | |
<ref name="Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της">, Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της, πτυχιακή μελέτη της Καστανίδου Αικατερίνης, Θεσσαλονίκη 2012.</ref> | <ref name="Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της">, Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της, πτυχιακή μελέτη της Καστανίδου Αικατερίνης, Θεσσαλονίκη 2012.</ref> | ||
</references> | </references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:12, 8 Μαΐου 2017
Περιεχόμενα
Εγκατάσταση
Η εγκατάσταση αμυγδαλεώνα μπορεί να γίνει με απ' ευθείας φύτευση στρωματωμένων ή μη αμυγδάλων στον αγρό. Ο τρόπος αυτός συνιστάται κυρίως σε ξερικές περιοχές. Σε κάθε λάκκο τοποθετούνται 3 αμύγδαλα, ανά 1 σε κάθε κορυφή ισόπλευρου τριγώνου με διάμετρο 10cm. Στη συνέχεια από τα 3 σπορόφυτα διατηρούμε το πιο ζωηρό, που εμβολιάζεται με την απαραίτητη ποικιλία.
Σε άλλες μη ξερικές περιοχές συνιστάται να γίνει αυτούσια η διαδικάσία που εφαρμόζεται και στον φιστικεώνα. Παραθέτουμε λοιπόν τους παρακάτω συνδέσμους οι οποίοι αφορούν σε καλλιέργεια φιστικιάς και ακολουθείται ίδια γραμμή για αμυγδαλεώνα:
Καλλιέργεια εδάφους φιστικεώνα[1]
Συστήματα φύτευσης φιστικιάς[1]
Αποστάσεις φύτευσης
Η απόσταση φύτευσης καθορίζεται από τη γονιμότητα του εδάφους, το υποκείμενο και την ποικιλία και είναι συνήθως 5-6m μεταξύ των γραμμών και 4-6m επί της γραμμής. Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται νωρίς τον χειμώνα και πριν την εκβλάστηση των οφθαλμών.[1]
Άρδευση
Η αµυγδαλιά είναι µια καλλιέργεια που ενώ αντέχει την ξηρασία, οι αποδόσεις αυξάνονται θεαµατικά µε την εφαρµογή ενός σωστού προγράµµατος άρδευσης. Η µικρή απόδοση, λόγω ανεπάρκειας νερού, οφείλεται όχι τόσο στην µειωµένη διαφοροποίηση ανθοφόρων οφθαλµών, όσο στις έντονες καρποπτώσεις . Η αρχή των ποτισµάτων στην χώρα µας ανάλογα µε την περιοχή και την σύσταση του εδάφους, ξεκινάει από τον Μάιο, αν δεν υπάρχουν επαρκείς βροχοπτώσεις. Τα πιο σηµαντικά όµως ποτίσµατα είναι αυτά του Ιουλίου-Αυγούστου, που οι καρποί µπαίνουν πια στο στάδιο της ωρίµανσης. Η στάγδην άρδευση συνίσταται ως πρώτη επιλογή γιατί είναι η µέθοδος µε τη µικρότερη σπατάλη νερού, αφού τα δένδρα εφοδιάζονται µε νερό που παρέχεται µε τη µορφή σταγόνων και δεν υπάρχει καθόλου εξάτµιση. Ως µέθοδος, εκτός από τη µικρή κατανάλωση νερού, έχει και αρκετά άλλα πλεονεκτήµατα, όπως µεγαλύτερες αποδόσεις, καλύτερη ποιότητα καρπού, δυνατότητα να αρδευτούν επικλινή και ανώµαλα εδάφη, µείωση των ζιζανίων και µυκητολογικών προσβολών. Όµως πρόκειται για ακριβή επένδυση και χρησιµοποιείται ελάχιστα στην αµυγδαλοκαλλιέργεια στην χώρα µας. Η µέθοδος που χρησιµοποιείται ευρέως είναι η άρδευση µε καταιονισµό όπου τα δένδρα αρδεύονται µε εκτοξευτήρες νερού, τα λεγόµενα καρούλια.[2]
Λίπανση
Οι ανάγκες της αμυγδαλιάς σε θρεπτικά στοιχεία μπορεί να προσδιοριστούν επαρκώς με ανάλυση των φύλλων. Οι πιο κατάλληλοι μήνες για την παραλαβή φύλλων για ανάλυση είναι οι μήνες Ιούνιος και Ιούλιος. Ως πιο κατάλληλα για δειγματοληψία φύλλα είναι τα φύλλα των λογχοειδών, που δε φέρουν καρπούς, γιατί δίνουν πιο σταθερές τιμές. Λεπτομερέστατη ανάλυση για τη λίπανση της αμυγδαλιάς στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Κλάδεμα
Κάποτε, επικρατούσε η αντίληψη ότι το κλάδεμα στην αμυγδαλιά αποτελεί ενέργεια καταστρεπτική για το δέντρο γιατί προκαλεί κομμίωση. Όμως, αντικρίζοντας κανείς την εικόνα ενός ακλάδευτου δέντρου αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα τους λόγους που επιβάλλουν το κλάδεμα στην αμυγδαλιά: Πυκνή βλάστηση με βλαστούς μπερδεμένους, μεγάλα άδεια τμήματα πάνω στους βραχίονες, ξερά κλαδιά, βλάστηση και καρποφορία συνεχώς μετατοπισμένη στις άκρες και στις κορυφές.
