Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Απαιτήσεις σε ανθρακικό ασβέστιο"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Με τον όρο | + | Με τον όρο απαιτήσεις σε ασβεστίτη (Lime requirement) εννοούμε την ποσότητα ασβεστούχου υλικού ισοδύναμου προς τo CaCO3 που πρέπει να προστεθεί στο [[τύποι εδαφών |έδαφος]] για την επίτευξη του επιθυμητού pH. Η ποσότητα αυτή εξαρτάται από την καλλιέργεια, το έδαφος και το είδος του ασβεστούχου υλικού. Ως προς το είδος της καλλιέργειας, π.χ.τα ψυχανθή απαιτούν μεγάλες ποσότητες, δεδομένου ότι είναι ασβεστόφιλα [[κατάλογος φυτών |φυτά]]. Αντίθετα, τα αγρωστώδη έχουν μικρότερες απαιτήσεις σε ασβέστιο και γενικά μπορούν να αναπτυχθούν επιτυχώς σε εδάφη με χαμηλά επίπεδα ασβεστίου. Ορισμένες δε οξύφιλες καλλιέργειες, όπως η [[πατάτα φυτό |πατάτα]], μπορούν να υποστούν δυσμενείς συνέπειες από την ασβέστωση. Η δυνατότητα ανάπτυξης των οξύφιλων καλλιεργειών στα όξινα εδάφη πιθανόν να οφείλεται στην αυξημένη διαλυτότητα του Fe και Zn, παρά στην ευνοϊκή δράση της υψηλής συγκέντρωσης των ιόντων του H^+, η οποία άλλωστε χαρακτηρίζει τα όξινα εδάφη. Οι [[καλλιέργειες]] αντιδρούν, από άποψη αποδόσεων, κατά διάφορο τρόπο στην ασβέστωση των εδαφών.<ref name="Απαιτήσεις σε ανθρακικό ασβέστιο"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Απαιτήσεις σε ανθρακικό ασβέστιο"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:49, 8 Απριλίου 2016
Με τον όρο απαιτήσεις σε ασβεστίτη (Lime requirement) εννοούμε την ποσότητα ασβεστούχου υλικού ισοδύναμου προς τo CaCO3 που πρέπει να προστεθεί στο έδαφος για την επίτευξη του επιθυμητού pH. Η ποσότητα αυτή εξαρτάται από την καλλιέργεια, το έδαφος και το είδος του ασβεστούχου υλικού. Ως προς το είδος της καλλιέργειας, π.χ.τα ψυχανθή απαιτούν μεγάλες ποσότητες, δεδομένου ότι είναι ασβεστόφιλα φυτά. Αντίθετα, τα αγρωστώδη έχουν μικρότερες απαιτήσεις σε ασβέστιο και γενικά μπορούν να αναπτυχθούν επιτυχώς σε εδάφη με χαμηλά επίπεδα ασβεστίου. Ορισμένες δε οξύφιλες καλλιέργειες, όπως η πατάτα, μπορούν να υποστούν δυσμενείς συνέπειες από την ασβέστωση. Η δυνατότητα ανάπτυξης των οξύφιλων καλλιεργειών στα όξινα εδάφη πιθανόν να οφείλεται στην αυξημένη διαλυτότητα του Fe και Zn, παρά στην ευνοϊκή δράση της υψηλής συγκέντρωσης των ιόντων του H^+, η οποία άλλωστε χαρακτηρίζει τα όξινα εδάφη. Οι καλλιέργειες αντιδρούν, από άποψη αποδόσεων, κατά διάφορο τρόπο στην ασβέστωση των εδαφών.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ
