Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ψευδολύσσα των χοίρων"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η ψευδολύσσα | + | Η ψευδολύσσα <ref name="Ασθένειες αγροτικών ζώων"/> είναι λοιμώδης ιογενής νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και το αναπνευστικό σύστημα των χοιριδίων και προκαλεί αποβολές και γέννηση θνησιγενών νεογνών στις χοιρομητέρες. Είναι νόσος υποχρεωτικής δήλωσης. |
| + | |||
| + | Ο [[ιοί |ιός]] εισβάλλει από το ρινικό και φαρυγγικό βλεννογόνο και τις αμυγδαλές και οδεύει κατά μήκος των νεύρων προς το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου προκαλεί μηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Ορισμένα στελέχη διαθέτουν τροπισμό προς τους πνεύμονες και προκαλούν πνευμονία. Με την κυκλοφορία του αίματος ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και σε άλλα όργανα. Στη μήτρα ιδιαίτερα προκαλεί το θάνατο μερικών ή όλων των εμβρύων με αποτέλεσμα τη μουμιοποίησή τους ή την αποβολή. | ||
| + | |||
| + | Η περίοδος επώασης είναι 3-7 ημέρες. Τα συμπτώματα είναι πιο βαριά στα νεογέννητα χοιρίδια και γίνονται προοδευτικά ελαφρότερα όσο προχωράει η ηλικία. | ||
| + | |||
| + | Στα χοιρίδια 1-3 εβδομάδων παρατηρούνται κυρίως νευρικά συμπτώματα. Αρχίζουν με μέτριο πυρετό και εμέτους και σύντομα παρουσιάζουν αταξικό βάδισμα, σπασμούς, οπισθότονο, εξάντληση και τελικά επέρχεται ο θάνατος, συνήθως μέσα σε 12 ώρες. | ||
| + | |||
| + | Στα χοιρίδια 1-3 μηνών τα νευρικά συμπτώματα είναι ελαφρά. Παρουσιάζουν μέτριο πυρετό, ανορεξία και καθυστέρηση στην ανάπτυξη. Στους [[χοίροι |χοίρους]] 4-5 μηνών η λοίμωξη συνήθως δεν είναι εμφανής. Αυτοί παρουσιάζουν πυρετό, ανορεξία, διάρροια ή ελαφρά δυσκοιλιότητα, ενώ πολλοί παρουσιάζουν δύσπνοια. | ||
| + | |||
| + | Στους ενήλικους χοίρους συνήθως η λοίμωξη είναι χωρίς συμπτώματα. Ορισμένοι μόνο χοίροι μπορεί να παρουσιάσουν χαμηλό παροδικό πυρετό, ανορεξία και ελαφρά δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Στις έγκυες μετά 10-20 ημέρες συμβαίνει αποβολή ή γέννηση μουμιοποιημένων ή θνησιγενών χοιριδίων μαζί με τη γέννηση υγιών. | ||
| + | |||
| + | Ο [[ιοί |ιός]] απεκκρίνεται από το ρινικό και φαρυγγικό βλεννογόνο και από τα γεννητικά όργανα μέχρι και 17 ημέρες ύστερα από τη μόλυνση. Η διατήρηση της λοίμωξης σε μια εκτροφή γίνεται με την αναμόλυνση. Σε [[εγκαταστάσεις χοίρων |χοιροστάσια]] που μένουν χωρίς χοίρους ο ιός μπορεί να διατηρηθεί για διάστημα 1-1,5 μηνός. | ||
| + | |||
| + | Η διάγνωση της [[ασθένειες χοίρων |νόσου]] δεν μπορεί να στηριχθεί στα συμπτώματα, γιατί και άλλες νόσοι παρουσιάζουν τα ίδια. Με ιστοπαθολογική εξέταση του εγκεφάλου διαπιστώνονται έγκλειστα και πυώδης εγκεφαλίτιδα. | ||
| + | |||
| + | Όσον αφορά στην πρόληψη, απομονώνονται οι προσβεβλημένες εκτροφές για 6 τουλάχιστον εβδομάδες. Τα εισαγόμενα νέα [[κατάλογος ζώων |ζώα]] σε μία εκτροφή πρέπει να είναι απαλλαγμένα από τη λοίμωξη. Όταν εκδηλωθεί η νόσος σε μία εκτροφή, χορηγείται άνοσος ορός στα νεογέννητα χοιρίδια και μετά 10-12 ημέρες γίνεται εμβολιασμός. | ||
| + | |||
| + | Η πρόληψη γενικά γίνεται εμ εμβολιασμό των χοιριδίων σε δυο δόσεις. Η πρώτη δόση γίνεται σε χοιρίδια 4-5 εβδομάδων και η δεύτερη μετά 5-6 μήνες, όταν δηλαδή αυτά θα έχουν ηλικία 9-10 εβδομάδων. Οι χοιρομητέρες εμβολλιάζονται 1-2 μήνες πριν από τον τοκετό κάθε φορά που βρίσκονται σε εγκυμοσύνη. | ||
[[είναι ασθένεια του ζώου::Χοίροι| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Χοίροι| ]] | ||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 24: | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Ασθένειες αγροτικών ζώων"> "Υγιεινή και στοιχεία παθολογίας των αγροτικών ζώων" Αποστόλου Μ. Ζαφράκα</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:22, 19 Ιουνίου 2015
Η ψευδολύσσα [1] είναι λοιμώδης ιογενής νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και το αναπνευστικό σύστημα των χοιριδίων και προκαλεί αποβολές και γέννηση θνησιγενών νεογνών στις χοιρομητέρες. Είναι νόσος υποχρεωτικής δήλωσης.
