Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια γαρυφαλλιάς ωομύκητες"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Συμπτώματα παρόμοια με αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω και οφείλονται σε φουζάρια και ριζοκτόνια, προκαλούνται και από διάφορα είδη μυκήτων του γένους Pythium και Phytophthora. | + | Συμπτώματα παρόμοια με αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω και οφείλονται σε [[Ασθένεια γαρυφαλλιάς φουζαρίωση|φουζάρια]] και [[Ασθένεια γαρυφαλλιάς ριζοκτόνια|ριζοκτόνια]], προκαλούνται και από διάφορα είδη μυκήτων του γένους Pythium και Phytophthora. |
| − | + | ||
| + | Οι μύκητες αυτοί προκαλούν σοβαρά προβλήματα σε υγρά, πλημμελώς αποστραγγιζόμενα και μη απολυμασμένα εδάφη. Μια σοβαρή προσβολή της γαρυφαλλιάς οφειλομένη στο είδος Phytophthora porri Foister διαπιστώθηκε το 1972 στο Μαραθώνα. Τα ασθενή φυτά εκτός από τη συνήθη προσβολή του λαιμού που προκαλείται από είδη του γένους Phytophthora εμφανίζουν επί των στελεχών χαρακτηριστικές επιμήκεις κηλίδες οι οποίες αρχικά είναι υδατώδεις και σκοτεινού χρώματος εξελισσόμενες αργότερα σε ξηρές και τεφρές περιοχές. Μέσα στους προσβεβλημένους ιστούς παρατηρούνται άφθονα ωοσπόρια και αυτό διευκολύνει πολύ τη διάγνωση της ασθενείας. Μια άλλη προσβολή οφειλόμενη σε μύκητα του γένους Pythium διαπιστώθηκε τελευταία, κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, σε υπαίθρια καλλιέργεια γαρυφαλλιάς στο Μαραθώνα. Η προσβολή εντοπίστηκε στο λαιμό των φυτών που στην αρχή εμφάνιζαν μια μικρή, υδατώδη και επιμήκη κηλίδα η οποία πολύ γρήγορα εξελισσόταν σε μια πρασινοκίτρινη μέχρι καστανή περιοχή που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του λαιμού. Ο φλοιός εμφανιζόταν μαλακός, ελαφρά βυθισμένος και τελικά, όταν η προσβολή καταλάμβανε όλη την περιφέρεια του στελέχους, τα φυτά μαραίνονταν κιτρίνιζαν και αποξηραίνονταν. | ||
| + | Η ασθένεια παρουσιάστηκε στον αγρό κατά κηλίδες ή κατά γραμμές και φαίνεται ότι ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις πολλές βροχοπτώσεις σε συνδυασμό με την κακή αποστράγγιση του εδάφους. Οι ασθένειες από ωομύκητες αντιμετωπίζονται με μείωση της εδαφικής υγρασίας (καλή αποστράγγιση κτλ.) και απολύμανση του εδάφους. Η [[Ηλιοαπολύμανση|ηλιοαπολύμανση]] του εδάφους βρέθηκε πολύ αποτελεσματική εναντίον του Phytophthora. Σε μη απολυμασμένα εδάφη γίνεται εφαρμογή μυκητοκτόνων όπως metalaxyl ή etridiazole ή propamocarb ή furalaxyl ή fosetyl AI. Επίσης το azoxystrobin. <ref name="Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών"/> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:29, 11 Ιανουαρίου 2016
Συμπτώματα παρόμοια με αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω και οφείλονται σε φουζάρια και ριζοκτόνια, προκαλούνται και από διάφορα είδη μυκήτων του γένους Pythium και Phytophthora.
Οι μύκητες αυτοί προκαλούν σοβαρά προβλήματα σε υγρά, πλημμελώς αποστραγγιζόμενα και μη απολυμασμένα εδάφη. Μια σοβαρή προσβολή της γαρυφαλλιάς οφειλομένη στο είδος Phytophthora porri Foister διαπιστώθηκε το 1972 στο Μαραθώνα. Τα ασθενή φυτά εκτός από τη συνήθη προσβολή του λαιμού που προκαλείται από είδη του γένους Phytophthora εμφανίζουν επί των στελεχών χαρακτηριστικές επιμήκεις κηλίδες οι οποίες αρχικά είναι υδατώδεις και σκοτεινού χρώματος εξελισσόμενες αργότερα σε ξηρές και τεφρές περιοχές. Μέσα στους προσβεβλημένους ιστούς παρατηρούνται άφθονα ωοσπόρια και αυτό διευκολύνει πολύ τη διάγνωση της ασθενείας. Μια άλλη προσβολή οφειλόμενη σε μύκητα του γένους Pythium διαπιστώθηκε τελευταία, κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, σε υπαίθρια καλλιέργεια γαρυφαλλιάς στο Μαραθώνα. Η προσβολή εντοπίστηκε στο λαιμό των φυτών που στην αρχή εμφάνιζαν μια μικρή, υδατώδη και επιμήκη κηλίδα η οποία πολύ γρήγορα εξελισσόταν σε μια πρασινοκίτρινη μέχρι καστανή περιοχή που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του λαιμού. Ο φλοιός εμφανιζόταν μαλακός, ελαφρά βυθισμένος και τελικά, όταν η προσβολή καταλάμβανε όλη την περιφέρεια του στελέχους, τα φυτά μαραίνονταν κιτρίνιζαν και αποξηραίνονταν.
Η ασθένεια παρουσιάστηκε στον αγρό κατά κηλίδες ή κατά γραμμές και φαίνεται ότι ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις πολλές βροχοπτώσεις σε συνδυασμό με την κακή αποστράγγιση του εδάφους. Οι ασθένειες από ωομύκητες αντιμετωπίζονται με μείωση της εδαφικής υγρασίας (καλή αποστράγγιση κτλ.) και απολύμανση του εδάφους. Η ηλιοαπολύμανση του εδάφους βρέθηκε πολύ αποτελεσματική εναντίον του Phytophthora. Σε μη απολυμασμένα εδάφη γίνεται εφαρμογή μυκητοκτόνων όπως metalaxyl ή etridiazole ή propamocarb ή furalaxyl ή fosetyl AI. Επίσης το azoxystrobin. [1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ασθένειες καλλωπιστικών φυτών, του Ομότιμου Καθηγητή Φυτοπαθολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Χ.Γ.Παναγόπουλου, Αθήνα 2003.
