Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Επικονίαση-Πολλαπλασιασμός Πασιφλόρας"
(Νέα σελίδα με 'Η καρπόδεση <ref name="Πασσιφλόρα"/> στα είδη του γένους Passiflora δεν αποτελεί πρόβλημα. Για κάποια ε...') |
|||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η καρπόδεση <ref name="Πασσιφλόρα"/> στα είδη του γένους Passiflora δεν αποτελεί πρόβλημα. Για κάποια είδη όμως έχει αναφερθεί ότι παρατηρείται αυτοασυμβιβαστότητα και σταυροασυμβιβαστότητα. Η μεταφορά της γύρης γίνεται με τα [[έντομα]] και ιδιαίτερα τις [[μέλισσες]]. Μερικές φορές κρίνεται αναγκαία και η τεχνητή επικονίαση των ανθέων της πασσιφλόρας. Το είδος P. edulis var. flavicarpa χαρακτηρίζεται ως αυτόστειρο και μερικά [[κατάλογος φυτών |φυτά]] (σπορόφυτα) ως σταυροασυμβίβαστα. Τα φυτά μπαίνουν σε καρποφορία 15-18 μήνες μετά τη φύτευση και σε πλήρη παραγωγή στους 24 μήνες. Η παραγωγική του ζωή είναι 3 χρόνια στις τροπικές περιοχές και πάνω από 8 χρόνια στις υποτροπικές. | + | Η καρπόδεση <ref name="Πασσιφλόρα"/> στα είδη του γένους Passiflora δεν αποτελεί πρόβλημα. Για κάποια είδη όμως έχει αναφερθεί ότι παρατηρείται αυτοασυμβιβαστότητα και σταυροασυμβιβαστότητα. Η μεταφορά της [[γύρη |γύρης]] γίνεται με τα [[έντομα]] και ιδιαίτερα τις [[μέλισσες]]. Μερικές φορές κρίνεται αναγκαία και η τεχνητή επικονίαση των ανθέων της πασσιφλόρας. Το είδος P. edulis var. flavicarpa χαρακτηρίζεται ως αυτόστειρο και μερικά [[κατάλογος φυτών |φυτά]] (σπορόφυτα) ως σταυροασυμβίβαστα. Τα φυτά μπαίνουν σε καρποφορία 15-18 μήνες μετά τη φύτευση και σε πλήρη παραγωγή στους 24 μήνες. Η παραγωγική του ζωή είναι 3 χρόνια στις τροπικές περιοχές και πάνω από 8 χρόνια στις υποτροπικές. |
Η [[πασιφλόρα]] πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα και καταβολάδες. Για τις καταβολάδες κατάλληλο είναι το ώριμο και όχι το παλαιό ξύλο. Τα μοσχεύματα πρέπει να περιλαμβάνουν τρεις κόμβους και ριζοβολούν σε χρονικό διάστημα 4-8 εβδομάδων σε σύστημα υδρονεφώσεως με το κατάλληλο υπόστρωμα, (ελαφρό-καλοαεριζόμενο) και θερμοκρασία στη βάση των μοσχευμάτων 24<sup>0</sup>C. Οι σπόροι απομακρύνονται από τη σάρκα του καρπού, ξεραίνονται υπό σκιά και σπέρνονται σε κιβώτια με ελαφρό χώμα. Δεν φυτρώνουν πολύ γρήγορα, αλλά τα σπορόφυτα αναπτύσσονται γρήγορα και είναι κατάλληλα για μεταφύτευση στον αγρό μετά από 6-12 μήνες. Ο σπόρος χρειάζεται για να φυτρώσει 2-12 εβδομάδες και τα φυτά συνήθως αναπτύσσονται ανά ένα σε σακούλες πολυαιθυλενίου ή σε γλαστράκια από τύρφη. Τα φυτά μεταφυτεύονται όταν αποκτήσουν ύψος τουλάχιστον 15cm. | Η [[πασιφλόρα]] πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα και καταβολάδες. Για τις καταβολάδες κατάλληλο είναι το ώριμο και όχι το παλαιό ξύλο. Τα μοσχεύματα πρέπει να περιλαμβάνουν τρεις κόμβους και ριζοβολούν σε χρονικό διάστημα 4-8 εβδομάδων σε σύστημα υδρονεφώσεως με το κατάλληλο υπόστρωμα, (ελαφρό-καλοαεριζόμενο) και θερμοκρασία στη βάση των μοσχευμάτων 24<sup>0</sup>C. Οι σπόροι απομακρύνονται από τη σάρκα του καρπού, ξεραίνονται υπό σκιά και σπέρνονται σε κιβώτια με ελαφρό χώμα. Δεν φυτρώνουν πολύ γρήγορα, αλλά τα σπορόφυτα αναπτύσσονται γρήγορα και είναι κατάλληλα για μεταφύτευση στον αγρό μετά από 6-12 μήνες. Ο σπόρος χρειάζεται για να φυτρώσει 2-12 εβδομάδες και τα φυτά συνήθως αναπτύσσονται ανά ένα σε σακούλες πολυαιθυλενίου ή σε γλαστράκια από τύρφη. Τα φυτά μεταφυτεύονται όταν αποκτήσουν ύψος τουλάχιστον 15cm. | ||
