Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σελήνιο"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Τα περισσότερα [[Τύποι εδαφών|εδάφη]] περιέχουν σελήνιο σε συγκεντρώσεις <0,2ppm. Στα όξινα και ουδετέρα εδάφη η διαθεσιμότητά του είναι μικρότερη, ενώ η διαθέσιμη μορφή SeO<sub>4</sub><sup>+2</sup> υπό την οποία απορροφάται από τα φυτά, απαντά στα αλκαλικά καλώς αεριζόμενα εδάφη. Ευνοϊκή επίδραση του σελήνιου έχει παρατηρηθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αντίθετα, περισσότερο συνηθισμένη είναι η τοξικότητα του σελήνιου, η οποία προκαλεί καθυστέρηση της ανάπτυξης, χλώρωση και μαρασμό. Η αντοχή των φυτών σε σελήνιο διαφέρει σημαντικά. Υπάρχουν φυτά - δείκτες σελήνιου, τα οποία συγκεντρώνουν μερικές χιλιάδες ppm σεληνίου, χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα τοξικότητας, ενώ τα αυτοφυή αγροστώδη περιέχουν μερικά ppm. Επειδή το ppm είναι απαραίτητο για τα ζώα, είναι σημαντική η γνώση των επιπέδων αυτού στα φυτά που αποτελούν την τροφή τους. Η έλλειψη ή η περίσσεια έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία και την ανάπτυξή των ζώων. | + | Τα περισσότερα [[Τύποι εδαφών|εδάφη]] περιέχουν σελήνιο σε συγκεντρώσεις <0,2ppm. Στα όξινα και ουδετέρα εδάφη η διαθεσιμότητά του είναι μικρότερη, ενώ η διαθέσιμη μορφή SeO<sub>4</sub><sup>+2</sup> υπό την οποία απορροφάται από τα φυτά, απαντά στα αλκαλικά καλώς αεριζόμενα εδάφη. Ευνοϊκή επίδραση του σελήνιου έχει παρατηρηθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αντίθετα, περισσότερο συνηθισμένη είναι η τοξικότητα του σελήνιου, η οποία προκαλεί καθυστέρηση της ανάπτυξης, χλώρωση και μαρασμό. Η αντοχή των φυτών σε σελήνιο διαφέρει σημαντικά. Υπάρχουν φυτά - δείκτες σελήνιου, τα οποία συγκεντρώνουν μερικές χιλιάδες ppm σεληνίου, χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα τοξικότητας, ενώ τα αυτοφυή αγροστώδη περιέχουν μερικά ppm. Επειδή το ppm είναι απαραίτητο για τα ζώα, είναι σημαντική η γνώση των επιπέδων αυτού στα φυτά που αποτελούν την τροφή τους. Η έλλειψη ή η περίσσεια έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία και την ανάπτυξή των ζώων. <ref name="Γονιμότητα του εδάφους"/> |
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Γονιμότητα του εδάφους"> Γονιμότητα του εδάφους, των Ασημακόπουλου Ιωάννη-Οιχαλιώτη Κων/νου-Μπόβη Κων/νου, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2009. </ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε εκπαιδευτικό-ακαδημαϊκό-ερευνητικό φορέα::30| ]] | [[πόσο αφορά σε εκπαιδευτικό-ακαδημαϊκό-ερευνητικό φορέα::30| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:33, 21 Ιουλίου 2015
Τα περισσότερα εδάφη περιέχουν σελήνιο σε συγκεντρώσεις <0,2ppm. Στα όξινα και ουδετέρα εδάφη η διαθεσιμότητά του είναι μικρότερη, ενώ η διαθέσιμη μορφή SeO4+2 υπό την οποία απορροφάται από τα φυτά, απαντά στα αλκαλικά καλώς αεριζόμενα εδάφη. Ευνοϊκή επίδραση του σελήνιου έχει παρατηρηθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αντίθετα, περισσότερο συνηθισμένη είναι η τοξικότητα του σελήνιου, η οποία προκαλεί καθυστέρηση της ανάπτυξης, χλώρωση και μαρασμό. Η αντοχή των φυτών σε σελήνιο διαφέρει σημαντικά. Υπάρχουν φυτά - δείκτες σελήνιου, τα οποία συγκεντρώνουν μερικές χιλιάδες ppm σεληνίου, χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα τοξικότητας, ενώ τα αυτοφυή αγροστώδη περιέχουν μερικά ppm. Επειδή το ppm είναι απαραίτητο για τα ζώα, είναι σημαντική η γνώση των επιπέδων αυτού στα φυτά που αποτελούν την τροφή τους. Η έλλειψη ή η περίσσεια έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία και την ανάπτυξή των ζώων. [1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γονιμότητα του εδάφους, των Ασημακόπουλου Ιωάννη-Οιχαλιώτη Κων/νου-Μπόβη Κων/νου, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2009.
