Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Βοτανικά χαρακτηριστικά μαρουλιού"
(Νέα σελίδα με 'Το καλλιεργούµενο µαρούλι είναι φυτό ποώδες και µο...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Το [[Καλλιέργεια μαρουλιού|καλλιεργούµενο]] [[Μαρούλι φυτό|µαρούλι]] είναι φυτό ποώδες και µονοετές µε ρίζα πασσαλώδη, η οποία κατά τη [[Μεταφύτευση μαρουλιού|µεταφύτευση]] καταστρέφεται για να αναπτυχθεί αργότερα ένα επιπόλαιο θυσσανώδες ριζικό σύστηµα. Τα φύλλα σχηµατίζονται από ένα βραχύ στέλεχος και είναι πλατιά, µε επιφάνεια λεία ή κυµατοειδή, χρώµατος πράσινου ή πρασινοκίτρινου και σε µερικές ποικιλίες µε απόχρωση κόκκινη, ενώ το µέγεθος και το σχήµα ποικίλει ανάλογα την ποικιλία. Τα φύλλα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο κατά τρόπο που να σχηµατίζουν κατά την ανάπτυξη του φυτού σφαιροειδή ή προµήκη.Κατά την εποχή της αναπαραγωγής το στέλεχος του φυτού επιµηκύνεται φτάνοντας συνήθως το ύψος των 0,8-1,2 m και σχηµατίζει διακλαδώσεις, οι οποίες καταλήγουν σε ταξιανθίες µε 15-25 ερµαφρόδιτα άνθη η καθεµιά. Τα άνθη είναι µικρά, κίτρινου χρώµατος µε στεφάνη από 5 ενωµένα πέταλα και 5 στήµονες που σχηµατίζουν σωλήνα γύρω από το στύλο. Ο τελευταίος είναι εφοδιασµένο µε λεπτές τρίχες και φέρει δίλοβο στίγµα, το οποίο είναι επιδεκτικό επικονίασης µόνο για µερικές ώρες το πρωί. Η αυτογονιµοποίηση είναι ο κυριότερος τρόπος γονιµοποίησης των ανθέων ενώ σπάνια συµβαίνει να σταυρογονιµοποιηθούν µερικά άνθη. Ο σπόρος είναι µικρός, επιµήκης, ενώ το χρώµα διαφοροποιείται ανάλογα την [[Ποικιλίες μαρουλιού|ποικιλία]] και εφοδιασµένος µε πάππο (φούντα) από λεπτές και λευκές τρίχες. | + | Το [[Καλλιέργεια μαρουλιού|καλλιεργούµενο]] [[Μαρούλι φυτό|µαρούλι]] είναι φυτό ποώδες και µονοετές µε ρίζα πασσαλώδη, η οποία κατά τη [[Μεταφύτευση μαρουλιού|µεταφύτευση]] καταστρέφεται για να αναπτυχθεί αργότερα ένα επιπόλαιο θυσσανώδες ριζικό σύστηµα. Τα φύλλα σχηµατίζονται από ένα βραχύ στέλεχος και είναι πλατιά, µε επιφάνεια λεία ή κυµατοειδή, χρώµατος πράσινου ή πρασινοκίτρινου και σε µερικές ποικιλίες µε απόχρωση κόκκινη, ενώ το µέγεθος και το σχήµα ποικίλει ανάλογα την ποικιλία. Τα φύλλα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο κατά τρόπο που να σχηµατίζουν κατά την ανάπτυξη του φυτού σφαιροειδή ή προµήκη.