Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Κατανομή των αλατούχων εδαφών"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Τα αλατούχα εδάφη απαντούν στις εξής περιοχές: | + | Τα [[Αλατούχα εδάφη|αλατούχα εδάφη]] απαντούν στις εξής περιοχές: |
| + | |||
1) Πλησίον των παραλίων περιοχών, όπου το θαλάσσιο νερό μεταφέρεται στην ξηρά είτε διά του ανέμου υπό μορφή σταγονιδίων, ή στο δέλτα των ποταμών όπου συσσωρεύονται τα άλατα και συμβάλλουν στη γένεση των αλατούχων εδαφών. | 1) Πλησίον των παραλίων περιοχών, όπου το θαλάσσιο νερό μεταφέρεται στην ξηρά είτε διά του ανέμου υπό μορφή σταγονιδίων, ή στο δέλτα των ποταμών όπου συσσωρεύονται τα άλατα και συμβάλλουν στη γένεση των αλατούχων εδαφών. | ||
| + | |||
2) Στις τοπογραφικές υφέσεις, ήτοι στα χαμηλά σημεία του αναγλύφου, όπου συγκεντρώνονται τα νερά απορροής. Λόγω δε της μη ύπαρξης διεξόδου τα νερά εξατμίζονται και αφήνουν τα άλατα, τα οποία συσσωρεύονται στην επιφάνεια του εδάφους. | 2) Στις τοπογραφικές υφέσεις, ήτοι στα χαμηλά σημεία του αναγλύφου, όπου συγκεντρώνονται τα νερά απορροής. Λόγω δε της μη ύπαρξης διεξόδου τα νερά εξατμίζονται και αφήνουν τα άλατα, τα οποία συσσωρεύονται στην επιφάνεια του εδάφους. | ||
| + | |||
3) Στις περιοχές, όπου τα εδάφη έχουν χαμηλή περατότητα, τα νερά συσσωρεύονται στην επιφάνεια, καθώς εξατμίζονται, συμβάλλουν στην επιφανειακή συμπύκνωση των αλάτων και επομένως στην εναλάτωση του εδάφους. | 3) Στις περιοχές, όπου τα εδάφη έχουν χαμηλή περατότητα, τα νερά συσσωρεύονται στην επιφάνεια, καθώς εξατμίζονται, συμβάλλουν στην επιφανειακή συμπύκνωση των αλάτων και επομένως στην εναλάτωση του εδάφους. | ||
| + | |||
4) Στις αρδευόμενες, κατ' εξοχήν, περιοχές, όταν το χρησιμοποιούμενο νερό είναι υψηλής αγωγιμότητας, το έδαφος συνεκτικό και έχει υψηλή υπόγεια στάθμη, τότε ευνοείται η εναλάτωση με τη συνεργασία και των ξηροθερμικών συνθηκών. | 4) Στις αρδευόμενες, κατ' εξοχήν, περιοχές, όταν το χρησιμοποιούμενο νερό είναι υψηλής αγωγιμότητας, το έδαφος συνεκτικό και έχει υψηλή υπόγεια στάθμη, τότε ευνοείται η εναλάτωση με τη συνεργασία και των ξηροθερμικών συνθηκών. | ||
| + | |||
5) Στις περιοχές που επικρατούν χαμηλές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες (ερημικά καλίματα). | 5) Στις περιοχές που επικρατούν χαμηλές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες (ερημικά καλίματα). | ||
| − | + | ||
| − | + | Όσον αφορά την παγκόσμια κατανομή των παθογενών λόγω αλάτων εδαφών, η επιφάνεια της γής χωρίς τις θάλασσες, τους ωκεανούς, τις λίμνες και τους ποταμούς ανέρχεται σε 13,2*10^9 ha. Από την έκταση αυτή μόνον 7*10^9 ha είναι αροτραία, εκ των οποίων καλλιεργούνται 1,5*10^9 ha. Από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις είναι αλατούχες τα 0,34*10^9 ha ενώ >0,5*10^9 ha είναι [[Αλκαλιωμένα εδάφη|νατριωμένες]]. Γενικά τα αλατούχα και νατριωμένα εδάφη καλύπτουν το 10% της συνολικής αροτραίας έκτασης, η οποία εκτείνεται σε 100 χώρες του κόσμου. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 13,6%.<ref name="Κατανομή των αλατούχων εδαφών"/> | |
| − | Γενικά τα αλατούχα και νατριωμένα εδάφη καλύπτουν το 10% της συνολικής αροτραίας έκτασης, η οποία εκτείνεται σε 100 χώρες του κόσμου. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 13,6%. | + | |
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Κατανομή των αλατούχων εδαφών"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref> | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[σχετίζεται με::Αλατούχα εδάφη| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:18, 1 Ιουνίου 2015
Τα αλατούχα εδάφη απαντούν στις εξής περιοχές:
1) Πλησίον των παραλίων περιοχών, όπου το θαλάσσιο νερό μεταφέρεται στην ξηρά είτε διά του ανέμου υπό μορφή σταγονιδίων, ή στο δέλτα των ποταμών όπου συσσωρεύονται τα άλατα και συμβάλλουν στη γένεση των αλατούχων εδαφών.
2) Στις τοπογραφικές υφέσεις, ήτοι στα χαμηλά σημεία του αναγλύφου, όπου συγκεντρώνονται τα νερά απορροής. Λόγω δε της μη ύπαρξης διεξόδου τα νερά εξατμίζονται και αφήνουν τα άλατα, τα οποία συσσωρεύονται στην επιφάνεια του εδάφους.
3) Στις περιοχές, όπου τα εδάφη έχουν χαμηλή περατότητα, τα νερά συσσωρεύονται στην επιφάνεια, καθώς εξατμίζονται, συμβάλλουν στην επιφανειακή συμπύκνωση των αλάτων και επομένως στην εναλάτωση του εδάφους.
4) Στις αρδευόμενες, κατ' εξοχήν, περιοχές, όταν το χρησιμοποιούμενο νερό είναι υψηλής αγωγιμότητας, το έδαφος συνεκτικό και έχει υψηλή υπόγεια στάθμη, τότε ευνοείται η εναλάτωση με τη συνεργασία και των ξηροθερμικών συνθηκών.
5) Στις περιοχές που επικρατούν χαμηλές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες (ερημικά καλίματα).
Όσον αφορά την παγκόσμια κατανομή των παθογενών λόγω αλάτων εδαφών, η επιφάνεια της γής χωρίς τις θάλασσες, τους ωκεανούς, τις λίμνες και τους ποταμούς ανέρχεται σε 13,2*10^9 ha. Από την έκταση αυτή μόνον 7*10^9 ha είναι αροτραία, εκ των οποίων καλλιεργούνται 1,5*10^9 ha. Από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις είναι αλατούχες τα 0,34*10^9 ha ενώ >0,5*10^9 ha είναι νατριωμένες. Γενικά τα αλατούχα και νατριωμένα εδάφη καλύπτουν το 10% της συνολικής αροτραίας έκτασης, η οποία εκτείνεται σε 100 χώρες του κόσμου. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 13,6%.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ
