Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τροφοπενία βορίου ελιάς"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Στην Ελλάδα η τροφοπενία βορίου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λέσβο και εν συνεχεία σε πολλές άλλες ελαιοκομικές περιοχές (Πρέβεζα, Λευκάδα, Αττική, Πελοπόννησο, Σάμο, Ζάκυνθο, Κέρκυρα, Κρήτη). | + | Στην Ελλάδα η [[τροφοπενία βορίου]] εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λέσβο και εν συνεχεία σε πολλές άλλες ελαιοκομικές περιοχές (Πρέβεζα, Λευκάδα, Αττική, Πελοπόννησο, Σάμο, Ζάκυνθο, Κέρκυρα, Κρήτη). |
Τα δένδρα που πάσχουν από έλλειψη βορίου εμφανίζονται ως χλωρωτικά, ενώ στις πιο σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλο αριθμό ξηρών κλαδίσκων σε όλη την κόμη. Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται τόσο σε νεαρά δενδρύλλια φυτωρίου όσο και σε αιωνόβια δένδρα. | Τα δένδρα που πάσχουν από έλλειψη βορίου εμφανίζονται ως χλωρωτικά, ενώ στις πιο σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλο αριθμό ξηρών κλαδίσκων σε όλη την κόμη. Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται τόσο σε νεαρά δενδρύλλια φυτωρίου όσο και σε αιωνόβια δένδρα. | ||
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα επί των φύλλων είναι η '''χλώρωση''' του κορυφαίου τμήματος του ελάσματος. Αρχικά το χρώμα των χλωρωτικών ιστών είναι πρασινοκίτρινο και εν συνεχεία μετατρέπεται σε κιτρινό-πορτοκαλί. Σε ορισμένα φύλλα, ιδίως παλαιά φύλλα, παρατηρείται ξήρανση της κορυφής του ελάσματος. Σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας παρατηρούνται μικροφυλλία και παραμόρφωση των φύλλων (σχήμα ροπάλου). Παρατηρείται και έντονη φυλλόπτωση. | Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα επί των φύλλων είναι η '''χλώρωση''' του κορυφαίου τμήματος του ελάσματος. Αρχικά το χρώμα των χλωρωτικών ιστών είναι πρασινοκίτρινο και εν συνεχεία μετατρέπεται σε κιτρινό-πορτοκαλί. Σε ορισμένα φύλλα, ιδίως παλαιά φύλλα, παρατηρείται ξήρανση της κορυφής του ελάσματος. Σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας παρατηρούνται μικροφυλλία και παραμόρφωση των φύλλων (σχήμα ροπάλου). Παρατηρείται και έντονη φυλλόπτωση. | ||
Η διάγνωση της τροφοπενίας βορίου πρέπει να επισημάνεται με [[Δειγματοληψία φύλλων|χημική ανάλυση δειγμάτων φύλλων]]. Η περιεκτικότητα των φύλλων σε βόριο δένδρων που πάσχουν από τροφοπενία βορίου είναι κάτω από 20 ppm, ενώ στα φυσιολογικά δένδρα είναι συνήθως πάνω από 20 ppm. | Η διάγνωση της τροφοπενίας βορίου πρέπει να επισημάνεται με [[Δειγματοληψία φύλλων|χημική ανάλυση δειγμάτων φύλλων]]. Η περιεκτικότητα των φύλλων σε βόριο δένδρων που πάσχουν από τροφοπενία βορίου είναι κάτω από 20 ppm, ενώ στα φυσιολογικά δένδρα είναι συνήθως πάνω από 20 ppm. | ||
