Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φύτευση χουρμαδιάς"
| (6 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η χουρμαδιά φυτεύεται κατά το σύστημα των ορθογώνιων παραλληλογράμμων ή γραμμές. Οι αποστάσεις φυτεύσεως είναι 10 μέτρα μεταξύ των γραμμών και 9 μέτρα επί της γραμμής. Διανοίγονται λάκκοι διαστάσεων 1Χ1 μέτρο αρκετό χρονικό διάστημα πρίν από τη φύτευση. Τα κατώτερα φύλλα των παραφυάδων αποκόπτονται και τα υπόλοιπα 10-12 προσδένονται προς τα πάνω με ισχυρό σύρμα (0 | + | Η [[Χουρμαδιά|χουρμαδιά]] φυτεύεται κατά το σύστημα των ορθογώνιων παραλληλογράμμων ή γραμμές. Οι αποστάσεις φυτεύσεως είναι 10 μέτρα μεταξύ των γραμμών και 9 μέτρα επί της γραμμής. Διανοίγονται λάκκοι διαστάσεων 1Χ1 μέτρο αρκετό χρονικό διάστημα πρίν από τη φύτευση. Τα κατώτερα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά χουρμαδιάς|φύλλα]] των παραφυάδων αποκόπτονται και τα υπόλοιπα 10-12 προσδένονται προς τα πάνω με ισχυρό σύρμα (0,6-1,2 μέτρα πάνω από τη βάση), το δε ριζικό σύστημα πρέπει να διατηρείται σε υγροσκοπικό υλικό μέχρι τη φύτευση. Οι λάκκοι πληρούνται με μίγμα κοπριάς και επιφανειακού χώματος και τα φυτά, μετά τη φύτευση, [[Άρδευση χουρμαδιάς|ποτίζονται]] με επαρκή ποσότητα νερού. Κατά την προσθήκη του μίγματος δεν θα πρέπει ν' αφήνουμε κενά μεταξύ των ριζών, γιατί μπορεί αυτά να οδηγήσουν σε ξήρανση το ριζικό σύστημα και σε αποτυχία του φυτού κατά τη φύτευση. Όταν χρησιμοποιηθούν μη έριζες παραφυάδες το ποσοστό αποτυχίας κυμαίνεται από 10-80%. Σε [[Αμμώδη εδάφη|αμμώδη εδάφη]] τα φυτά πρέπει να ποτίζοντια ελαφρά κάθε ημέρα ή και κάθε 2 ημέρες τις πρώτες 30-40 ημέρες μετά τη φύτευσή τους. Σε κάποια αδιαπέραστα εδάφη το συχνό πότισμα μπορεί να προκαλέσει ζημιά. Σε αμμώδη ή χαλικώδη εδάφη συνιστάται η χρησιμοποίηση εδαφικού επιστρώματος για την εξασφάλιση επαρκούς υγρασίας. Οι παραφυάδες κατά το πρώτο καλοκαίρι προστατεύονται με φύλλα χουρμαδιάς ή στελέχη καλαμποκιάς, αλλά αυτό μπορεί να μειώσει κάπως την έκπτυξη νέων φύλλων. Το περιτύλιγμα αυτό μπορεί να μειώσει την ακτινοβολία κατά το βράδυ και κατά συνέπεια τη ζημιά από ενδεχόμενο παγετό τον πρώτο χειμώνα.<ref name="Καλλιέργεια Χουρμαδιάς"/> |
| + | |||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Καλλιέργεια Χουρμαδιάς"> Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
| + | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια χουρμαδιάς| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | |||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:57, 1 Ιουνίου 2015
Η χουρμαδιά φυτεύεται κατά το σύστημα των ορθογώνιων παραλληλογράμμων ή γραμμές. Οι αποστάσεις φυτεύσεως είναι 10 μέτρα μεταξύ των γραμμών και 9 μέτρα επί της γραμμής. Διανοίγονται λάκκοι διαστάσεων 1Χ1 μέτρο αρκετό χρονικό διάστημα πρίν από τη φύτευση. Τα κατώτερα φύλλα των παραφυάδων αποκόπτονται και τα υπόλοιπα 10-12 προσδένονται προς τα πάνω με ισχυρό σύρμα (0,6-1,2 μέτρα πάνω από τη βάση), το δε ριζικό σύστημα πρέπει να διατηρείται σε υγροσκοπικό υλικό μέχρι τη φύτευση. Οι λάκκοι πληρούνται με μίγμα κοπριάς και επιφανειακού χώματος και τα φυτά, μετά τη φύτευση, ποτίζονται με επαρκή ποσότητα νερού. Κατά την προσθήκη του μίγματος δεν θα πρέπει ν' αφήνουμε κενά μεταξύ των ριζών, γιατί μπορεί αυτά να οδηγήσουν σε ξήρανση το ριζικό σύστημα και σε αποτυχία του φυτού κατά τη φύτευση. Όταν χρησιμοποιηθούν μη έριζες παραφυάδες το ποσοστό αποτυχίας κυμαίνεται από 10-80%. Σε αμμώδη εδάφη τα φυτά πρέπει να ποτίζοντια ελαφρά κάθε ημέρα ή και κάθε 2 ημέρες τις πρώτες 30-40 ημέρες μετά τη φύτευσή τους. Σε κάποια αδιαπέραστα εδάφη το συχνό πότισμα μπορεί να προκαλέσει ζημιά. Σε αμμώδη ή χαλικώδη εδάφη συνιστάται η χρησιμοποίηση εδαφικού επιστρώματος για την εξασφάλιση επαρκούς υγρασίας. Οι παραφυάδες κατά το πρώτο καλοκαίρι προστατεύονται με φύλλα χουρμαδιάς ή στελέχη καλαμποκιάς, αλλά αυτό μπορεί να μειώσει κάπως την έκπτυξη νέων φύλλων. Το περιτύλιγμα αυτό μπορεί να μειώσει την ακτινοβολία κατά το βράδυ και κατά συνέπεια τη ζημιά από ενδεχόμενο παγετό τον πρώτο χειμώνα.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
