Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ξηρά σιτηρέσια απλής διατροφής για χοιροτροφικές μονάδες"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Είναι τα μόνα κατάλληλα για μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες βιομηχανικού τύπου και γενικά για μονάδες που δεν συνδέονται με γεωργική εκμετάλλευση. Αντιπροσωπεύονται από τα [[διατροφή χοίρων |σιτηρέσια]] του πίνακα (8.6), τα οποία όμως, για να είναι το οικονομικό αποτέλεσμα της πάχυνσης βέλτιστο, πρέπει να χορηγούνται σε 1-2 γεύματα σε καθορισμένη καθημερινά και μεταβαλλόμενη κάθε εβδομάδα ποσότητα, ανάλογα με τον επιζητούμενο ρυθμό ανάπτυξης. Η ποσότητα της τροφής αυξάνεται προοδευτικά από 1,1Κg ημ<sup>-1</sup> σε 2,1Κg ημ<sup>-1</sup> κατά την προπάχυνση και από 2,1Κg ημ<sup>-1</sup> σε έως 2,9Κg ημ<sup>-1</sup> μέχρι του βάρους των 85-90Κg, διατηρούμενη στο ύψος αυτό μέχρι το τέλος της πάχυνσης, απαιτούνται δε ανά [[χοίροι |χοίρο]] περί τα 100Κg σιτηρεσίου προπάχυνσης και 135-140Κg σιτηρεσίου τελικής πάχυνσης. Συνολικά χρειάζονται μέχρι 240Κg τροφής για αύξηση του βάρους κατά 100-23 = 77Κg και ο συντελεστής εκμετάλλευσης έχει τιμή 3,0-3,1. Ωστόσο, η εφαρμογή της μεθόδου αυτής προϋποθέτει χρήση δοσιμετρικών συσκευών ρυθμιζόμενων ανά εβδομάδα και σιτηρέσια υπό μορφή συμπήκτων για να μην αποδιοργανώνονται κατά τους χειρισμούς. Για τους λόγους αυτούς εφαρμόζεται συνήθως στην πράξη είτε η κατά βούληση διατροφή κατά την προπάχυνση και η κατά μερίδες κατά την τελική πάχυνση, είτε η κατά βούληση διατροφή σε όλη τη διάρκεια της πάχυνσης, η οποία όμως έχει σχετική επιτυχία μόνο όταν το [[εκτροφή χοίρων |εκτρεφόμενο]] γενετικό υλικό διακρίνεται από εξαιρετική κρεοπαραγωγό ιδιοφυΐα. Και στις δύο όμως περιπτώσεις η εκμετάλλευση του σιτηρεσίου υποβιβάζεται και η ποιότητα του σφαγίου δεν είναι η επιζητούμενη. | + | Είναι τα μόνα κατάλληλα σιτηρέσια <ref name="Διατροφή"/> για μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες βιομηχανικού τύπου και γενικά για μονάδες που δεν συνδέονται με γεωργική εκμετάλλευση. Αντιπροσωπεύονται από τα [[διατροφή χοίρων |σιτηρέσια]] του πίνακα (8.6), τα οποία όμως, για να είναι το οικονομικό αποτέλεσμα της πάχυνσης βέλτιστο, πρέπει να χορηγούνται σε 1-2 γεύματα σε καθορισμένη καθημερινά και μεταβαλλόμενη κάθε εβδομάδα ποσότητα, ανάλογα με τον επιζητούμενο ρυθμό ανάπτυξης. Η ποσότητα της τροφής αυξάνεται προοδευτικά από 1,1Κg ημ<sup>-1</sup> σε 2,1Κg ημ<sup>-1</sup> κατά την προπάχυνση και από 2,1Κg ημ<sup>-1</sup> σε έως 2,9Κg ημ<sup>-1</sup> μέχρι του βάρους των 85-90Κg, διατηρούμενη στο ύψος αυτό μέχρι το τέλος της πάχυνσης, απαιτούνται δε ανά [[χοίροι |χοίρο]] περί τα 100Κg σιτηρεσίου προπάχυνσης και 135-140Κg σιτηρεσίου τελικής πάχυνσης. Συνολικά χρειάζονται μέχρι 