| − | Για την θεραπεία της ασθένειας ο πλέον πρακτικός τρόπος είναι η προσθήκη βόρακος στο έδαφος κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε δόσεις που κυμαίνονται από 300 – 500 gr σε πλήρες ανεπτυγμένο δένδρο. Σε ελαιόδενδρα μικρής ηλικίας η δόση πρέπει να είναι μικρότερη. Συνήθως, συνιστούν να χρησιμοποιούνται 10 gr βόρακος για κάθε έτος ηλικίας από της φυτεύσεως στον αγρό. Η από εδάφους χορήγηση βορίου να επαναλαμβάνεται κάθε 3 – 4 έτη για την πρόληψη επανεμφάνισης της τροφοπενίας. Αν εμφανιστούν συμπτώματα της ασθένειας σε μερικά μόνο δένδρα ενός ελαιώνα, θα πρέπει να εφαρμοστεί [[ | + | Για την θεραπεία της ασθένειας ο πλέον πρακτικός τρόπος είναι η προσθήκη βόρακος στο έδαφος κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε δόσεις που κυμαίνονται από 300 – 500 gr σε πλήρες ανεπτυγμένο δένδρο. Σε ελαιόδενδρα μικρής ηλικίας η δόση πρέπει να είναι μικρότερη. Συνήθως, συνιστούν να χρησιμοποιούνται 10 gr βόρακος για κάθε έτος ηλικίας από της φυτεύσεως στον αγρό. Η από εδάφους χορήγηση βορίου να επαναλαμβάνεται κάθε 3 – 4 έτη για την πρόληψη επανεμφάνισης της τροφοπενίας. Αν εμφανιστούν συμπτώματα της ασθένειας σε μερικά μόνο δένδρα ενός ελαιώνα, θα πρέπει να εφαρμοστεί [[βόριο |βοριούχος λίπανση]] σε ολόκληρο τον ελαιώνα. |
| − | + | ||
[[είναι ασθένεια της::Ελιά| ]] | [[είναι ασθένεια της::Ελιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| − | [[είναι προσβολή της ασθένειας:: | + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Τροφοπενία βορίου| ]] |
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:51, 18 Ιουλίου 2016
Στην Ελλάδα η τροφοπενία βορίου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λέσβο και εν συνεχεία σε πολλές άλλες ελαιοκομικές περιοχές (Πρέβεζα, Λευκάδα, Αττική, Πελοπόννησο, Σάμο, Ζάκυνθο, Κέρκυρα, Κρήτη). Τα δένδρα που πάσχουν από έλλειψη βορίου εμφανίζονται ως χλωρωτικά, ενώ στις πιο σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλο αριθμό ξηρών κλαδίσκων σε όλη την κόμη. Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται τόσο σε νεαρά δενδρύλλια φυτωρίου όσο και σε αιωνόβια δένδρα. Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα επί των φύλλων είναι η χλώρωση του κορυφαίου τμήματος του ελάσματος. Αρχικά το χρώμα των χλωρωτικών ιστών είναι πρασινοκίτρινο και εν συνεχεία μετατρέπεται σε κιτρινό-πορτοκαλί. Σε ορισμένα φύλλα, ιδίως παλαιά φύλλα, παρατηρείται ξήρανση της κορυφής του ελάσματος. Σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας παρατηρούνται μικροφυλλία και παραμόρφωση των φύλλων (σχήμα ροπάλου). Παρατηρείται και έντονη φυλλόπτωση.
Η διάγνωση της τροφοπενίας βορίου πρέπει να επισημάνεται με χημική ανάλυση δειγμάτων φύλλων. Η περιεκτικότητα των φύλλων σε βόριο δένδρων που πάσχουν από τροφοπενία βορίου είναι κάτω από 20 ppm, ενώ στα φυσιολογικά δένδρα είναι συνήθως πάνω από 20 ppm. Για την θεραπεία της ασθένειας ο πλέον πρακτικός τρόπος είναι η προσθήκη βόρακος στο έδαφος κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε δόσεις που κυμαίνονται από 300 – 500 gr σε πλήρες ανεπτυγμένο δένδρο. Σε ελαιόδενδρα μικρής ηλικίας η δόση πρέπει να είναι μικρότερη. Συνήθως, συνιστούν να χρησιμοποιούνται 10 gr βόρακος για κάθε έτος ηλικίας από της φυτεύσεως στον αγρό. Η από εδάφους χορήγηση βορίου να επαναλαμβάνεται κάθε 3 – 4 έτη για την πρόληψη επανεμφάνισης της τροφοπενίας. Αν εμφανιστούν συμπτώματα της ασθένειας σε μερικά μόνο δένδρα ενός ελαιώνα, θα πρέπει να εφαρμοστεί βοριούχος λίπανση σε ολόκληρο τον ελαιώνα.
