Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Επικονίαση και Γονιμοποίηση αχλαδιάς"
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Οι ποικιλίες της [[Αχλαδιά|αχλαδιάς]] διακρίνονται σε διπλοειδείς, τριπλοειδείς και τετραπλοειδείς. Οι περισσότερες από τις διπλοειδείς ποικιλίες παράγουν άφθονη γύρη κατάλληλη για γονιµοποίηση και συνεπώς θεωρούνται καλές ως επικονιάστριες. Οι τριπλοειδείς ποικιλίες παράγουν γύρη µειωµένης ζωτικότητας και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται η χρήση τους ως επικονιάστριες. Εποµένως οι τριπλοειδείς ποικιλίες χρειάζονται σταυρεπικονίαση και πρέπει να συγκαλλιεργούνται µε δύο διπλοειδείς ποικιλίες για την εξασφάλιση της επαρκούς γονιµοποίησης της τριπλοειδούς από τις διπλοειδείς και των διπλοειδών µεταξύ τους. Οι τετραπλοειδείς ποικιλίες είναι µερικώς ή πλήρως αυτοασυµβίβαστες. | Οι ποικιλίες της [[Αχλαδιά|αχλαδιάς]] διακρίνονται σε διπλοειδείς, τριπλοειδείς και τετραπλοειδείς. Οι περισσότερες από τις διπλοειδείς ποικιλίες παράγουν άφθονη γύρη κατάλληλη για γονιµοποίηση και συνεπώς θεωρούνται καλές ως επικονιάστριες. Οι τριπλοειδείς ποικιλίες παράγουν γύρη µειωµένης ζωτικότητας και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται η χρήση τους ως επικονιάστριες. Εποµένως οι τριπλοειδείς ποικιλίες χρειάζονται σταυρεπικονίαση και πρέπει να συγκαλλιεργούνται µε δύο διπλοειδείς ποικιλίες για την εξασφάλιση της επαρκούς γονιµοποίησης της τριπλοειδούς από τις διπλοειδείς και των διπλοειδών µεταξύ τους. Οι τετραπλοειδείς ποικιλίες είναι µερικώς ή πλήρως αυτοασυµβίβαστες. | ||
| − | Συµπερασµατικά µπορεί να ειπωθεί ότι όλες οι ποικιλίες της αχλαδιάς καρποφορούν καλύτερα αν ληφθεί πρόνοια σταυρεπικονίασης, υπό την προϋπόθεση όµως ότι θα είναι συνανθούσες, αλληλοασυµβίβαστες και καλές γυρεοδότιδες (άφθονη και ζωτική γύρη όταν χρησιµοποιούνται ως επικονιάστριες). | + | Συµπερασµατικά µπορεί να ειπωθεί ότι όλες οι ποικιλίες της αχλαδιάς καρποφορούν καλύτερα αν ληφθεί πρόνοια σταυρεπικονίασης, υπό την προϋπόθεση όµως ότι θα είναι συνανθούσες, αλληλοασυµβίβαστες και καλές γυρεοδότιδες (άφθονη και ζωτική γύρη όταν χρησιµοποιούνται ως επικονιάστριες).<ref name="Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους">. Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους, πτυχιακή εργασία της Μηνοπούλου Χαρίκλειας, Θεσσαλονίκη 2007. </ref> | ||
| + | </references> | ||
[[σχετίζεται με::Αχλαδιά| ]] | [[σχετίζεται με::Αχλαδιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:14, 10 Ιουνίου 2015
Οι πιο πολλές από τις καλλιεργούµενες εµπορικές ποικιλίες αχλαδιάς είναι αυτοασυµβίβαστες και κατά συνέπεια αυτόστειρες. Οι ποικιλίες αυτές για να καρποφορήσουν χρειάζονται απαραιτήτως σταυρεπικονίαση. Η αυτόστειρη αυτή ιδιότητα οφείλεται κυρίως στο ασυµβίβαστο και δευτερευόντως στη διχογαµία ή στη µειωµένη ζωτικότητα της γύρης. Υπάρχουν όµως και πολλές ποικιλίες που είναι µερικώς αυτογόνιµες και παράγουν καρπούς άσπερµους όταναυτοεπικονιαστούν. Το φαινόµενο που χαρακτηρίζει την ανάπτυξη καρπών χωρίς σπέρµατα ονοµάζεται παρθενοκαρπία. Αλλά η σταυρεπικονίαση των ποικιλιών αυτών βελτιώνει την καρπόδεση και αυξάνει τον αριθµό των σπερµάτων τους. Η καρπόδεση των ποικιλιών αχλαδιάς επηρεάζεται και από τη γονιµότητα των ανθέων τους, η οποία ποικίλει από ποικιλία σε ποικιλία και που σχετίζεται µε την ικανότητά τους να εξελιχθούν σε καρπό αν σταυρεπικονιαστούν. Η θρεπτική και ορµονική εξισορρόπηση των δέντρων φαίνεται ότι επηρεάζει, όπως προαναφέρθηκε την καρπόδεση.
Οι ποικιλίες της αχλαδιάς διακρίνονται σε διπλοειδείς, τριπλοειδείς και τετραπλοειδείς. Οι περισσότερες από τις διπλοειδείς ποικιλίες παράγουν άφθονη γύρη κατάλληλη για γονιµοποίηση και συνεπώς θεωρούνται καλές ως επικονιάστριες. Οι τριπλοειδείς ποικιλίες παράγουν γύρη µειωµένης ζωτικότητας και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται η χρήση τους ως επικονιάστριες. Εποµένως οι τριπλοειδείς ποικιλίες χρειάζονται σταυρεπικονίαση και πρέπει να συγκαλλιεργούνται µε δύο διπλοειδείς ποικιλίες για την εξασφάλιση της επαρκούς γονιµοποίησης της τριπλοειδούς από τις διπλοειδείς και των διπλοειδών µεταξύ τους. Οι τετραπλοειδείς ποικιλίες είναι µερικώς ή πλήρως αυτοασυµβίβαστες.
Συµπερασµατικά µπορεί να ειπωθεί ότι όλες οι ποικιλίες της αχλαδιάς καρποφορούν καλύτερα αν ληφθεί πρόνοια σταυρεπικονίασης, υπό την προϋπόθεση όµως ότι θα είναι συνανθούσες, αλληλοασυµβίβαστες και καλές γυρεοδότιδες (άφθονη και ζωτική γύρη όταν χρησιµοποιούνται ως επικονιάστριες).[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ . Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους, πτυχιακή εργασία της Μηνοπούλου Χαρίκλειας, Θεσσαλονίκη 2007.