Χρησιμοποιούνται διάφορα υποκείμενα στην [[Καλλιέργεια Πασιφλόρας |καλλιέργεια της πασιφλόρας]], ανεκτικά στους [[μύκητες]] Phytophthora sp., Sclerotinia sp., Fusarium sp. και το βακτήριο Phytomonas passiflorae. Στη Νότια Αφρική και σ' άλλες ζεστές χώρες το είδος P. edulis var. flavicarpa χρησιμοποιείται ως υποκείμενο του είδους P. edulis var edulis. | Χρησιμοποιούνται διάφορα υποκείμενα στην [[Καλλιέργεια Πασιφλόρας |καλλιέργεια της πασιφλόρας]], ανεκτικά στους [[μύκητες]] Phytophthora sp., Sclerotinia sp., Fusarium sp. και το βακτήριο Phytomonas passiflorae. Στη Νότια Αφρική και σ' άλλες ζεστές χώρες το είδος P. edulis var. flavicarpa χρησιμοποιείται ως υποκείμενο του είδους P. edulis var edulis. | ||
| + | |||
| + | Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες συνήθως είναι σπορόφυτα και κυρίως καλλιεργούν σπορόφυτα του είδους P. edulis var. flavicarpa, γιατί δίνουν μεγαλύτερη παραγωγή ανά μονάδα επιφάνειας, αλλά οι καρποί του είναι πιο αρωματικοί και γευστικοί. | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:29, 19 Ιουλίου 2016
Η καρπόδεση [1] στα είδη του γένους Passiflora δεν αποτελεί πρόβλημα. Για κάποια είδη όμως έχει αναφερθεί ότι παρατηρείται αυτοασυμβιβαστότητα και σταυροασυμβιβαστότητα. Η μεταφορά της γύρης γίνεται με τα έντομα και ιδιαίτερα τις μέλισσες. Μερικές φορές κρίνεται αναγκαία και η τεχνητή επικονίαση των ανθέων της πασσιφλόρας. Το είδος P. edulis var. flavicarpa χαρακτηρίζεται ως αυτόστειρο και μερικά φυτά (σπορόφυτα) ως σταυροασυμβίβαστα. Τα φυτά μπαίνουν σε καρποφορία 15-18 μήνες μετά τη φύτευση και σε πλήρη παραγωγή στους 24 μήνες. Η παραγωγική του ζωή είναι 3 χρόνια στις τροπικές περιοχές και πάνω από 8 χρόνια στις υποτροπικές.
Η πασιφλόρα πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα και καταβολάδες. Για τις καταβολάδες κατάλληλο είναι το ώριμο και όχι το παλαιό ξύλο. Τα μοσχεύματα πρέπει να περιλαμβάνουν τρεις κόμβους και ριζοβολούν σε χρονικό διάστημα 4-8 εβδομάδων σε σύστημα υδρονεφώσεως με το κατάλληλο υπόστρωμα, (ελαφρό-καλοαεριζόμενο) και θερμοκρασία στη βάση των μοσχευμάτων 240C. Οι σπόροι απομακρύνονται από τη σάρκα του καρπού, ξεραίνονται υπό σκιά και σπέρνονται σε κιβώτια με ελαφρό χώμα. Δεν φυτρώνουν πολύ γρήγορα, αλλά τα σπορόφυτα αναπτύσσονται γρήγορα και είναι κατάλληλα για μεταφύτευση στον αγρό μετά από 6-12 μήνες. Ο σπόρος χρειάζεται για να φυτρώσει 2-12 εβδομάδες και τα φυτά συνήθως αναπτύσσονται ανά ένα σε σακούλες πολυαιθυλενίου ή σε γλαστράκια από τύρφη. Τα φυτά μεταφυτεύονται όταν αποκτήσουν ύψος τουλάχιστον 15cm.
Χρησιμοποιούνται διάφορα υποκείμενα στην καλλιέργεια της πασιφλόρας, ανεκτικά στους μύκητες Phytophthora sp., Sclerotinia sp., Fusarium sp. και το βακτήριο Phytomonas passiflorae. Στη Νότια Αφρική και σ' άλλες ζεστές χώρες το είδος P. edulis var. flavicarpa χρησιμοποιείται ως υποκείμενο του είδους P. edulis var edulis.
Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες συνήθως είναι σπορόφυτα και κυρίως καλλιεργούν σπορόφυτα του είδους P. edulis var. flavicarpa, γιατί δίνουν μεγαλύτερη παραγωγή ανά μονάδα επιφάνειας, αλλά οι καρποί του είναι πιο αρωματικοί και γευστικοί.
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