Τα δέντρα για να αρχίσουν να καρποφορούν, πράγμα που αποτελεί και το σκοπό της φύτευσής τους, πρέπει να έρθουν σε μια κατάσταση ισορροπίας. Ακόμα όσο περισσότερο ζωηρό είναι ένα δέντρο, τόσο κατά κανόνα αργεί να καρποφορήσει. Η υπερβολική βλάστηση και καρποφορία βρίσκονται πάντα σε ανταγωνισμό. Η μεγάλη βλάστηση εμποδίζει την καρποφορία και η μεγάλη καρποφορία τη βλάστηση. Έτσι λοιπόν, το κλάδεμα είναι ένα από τα μέσα με τα οποία προσπαθούμε να φέρουμε τα δύο αυτά σε μία ισορροπία, σ' ένα συμβιβασμό. Περισσότερες λεπτομέρειες στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Επαναφύτευση
Αν σε ένα έδαφος προϋπήρχε αμυγδαλεώνας, επιβάλλεται κατά την επαναφύτευση να απολυμανθούν τουλάχιστον οι θέσεις όπου ήταν φυτευμένα τα δέντρα. Αν η απολύμανση γίνει καλά με χλωροπικρίνη ή βρωμιούχο μεθύλιο, τότε θα επιτραπεί στο νέο δέντρο, που θα φυτευτεί, να αναπτυχθεί σε έδαφος ελεύθερο από εχθρούς και ασθένειες. Επίσης η απολύμανση θα καταστρέψει τις ρίζες των παλιών δέντρων και μειώνοντας έτσι τον ανταγωνισμό σε θρεπτικά στοιχεία και νερό μεταξύ των ριζών των παλιών και νεοφυτευμένων δέντρων, θα βοηθήσει στην καλύτερη ανάπτυξή τους.
Αν πρόκειται για επαναφυτεύσεις μεμονωμένων δέντρων μέσα σε παλιούς αμυγδαλεώνες, θα πρέπει να δέχονται αυτά επιπλέον ποτίσματα τουλάχιστον κατά τον πρώτο χρόνο, ως και πολύ μικρές παροχές αζώτου. Επιπλέον δεν επιτρέπεται να αφήνονται ζιζάνια να αναπτύσσονται γύρω από το νεοφυτευμένο δενδρύλλιο, γιατί μπορεί να καταστούν σοβαροί ανταγωνιστές σε νερό και θρεπτικά στοιχεία. Το πρόβλημα της επαναφύτευσης ενδεχομένως μπορεί να αντιμετωπιστεί με ανθεκτικά υποκείμενα, όπως το GF 677.[1]
Ωρίμανση
Τα αμύγδαλα όταν πλησιάζει η εποχή να ωριμάσουν, το περικάρπιό τους αρχίζει να σχίζεται κατά μήκος των ραφών και στη συνέχεια ανοίγει πλήρως, για να εκτεθεί ολόκληρο το αμύγδαλο. Κατά την περίοδο αυτή σχηματίζεται μια ζώνη αποκοπής στο άκρο του ποδίσκου του καρπού και έτσι αρχίζει η αποξήρανσή του. Καθώς τα αμύγδαλα αποξηραίνονται, η πρόσφυσή τους στο δέντρο μειώνεται και τείνουν να πέσουν στο έδαφος. Η συγκομιδή δεν πρέπει να αρχίσει, αν δεν έχει σχιστεί πλήρως το περικάρπιο των καρπών, που βρίσκονται στο εσωτερικό μέρος της κόμης. [2]
Συγκομιδή
Η συγκοµιδή των αµυγδάλων στην Ελλάδα ξεκινάει ανάλογα µε την ποικιλία από 10-15 Αυγούστου και ολοκληρώνεται 15-20 Σεπτεµβρίου. Στις µικρές γεωργικές µονάδες, γίνεται µε το χέρι. Στρώνονται λινάτσες κάτω από κάθε δένδρο και γίνεται ράβδισµα των κλαδίσκων ώστε να αποκολληθούν οι καρποί.
Μετά την συλλογή από τον αγρό, οι καρποί περνάνε από µια ειδική αποφλοιωτική µηχανή που διαχωρίζει τους καρπούς από τα φύλλα και τα ξύλα που έπεσαν κατά την συγκοµιδή και αποµακρύνει το σαρκώδες περικάρπιο, δηλαδή την πράσινη εξωτερική φλούδα του αµυγδάλου. Κατά την συγκοµιδή, η ψίχα περιέχει περίπου 15% νερό γι’αυτό και είναι απαραίτητη η αποξήρανση κατευθείαν στον ήλιο ή κάτω από στέγαστρα. Η διαδικασία αυτή διαρκεί το λιγότερο 4-5 µέρες και στο διάστηµα αυτό γίνεται συχνό ανακάτεµα και σκέπασµα σε περίπτωση βροχής ή υγρασίας. [2]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 , Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της, πτυχιακή μελέτη της Καστανίδου Αικατερίνης, Θεσσαλονίκη 2012.
- ↑ ,"Αμυγδαλιά: Στοιχεία καλλιέργειας" του Νάνου Γεωργίου και Μπέλης Αικατερίνης, καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