Κατά την εποχή της αναπαραγωγής το στέλεχος του φυτού επιµηκύνεται φτάνοντας συνήθως το ύψος των 0,8-1,2 m και σχηµατίζει διακλαδώσεις, οι οποίες καταλήγουν σε ταξιανθίες µε 15-25 ερµαφρόδιτα άνθη η καθεµιά. Τα άνθη είναι µικρά, κίτρινου χρώµατος µε στεφάνη από 5 ενωµένα πέταλα και 5 στήµονες που σχηµατίζουν σωλήνα γύρω από το στύλο. Ο τελευταίος είναι εφοδιασµένο µε λεπτές τρίχες και φέρει δίλοβο στίγµα, το οποίο είναι επιδεκτικό επικονίασης µόνο για µερικές ώρες το πρωί. Η αυτογονιµοποίηση είναι ο κυριότερος τρόπος γονιµοποίησης των ανθέων ενώ σπάνια συµβαίνει να σταυρογονιµοποιηθούν µερικά άνθη. Ο σπόρος είναι µικρός, επιµήκης, ενώ το χρώµα διαφοροποιείται ανάλογα την [[Ποικιλίες μαρουλιού|ποικιλία]] και εφοδιασµένος µε πάππο (φούντα) από λεπτές και λευκές τρίχες.<ref name="Υδροπονική καλλιέργεια µαρουλιού"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Υδροπονική καλλιέργεια µαρουλιού"> Αξιολόγηση υποστρωµάτων µε µίγµατα ανόργανων υλικών και πριονίδι σε υδροπονική καλλιέργεια µαρουλιού, της φοιτήτριας Μαρίας - Ειρήνης Χριστουλάκη, Ηράκλειο 2010.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::10| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::10| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | ||
[[σχετίζεται με::Μαρούλι φυτό| ]] | [[σχετίζεται με::Μαρούλι φυτό| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:48, 9 Ιουλίου 2015
Το καλλιεργούµενο µαρούλι είναι φυτό ποώδες και µονοετές µε ρίζα πασσαλώδη, η οποία κατά τη µεταφύτευση καταστρέφεται για να αναπτυχθεί αργότερα ένα επιπόλαιο θυσσανώδες ριζικό σύστηµα. Τα φύλλα σχηµατίζονται από ένα βραχύ στέλεχος και είναι πλατιά, µε επιφάνεια λεία ή κυµατοειδή, χρώµατος πράσινου ή πρασινοκίτρινου και σε µερικές ποικιλίες µε απόχρωση κόκκινη, ενώ το µέγεθος και το σχήµα ποικίλει ανάλογα την ποικιλία. Τα φύλλα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο κατά τρόπο που να σχηµατίζουν κατά την ανάπτυξη του φυτού σφαιροειδή ή προµήκη.Κατά την εποχή της αναπαραγωγής το στέλεχος του φυτού επιµηκύνεται φτάνοντας συνήθως το ύψος των 0,8-1,2 m και σχηµατίζει διακλαδώσεις, οι οποίες καταλήγουν σε ταξιανθίες µε 15-25 ερµαφρόδιτα άνθη η καθεµιά. Τα άνθη είναι µικρά, κίτρινου χρώµατος µε στεφάνη από 5 ενωµένα πέταλα και 5 στήµονες που σχηµατίζουν σωλήνα γύρω από το στύλο. Ο τελευταίος είναι εφοδιασµένο µε λεπτές τρίχες και φέρει δίλοβο στίγµα, το οποίο είναι επιδεκτικό επικονίασης µόνο για µερικές ώρες το πρωί. Η αυτογονιµοποίηση είναι ο κυριότερος τρόπος γονιµοποίησης των ανθέων ενώ σπάνια συµβαίνει να σταυρογονιµοποιηθούν µερικά άνθη. Ο σπόρος είναι µικρός, επιµήκης, ενώ το χρώµα διαφοροποιείται ανάλογα την ποικιλία και εφοδιασµένος µε πάππο (φούντα) από λεπτές και λευκές τρίχες.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Αξιολόγηση υποστρωµάτων µε µίγµατα ανόργανων υλικών και πριονίδι σε υδροπονική καλλιέργεια µαρουλιού, της φοιτήτριας Μαρίας - Ειρήνης Χριστουλάκη, Ηράκλειο 2010.