240Κg τροφής για αύξηση του βάρους κατά 100-23 = 77Κg και ο συντελεστής εκμετάλλευσης έχει τιμή 3,0-3,1. Ωστόσο, η εφαρμογή της μεθόδου αυτής προϋποθέτει χρήση δοσιμετρικών συσκευών ρυθμιζόμενων ανά εβδομάδα και σιτηρέσια υπό μορφή συμπήκτων για να μην αποδιοργανώνονται κατά τους χειρισμούς. Για τους λόγους αυτούς εφαρμόζεται συνήθως στην πράξη είτε η κατά βούληση διατροφή κατά την προπάχυνση και η κατά μερίδες κατά την τελική πάχυνση, είτε η κατά βούληση διατροφή σε όλη τη διάρκεια της πάχυνσης, η οποία όμως έχει σχετική επιτυχία μόνο όταν το [[εκτροφή χοίρων |εκτρεφόμενο]] γενετικό υλικό διακρίνεται από εξαιρετική κρεοπαραγωγό ιδιοφυΐα. Και στις δύο όμως περιπτώσεις η εκμετάλλευση του σιτηρεσίου υποβιβάζεται και η ποιότητα του σφαγίου δεν είναι η επιζητούμενη. |
{| class="wikitable" style="text-align: center;" | {| class="wikitable" style="text-align: center;" | ||
| Γραμμή 115: | Γραμμή 115: | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Διατροφή"> "Διατροφή Αγροτικών Ζώων", Γ. Ζέρβα-Π. Καλαϊσκάκη-Κ. Φεγγερού, Εργαστήριο Διατροφής Ζώων, Τμήμα Ζωϊκής Παραγωγής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:51, 19 Ιουνίου 2015
Είναι τα μόνα κατάλληλα σιτηρέσια [1] για μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες βιομηχανικού τύπου και γενικά για μονάδες που δεν συνδέονται με γεωργική εκμετάλλευση. Αντιπροσωπεύονται από τα σιτηρέσια του πίνακα (8.6), τα οποία όμως, για να είναι το οικονομικό αποτέλεσμα της πάχυνσης βέλτιστο, πρέπει να χορηγούνται σε 1-2 γεύματα σε καθορισμένη καθημερινά και μεταβαλλόμενη κάθε εβδομάδα ποσότητα, ανάλογα με τον επιζητούμενο ρυθμό ανάπτυξης. Η ποσότητα της τροφής αυξάνεται προοδευτικά από 1,1Κg ημ-1 σε 2,1Κg ημ-1 κατά την προπάχυνση και από 2,1Κg ημ-1 σε έως 2,9Κg ημ-1 μέχρι του βάρους των 85-90Κg, διατηρούμενη στο ύψος αυτό μέχρι το τέλος της πάχυνσης, απαιτούνται δε ανά χοίρο περί τα 100Κg σιτηρεσίου προπάχυνσης και 135-140Κg σιτηρεσίου τελικής πάχυνσης. Συνολικά χρειάζονται μέχρι 240Κg τροφής για αύξηση του βάρους κατά 100-23 = 77Κg και ο συντελεστής εκμετάλλευσης έχει τιμή 3,0-3,1. Ωστόσο, η εφαρμογή της μεθόδου αυτής προϋποθέτει χρήση δοσιμετρικών συσκευών ρυθμιζόμενων ανά εβδομάδα και σιτηρέσια υπό μορφή συμπήκτων για να μην αποδιοργανώνονται κατά τους χειρισμούς. Για τους λόγους αυτούς εφαρμόζεται συνήθως στην πράξη είτε η κατά βούληση διατροφή κατά την προπάχυνση και η κατά μερίδες κατά την τελική πάχυνση, είτε η κατά βούληση διατροφή σε όλη τη διάρκεια της πάχυνσης, η οποία όμως έχει σχετική επιτυχία μόνο όταν το εκτρεφόμενο γενετικό υλικό διακρίνεται από εξαιρετική κρεοπαραγωγό ιδιοφυΐα. Και στις δύο όμως περιπτώσεις η εκμετάλλευση του σιτηρεσίου υποβιβάζεται και η ποιότητα του σφαγίου δεν είναι η επιζητούμενη.
