Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "T. compactum Host (Συμπαγές σιτάρι)"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Αυτή η [[Ποικιλίες σιταριού |ποικιλία]] χαρακτηρίζεται από στάχυ πολύ βραχύ, συμπαγή, πιεσμένο πλευρικά, με ή χωρίς άγανα και με ανθεκτική ράχη. Οι [[Μορφολογικά χαρακτηριστικά σιταριού |καρποί]] είναι μικρού μεγέθους, πιεσμένοι πλευρικά, με ενδοσπέρμιο συνήθως αλευρώδες και σπάνια υαλώδες. Κατά κανόνα είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, την έλλειψη νερού και τις προσβολές από μύκητες, ενώ δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε εδαφική γονιμότητα. Περιλαμβάνει κυρίως ανοιξιάτικες ποικιλίες, αλλά υπάρχουν επίσης χειμωνιάτικες και ενδιάμεσες. Ο Kornicke διακρίνει 20 βοτανικές ποικιλίες. | + | Αυτή η [[Ποικιλίες σιταριού |ποικιλία]] <ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"/> χαρακτηρίζεται από στάχυ πολύ βραχύ, συμπαγή, πιεσμένο πλευρικά, με ή χωρίς άγανα και με ανθεκτική ράχη. Οι [[Μορφολογικά χαρακτηριστικά σιταριού |καρποί]] είναι μικρού μεγέθους, πιεσμένοι πλευρικά, με ενδοσπέρμιο συνήθως αλευρώδες και σπάνια υαλώδες. Κατά κανόνα είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, την έλλειψη νερού και τις προσβολές από μύκητες, ενώ δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε εδαφική γονιμότητα. Περιλαμβάνει κυρίως ανοιξιάτικες ποικιλίες, αλλά υπάρχουν επίσης χειμωνιάτικες και ενδιάμεσες. Ο Kornicke διακρίνει 20 βοτανικές ποικιλίες. |
Θεωρείται ως το αρχαιότερο φυλογενετικά εξαπλοειδές [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]] στο οποίο οι καρποί αποχωρίζονται εύκολα από τα λεπυρίδια. Καρποί του βρέθηκαν σε Νεολιθικούς οικισμούς στην Κ. Ευρώπη, όπου φαίνεται ότι καλλιεργούνταν κατά την εποχή του χαλκού και του σιδήρου και αντικαταστάθηκε από το μαλακό σιτάρι κατά τους πρώτους ιστορικούς χρόνους. Σήμερα [[Καλλιέργεια σιταριού |καλλιεργείται]] στις Δ. Πολιτείες των Η.Π.Α. και δευτερευόντως στη Χιλή, Μ. Ασία, Αφγανιστάν και αλλού. Το παραγόμενο αλεύρι είναι μικρής αρτοποιητικής αξίας και χρησιμοποιείται κυρίως για παρασκευή μπισκότων και στη ζαχαροπλαστική. Δεν έχουν προσδιοριστεί μορφές του στη χώρα μας. | Θεωρείται ως το αρχαιότερο φυλογενετικά εξαπλοειδές [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]] στο οποίο οι καρποί αποχωρίζονται εύκολα από τα λεπυρίδια. Καρποί του βρέθηκαν σε Νεολιθικούς οικισμούς στην Κ. Ευρώπη, όπου φαίνεται ότι καλλιεργούνταν κατά την εποχή του χαλκού και του σιδήρου και αντικαταστάθηκε από το μαλακό σιτάρι κατά τους πρώτους ιστορικούς χρόνους. Σήμερα [[Καλλιέργεια σιταριού |καλλιεργείται]] στις Δ. Πολιτείες των Η.Π.Α. και δευτερευόντως στη Χιλή, Μ. Ασία, Αφγανιστάν και αλλού. Το παραγόμενο αλεύρι είναι μικρής αρτοποιητικής αξίας και χρησιμοποιείται κυρίως για παρασκευή μπισκότων και στη ζαχαροπλαστική. Δεν έχουν προσδιοριστεί μορφές του στη χώρα μας. | ||
| Γραμμή 8: | Γραμμή 8: | ||
[[είναι ποικιλία της::Σιτάρι φυτό| ]] | [[είναι ποικιλία της::Σιτάρι φυτό| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"> "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:51, 21 Ιουλίου 2015
Αυτή η ποικιλία [1] χαρακτηρίζεται από στάχυ πολύ βραχύ, συμπαγή, πιεσμένο πλευρικά, με ή χωρίς άγανα και με ανθεκτική ράχη. Οι καρποί είναι μικρού μεγέθους, πιεσμένοι πλευρικά, με ενδοσπέρμιο συνήθως αλευρώδες και σπάνια υαλώδες. Κατά κανόνα είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, την έλλειψη νερού και τις προσβολές από μύκητες, ενώ δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε εδαφική γονιμότητα. Περιλαμβάνει κυρίως ανοιξιάτικες ποικιλίες, αλλά υπάρχουν επίσης χειμωνιάτικες και ενδιάμεσες. Ο Kornicke διακρίνει 20 βοτανικές ποικιλίες.
Θεωρείται ως το αρχαιότερο φυλογενετικά εξαπλοειδές σιτάρι στο οποίο οι καρποί αποχωρίζονται εύκολα από τα λεπυρίδια. Καρποί του βρέθηκαν σε Νεολιθικούς οικισμούς στην Κ. Ευρώπη, όπου φαίνεται ότι καλλιεργούνταν κατά την εποχή του χαλκού και του σιδήρου και αντικαταστάθηκε από το μαλακό σιτάρι κατά τους πρώτους ιστορικούς χρόνους. Σήμερα καλλιεργείται στις Δ. Πολιτείες των Η.Π.Α. και δευτερευόντως στη Χιλή, Μ. Ασία, Αφγανιστάν και αλλού. Το παραγόμενο αλεύρι είναι μικρής αρτοποιητικής αξίας και χρησιμοποιείται κυρίως για παρασκευή μπισκότων και στη ζαχαροπλαστική. Δεν έχουν προσδιοριστεί μορφές του στη χώρα μας.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.
