Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια ζαχαρότευτλου Περονόσπορος"
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Η [[Ασθένειες ζαχαρότευτλου|ασθένεια]] εμφανίζεται κυρίως στις περιοχές όπου έχουμε τα τεύτλα σποροπαραγωγής και λιγότερο στα [[Ζαχαρότευτλο φυτό|ζαχαρότευτλα]]. Εκδηλώνεται σε περιοχές όπου το [[Κλιματικές συνθήκες ζαχαρότευτλου|κλίμα]] είναι κρύο και υγρό κατά την διάρκεια των πρώτων σταδίων ανάπτυξης του ζαχαρότευτλου. Τα συμπτώματα εμφανίζονται στα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ζαχαρότευτλου|φύλλα]] της καρδιάς του ζαχαρότευτλου, τα οποία παίρνουν χρώμα ανοιχτό πράσινο, κατσαρώνουν και γίνονται χοντρά. Στην συνέχεια ένα ιώδες χνούδι εμφανίζεται στην αρχή στην κάτω και έπειτα στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Στην πορεία της βλάστησης τα εξωτερικά φύλλα κιτρινίζουν και τα φύλλα της καρδιάς ξεραίνονται. Αντίθετα, οι προσβολές στα τεύτλα σποροπαραγωγής είναι πιο συχνές και πιο σοβαρές. Τα προσβεβλημένα φυτά νεκρώνονται ή δεν παράγουν καθόλου σπόρο. Ακόμη και όταν δώσουν κάποια παραγωγή, οι σπόροι είναι στείροι ή κακής ποιότητας και φορείς παρασίτων. | Η [[Ασθένειες ζαχαρότευτλου|ασθένεια]] εμφανίζεται κυρίως στις περιοχές όπου έχουμε τα τεύτλα σποροπαραγωγής και λιγότερο στα [[Ζαχαρότευτλο φυτό|ζαχαρότευτλα]]. Εκδηλώνεται σε περιοχές όπου το [[Κλιματικές συνθήκες ζαχαρότευτλου|κλίμα]] είναι κρύο και υγρό κατά την διάρκεια των πρώτων σταδίων ανάπτυξης του ζαχαρότευτλου. Τα συμπτώματα εμφανίζονται στα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ζαχαρότευτλου|φύλλα]] της καρδιάς του ζαχαρότευτλου, τα οποία παίρνουν χρώμα ανοιχτό πράσινο, κατσαρώνουν και γίνονται χοντρά. Στην συνέχεια ένα ιώδες χνούδι εμφανίζεται στην αρχή στην κάτω και έπειτα στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Στην πορεία της βλάστησης τα εξωτερικά φύλλα κιτρινίζουν και τα φύλλα της καρδιάς ξεραίνονται. Αντίθετα, οι προσβολές στα τεύτλα σποροπαραγωγής είναι πιο συχνές και πιο σοβαρές. Τα προσβεβλημένα φυτά νεκρώνονται ή δεν παράγουν καθόλου σπόρο. Ακόμη και όταν δώσουν κάποια παραγωγή, οι σπόροι είναι στείροι ή κακής ποιότητας και φορείς παρασίτων. | ||
| − | Την ασθένεια προκαλεί ο ωομύκητας των Peronosporaceae, Peronospora farinosa, ο οποίος παράγει σποριαγγειοσπόρια σε διχοτομικά χωρισμένους σποριαγγειοφόρους, οι οποίοι 1-3 εξέρχονται από ένα στόμα, της κάτω επιφάνειας, των φύλλων. Ο μύκητας διατηρείται στα υπολλείματα στο [[Εδαφικές συνθήκες ζαχαρότευτλου|έδαφος]] με την μορφή ωοσπορίων και μυκηλίου και σε άγρια ή εθελοντές φυτά τεύτλων, όπως επίσης σε μικρό ποσοστό στους [[Σπορά - Φύτευση ζαχαρότευτλου|σπόρους]]. Σε δροσερές, υγρές συνθήκες βλαστάνουν και δίνουν σποριάγγεια τα οποία με την βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται στο φύλλωμα, βλαστάνουν με βλαστικό σωλήνα και δια των στομάτων της πάνω επιφάνειας των φύλλων εισέρχονται στον ξενιστή. Ο μύκητας αναπτύσσεται ως μυκήλιο στα μεσοκυττάρια διαστήματα και διατρέφεται με ενδοκυτταρικούς μυζητήρες. Τα παραγόμενα από τα στόματα της κάτω επιφάνειας σποραγγειοσπόρια χρησιμεύουν ως δευτερογενές μυκήλιο. Θερμοκρασίες από 5-25<sup>o</sup>C, με 12<sup>o</sup>C άριστη και σχετική υγρασία 60-100% είναι οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της ασθένειας. Η περίοδος επωάσεως κυμαίνεται από 5-32 ημέρες αναλόγως των συνθηκών. | + | Την ασθένεια προκαλεί ο ωομύκητας των Peronosporaceae, Peronospora farinosa, ο οποίος παράγει σποριαγγειοσπόρια σε διχοτομικά χωρισμένους σποριαγγειοφόρους, οι οποίοι 1-3 εξέρχονται από ένα στόμα, της κάτω επιφάνειας, των φύλλων. Ο [[Μύκητες|μύκητας]] διατηρείται στα υπολλείματα στο [[Εδαφικές συνθήκες ζαχαρότευτλου|έδαφος]] με την μορφή ωοσπορίων και μυκηλίου και σε άγρια ή εθελοντές φυτά τεύτλων, όπως επίσης σε μικρό ποσοστό στους [[Σπορά - Φύτευση ζαχαρότευτλου|σπόρους]]. Σε