Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια αραβόσιτου-Βακτηριακή κηλίδωση των φύλλων (ή αδροβακτηρίωση του αραβοσίτου) από το Xanthomoras stewartii"
(Νέα σελίδα με 'Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από κίτρινες επιμήκεις κηλίδες στα φύλλ...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η [[Ασθένειες αραβόσιτου |ασθένεια]] χαρακτηρίζεται από κίτρινες επιμήκεις κηλίδες στα φύλλα, οι οποίες βαθμιαία επεκτείνονται παράλληλα προς το κεντρικό νεύρο και μεταπίπτουν σε νεκρώσεις με αποτέλεσμα την ξήρανση μεγάλου μέρους του ελάσματος. Στο σύνολό τους τα φυτά παρουσιάζουν καχεξία, νανισμό, μάρανση και αυξημένη θνησιμότητα. Από τα αγγεία των προσβεβλημένων [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αραβόσιτου |φύλλων]] ή του βλαστού εξέρχεται κίτρινο υγρό που περιέχει βακτήρια. Ο βλαστός σε εγκάρσια τομή παρουσιάζει μαύρα στίγματα (ένδειξη απόφραξης) στις θέσεις των ηθμαγγειωδών δεσμίδων. Τέλος μπορεί να προσβάλλονται και οι σπάδικες οπότε δημιουργείται κηλίδωση των βρακτείων και τοπική ατροφία των κόκκων. | + | Η [[Ασθένειες αραβόσιτου |ασθένεια]] χαρακτηρίζεται από κίτρινες επιμήκεις κηλίδες στα φύλλα, οι οποίες βαθμιαία επεκτείνονται παράλληλα προς το κεντρικό νεύρο και μεταπίπτουν σε νεκρώσεις με αποτέλεσμα την ξήρανση μεγάλου μέρους του ελάσματος. Στο σύνολό τους τα φυτά παρουσιάζουν καχεξία, νανισμό, μάρανση και αυξημένη θνησιμότητα. Από τα αγγεία των προσβεβλημένων [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αραβόσιτου |φύλλων]] ή του βλαστού εξέρχεται κίτρινο υγρό που περιέχει [[βακτήρια]]. Ο βλαστός σε εγκάρσια τομή παρουσιάζει μαύρα στίγματα (ένδειξη απόφραξης) στις θέσεις των ηθμαγγειωδών δεσμίδων. Τέλος μπορεί να προσβάλλονται και οι σπάδικες οπότε δημιουργείται κηλίδωση των βρακτείων και τοπική ατροφία των κόκκων. |
| − | Το βακτήριο διαδίδεται με μολυσμένους σπόρους οπότε παρουσιάζονται συμπτώματα νανισμού και ξαφνικής μάρανσης και αποπληξίας σε νεαρά φυτά αραβόσιτου]]. Άλλος τρόπος διάδοσης είναι μέσω εντόμων των γενών Chaetocnema και Diabrotica (Coleoptera, οικ. Chrysomelidae), κυρίως σε ανεπτυγμένα φυτά. Από τις διάφορες ομάδες του [[Αραβόσιτος φυτό |αραβοσίτου]] πιο ευαίσθητες στις προσβολές είναι ο [[Zea mays indurata |σκληρόκοκκος]], ο [[Zea mays everta |μικρόκοκκος]] και ο [[Zea mays saccharata |σακχαρώδης αραβόσιτος]] ενώ ο [[Zea mays indentata |οδοντοειδής]] προσβάλλεται λιγότερο έντονα. | + | Το βακτήριο διαδίδεται με μολυσμένους σπόρους οπότε παρουσιάζονται συμπτώματα νανισμού και ξαφνικής μάρανσης και αποπληξίας σε νεαρά φυτά αραβόσιτου]]. Άλλος τρόπος διάδοσης είναι μέσω εντόμων των γενών Chaetocnema και Diabrotica ([[Κολεόπτερα|Coleoptera]], οικ. Chrysomelidae), κυρίως σε ανεπτυγμένα φυτά. Από τις διάφορες ομάδες του [[Αραβόσιτος φυτό |αραβοσίτου]] πιο ευαίσθητες στις προσβολές είναι ο [[Zea mays indurata |σκληρόκοκκος]], ο [[Zea mays everta |μικρόκοκκος]] και ο [[Zea mays saccharata |σακχαρώδης αραβόσιτος]] ενώ ο [[Zea mays indentata |οδοντοειδής]] προσβάλλεται λιγότερο έντονα. |
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η χρήση ανθεκτικών υβριδίων. | Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η χρήση ανθεκτικών υβριδίων. | ||
| Γραμμή 10: | Γραμμή 10: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αραβόσιτος φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αραβόσιτος φυτό| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Προκαρυωτικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 16:40, 1 Αυγούστου 2013
Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από κίτρινες επιμήκεις κηλίδες στα φύλλα, οι οποίες βαθμιαία επεκτείνονται παράλληλα προς το κεντρικό νεύρο και μεταπίπτουν σε νεκρώσεις με αποτέλεσμα την ξήρανση μεγάλου μέρους του ελάσματος. Στο σύνολό τους τα φυτά παρουσιάζουν καχεξία, νανισμό, μάρανση και αυξημένη θνησιμότητα. Από τα αγγεία των προσβεβλημένων φύλλων ή του βλαστού εξέρχεται κίτρινο υγρό που περιέχει βακτήρια. Ο βλαστός σε εγκάρσια τομή παρουσιάζει μαύρα στίγματα (ένδειξη απόφραξης) στις θέσεις των ηθμαγγειωδών δεσμίδων. Τέλος μπορεί να προσβάλλονται και οι σπάδικες οπότε δημιουργείται κηλίδωση των βρακτείων και τοπική ατροφία των κόκκων.
Το βακτήριο διαδίδεται με μολυσμένους σπόρους οπότε παρουσιάζονται συμπτώματα νανισμού και ξαφνικής μάρανσης και αποπληξίας σε νεαρά φυτά αραβόσιτου]]. Άλλος τρόπος διάδοσης είναι μέσω εντόμων των γενών Chaetocnema και Diabrotica (Coleoptera, οικ. Chrysomelidae), κυρίως σε ανεπτυγμένα φυτά. Από τις διάφορες ομάδες του αραβοσίτου πιο ευαίσθητες στις προσβολές είναι ο σκληρόκοκκος, ο μικρόκοκκος και ο σακχαρώδης αραβόσιτος ενώ ο οδοντοειδής προσβάλλεται λιγότερο έντονα.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η χρήση ανθεκτικών υβριδίων.