| Παράμετρος | Εναρκτήριο (1-4 εβδ) | Ανάπτυξης (>5εβδ) | Προπάχυνσης (ΠΠ) | Τελικής πάχυνσης (ΤΠ) | Συμπύκνωμα |
|---|---|---|---|---|---|
| ΠΕ MJ.kg-1 | 14,2 | 13,0 | 13,0 | 13,0 | 13,0 |
| ΟΠ g kg-1min | 210 | 170 | 160 | 130 | 440 |
| Λυσίνη(*)g kg-1" | 13 | 9 | 8 | 6 | 28 |
| Ινώδεις ουσίες % max | 5 | 6 | 6 | 7 | _ |
| Ca% min | 0,8 | 0,8 | 0,7 | 0,6 | 5,0 |
| P% min | 0,7 | 0,6 | 0,5 | 0,4 | 1,3 |
| Na% min | 0,15 | 0,15 | 0,15 | 0,1 | 0,6 |
| Fe mg.kg-1" | 100 | 100 | 60 | 60 | 500 |
| Cu " " | 20 | 20 | 10 | 10 | 100 |
| Mn " " | 30 | 30 | 20 | 20 | 150 |
| Zn " " | 70 | 70 | 50 | 50 | 400 |
| Βιταμ. Α ΔΜ.kg-1" | 8000 | 8000 | 4000 | 4000 | 20000 |
| "D"" | 1000 | 1000 | 500 | 500 | 2500 |
| (*)Λυσίνη:Θρεονίνη:Ισολευκίνη:Μεθειονίνη+Κυστίνη:Τρυπτοφάνη=1:0,6:0,6:0,6:0,2 |
Για την κατάρτιση των σιτηρεσίων αυτών χρησιμοποιούνται δημητριακοί καρποί ή άλλες αμυλούχες ζωοτροφές όπως π.χ. η ταπιόκα, υποπροϊόντα αλευροποιίας, ή στέμφυλα ζαχαρότευτλων, σογιάλευρο, ή άλλα υποπροϊόντα σπορελαιουργίας και ζωικής προέλευσης ζωοτροφές, υπό την προϋπόθεση ότι όλες οι ζωοτροφές του σιτηρεσίου θα είναι άριστης ποιότητας και υγιεινής κατάστασης, η δε πεπτικότητα της οργανικής ουσίας του σιτηρεσίου >80%.
Κατά την τελική φάση της πάχυνσης σκόπιμη είναι η αντικατάσταση του αραβοσίτου από κριθή για τον περιορισμό της περιεκτικότητας του σιτηρεσίου σε ακόρεστα λιπαρά οξέα και σκλήρυνση με τον τρόπο αυτό του λίπους του σφαγίου και η ενίσχυση του σιτηρεσίου ένα μήνα προ της σφαγής των ζώων με βιταμίνη Ε ή ένα συνθετικό αντιοξειδωτικό για την αποφυγή της οξείδωσης του λίπους του σφαγίου και ιδίως όταν αυτό προορίζεται για την αλλαντοποιία.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Διατροφή Αγροτικών Ζώων", Γ. Ζέρβα-Π. Καλαϊσκάκη-Κ. Φεγγερού, Εργαστήριο Διατροφής Ζώων, Τμήμα Ζωϊκής Παραγωγής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