δροσερές, υγρές συνθήκες βλαστάνουν και δίνουν σποριάγγεια τα οποία με την βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται στο φύλλωμα, βλαστάνουν με βλαστικό σωλήνα και δια των στομάτων της πάνω επιφάνειας των φύλλων εισέρχονται στον ξενιστή. Ο μύκητας αναπτύσσεται ως μυκήλιο στα μεσοκυττάρια διαστήματα και διατρέφεται με ενδοκυτταρικούς μυζητήρες. Τα παραγόμενα από τα στόματα της κάτω επιφάνειας σποραγγειοσπόρια χρησιμεύουν ως δευτερογενές μυκήλιο. Θερμοκρασίες από 5-25<sup>o</sup>C, με 12<sup>o</sup>C άριστη και σχετική υγρασία 60-100% είναι οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της ασθένειας. Η περίοδος επωάσεως κυμαίνεται από 5-32 ημέρες αναλόγως των συνθηκών. |
Εφόσον υπάρχουν ανθεκτικές [[Ποικιλίες ζαχαρότευτλου|ποικιλίες]] είναι προτιμότερη η χρησιμοποίησή τους. Η χημική καταπολέμηση δεν είναι γενικώς αποτελεσματική. Η χρήση μυκητοκτόνων που παρεμποδίζουν τη βιοσύνθεση της εργοστερόλης ίσως είναι τα πλέον αποτελεσματικά. | Εφόσον υπάρχουν ανθεκτικές [[Ποικιλίες ζαχαρότευτλου|ποικιλίες]] είναι προτιμότερη η χρησιμοποίησή τους. Η χημική καταπολέμηση δεν είναι γενικώς αποτελεσματική. Η χρήση μυκητοκτόνων που παρεμποδίζουν τη βιοσύνθεση της εργοστερόλης ίσως είναι τα πλέον αποτελεσματικά. | ||
| Γραμμή 10: | Γραμμή 10: | ||
[[είναι ασθένεια της::Ζαχαρότευτλο φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια της::Ζαχαρότευτλο φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Ζαχαρότευτλο φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Ζαχαρότευτλο φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Περονόσπορος| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 06:58, 2 Αυγούστου 2013
Η ασθένεια εμφανίζεται κυρίως στις περιοχές όπου έχουμε τα τεύτλα σποροπαραγωγής και λιγότερο στα ζαχαρότευτλα. Εκδηλώνεται σε περιοχές όπου το κλίμα είναι κρύο και υγρό κατά την διάρκεια των πρώτων σταδίων ανάπτυξης του ζαχαρότευτλου. Τα συμπτώματα εμφανίζονται στα φύλλα της καρδιάς του ζαχαρότευτλου, τα οποία παίρνουν χρώμα ανοιχτό πράσινο, κατσαρώνουν και γίνονται χοντρά. Στην συνέχεια ένα ιώδες χνούδι εμφανίζεται στην αρχή στην κάτω και έπειτα στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Στην πορεία της βλάστησης τα εξωτερικά φύλλα κιτρινίζουν και τα φύλλα της καρδιάς ξεραίνονται. Αντίθετα, οι προσβολές στα τεύτλα σποροπαραγωγής είναι πιο συχνές και πιο σοβαρές. Τα προσβεβλημένα φυτά νεκρώνονται ή δεν παράγουν καθόλου σπόρο. Ακόμη και όταν δώσουν κάποια παραγωγή, οι σπόροι είναι στείροι ή κακής ποιότητας και φορείς παρασίτων.
Την ασθένεια προκαλεί ο ωομύκητας των Peronosporaceae, Peronospora farinosa, ο οποίος παράγει σποριαγγειοσπόρια σε διχοτομικά χωρισμένους σποριαγγειοφόρους, οι οποίοι 1-3 εξέρχονται από ένα στόμα, της κάτω επιφάνειας, των φύλλων. Ο μύκητας διατηρείται στα υπολλείματα στο έδαφος με την μορφή ωοσπορίων και μυκηλίου και σε άγρια ή εθελοντές φυτά τεύτλων, όπως επίσης σε μικρό ποσοστό στους σπόρους. Σε δροσερές, υγρές συνθήκες βλαστάνουν και δίνουν σποριάγγεια τα οποία με την βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται στο φύλλωμα, βλαστάνουν με βλαστικό σωλήνα και δια των στομάτων της πάνω επιφάνειας των φύλλων εισέρχονται στον ξενιστή. Ο μύκητας αναπτύσσεται ως μυκήλιο στα μεσοκυττάρια διαστήματα και διατρέφεται με ενδοκυτταρικούς μυζητήρες. Τα παραγόμενα από τα στόματα της κάτω επιφάνειας σποραγγειοσπόρια χρησιμεύουν ως δευτερογενές μυκήλιο. Θερμοκρασίες από 5-25oC, με 12oC άριστη και σχετική υγρασία 60-100% είναι οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της ασθένειας. Η περίοδος επωάσεως κυμαίνεται από 5-32 ημέρες αναλόγως των συνθηκών.
Εφόσον υπάρχουν ανθεκτικές ποικιλίες είναι προτιμότερη η χρησιμοποίησή τους. Η χημική καταπολέμηση δεν είναι γενικώς αποτελεσματική. Η χρήση μυκητοκτόνων που παρεμποδίζουν τη βιοσύνθεση της εργοστερόλης ίσως είναι τα πλέον αποτελεσματικά.