Ο ιός εισβάλλει από το ρινικό και φαρυγγικό βλεννογόνο και τις αμυγδαλές και οδεύει κατά μήκος των νεύρων προς το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου προκαλεί μηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Ορισμένα στελέχη διαθέτουν τροπισμό προς τους πνεύμονες και προκαλούν πνευμονία. Με την κυκλοφορία του αίματος ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και σε άλλα όργανα. Στη μήτρα ιδιαίτερα προκαλεί το θάνατο μερικών ή όλων των εμβρύων με αποτέλεσμα τη μουμιοποίησή τους ή την αποβολή.
Η περίοδος επώασης είναι 3-7 ημέρες. Τα συμπτώματα είναι πιο βαριά στα νεογέννητα χοιρίδια και γίνονται προοδευτικά ελαφρότερα όσο προχωράει η ηλικία.
Στα χοιρίδια 1-3 εβδομάδων παρατηρούνται κυρίως νευρικά συμπτώματα. Αρχίζουν με μέτριο πυρετό και εμέτους και σύντομα παρουσιάζουν αταξικό βάδισμα, σπασμούς, οπισθότονο, εξάντληση και τελικά επέρχεται ο θάνατος, συνήθως μέσα σε 12 ώρες.
Στα χοιρίδια 1-3 μηνών τα νευρικά συμπτώματα είναι ελαφρά. Παρουσιάζουν μέτριο πυρετό, ανορεξία και καθυστέρηση στην ανάπτυξη. Στους χοίρους 4-5 μηνών η λοίμωξη συνήθως δεν είναι εμφανής. Αυτοί παρουσιάζουν πυρετό, ανορεξία, διάρροια ή ελαφρά δυσκοιλιότητα, ενώ πολλοί παρουσιάζουν δύσπνοια.
Στους ενήλικους χοίρους συνήθως η λοίμωξη είναι χωρίς συμπτώματα. Ορισμένοι μόνο χοίροι μπορεί να παρουσιάσουν χαμηλό παροδικό πυρετό, ανορεξία και ελαφρά δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Στις έγκυες μετά 10-20 ημέρες συμβαίνει αποβολή ή γέννηση μουμιοποιημένων ή θνησιγενών χοιριδίων μαζί με τη γέννηση υγιών.
Ο ιός απεκκρίνεται από το ρινικό και φαρυγγικό βλεννογόνο και από τα γεννητικά όργανα μέχρι και 17 ημέρες ύστερα από τη μόλυνση. Η διατήρηση της λοίμωξης σε μια εκτροφή γίνεται με την αναμόλυνση. Σε χοιροστάσια που μένουν χωρίς χοίρους ο ιός μπορεί να διατηρηθεί για διάστημα 1-1,5 μηνός.
Η διάγνωση της νόσου δεν μπορεί να στηριχθεί στα συμπτώματα, γιατί και άλλες νόσοι παρουσιάζουν τα ίδια. Με ιστοπαθολογική εξέταση του εγκεφάλου διαπιστώνονται έγκλειστα και πυώδης εγκεφαλίτιδα.
Όσον αφορά στην πρόληψη, απομονώνονται οι προσβεβλημένες εκτροφές για 6 τουλάχιστον εβδομάδες. Τα εισαγόμενα νέα ζώα σε μία εκτροφή πρέπει να είναι απαλλαγμένα από τη λοίμωξη. Όταν εκδηλωθεί η νόσος σε μία εκτροφή, χορηγείται άνοσος ορός στα νεογέννητα χοιρίδια και μετά 10-12 ημέρες γίνεται εμβολιασμός.
Η πρόληψη γενικά γίνεται εμ εμβολιασμό των χοιριδίων σε δυο δόσεις. Η πρώτη δόση γίνεται σε χοιρίδια 4-5 εβδομάδων και η δεύτερη μετά 5-6 μήνες, όταν δηλαδή αυτά θα έχουν ηλικία 9-10 εβδομάδων. Οι χοιρομητέρες εμβολλιάζονται 1-2 μήνες πριν από τον τοκετό κάθε φορά που βρίσκονται σε εγκυμοσύνη.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Υγιεινή και στοιχεία παθολογίας των αγροτικών ζώων" Αποστόλου Μ. Ζαφράκα
