Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Βοτανικά χαρακτηριστικά ακτινιδιάς"
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
Είναι εντομόγαμο είδος και η μεταφορά της γύρης γίνεται κυρίως με την βοήθεια διαφόρων εντόμων καθώς και της [[Μέλισσες|μέλισσας]], αν και τα άνθη της ακτινιδιάς είναι γνωστό ότι δεν προσελκύουν ιδιαίτερα την μέλισσα. | Είναι εντομόγαμο είδος και η μεταφορά της γύρης γίνεται κυρίως με την βοήθεια διαφόρων εντόμων καθώς και της [[Μέλισσες|μέλισσας]], αν και τα άνθη της ακτινιδιάς είναι γνωστό ότι δεν προσελκύουν ιδιαίτερα την μέλισσα. | ||
| − | Ο νεαρός [[Ακτινίδιο|καρπός]] με τον ποδίσκο του μοιάζει με ποντικό. Ο [[Ωρίμανση ακτινιδιών|ώριμος]] καρπός αποκτά μέγεθος περίπου τόσο όσο και ένα αυγό της κότας, αν και αυτό εξαρτάται από την [[Ποικιλίες ακτινιδιάς|ποικιλία]] καθώς και από άλλους παράγοντες. Εξωτερικά περιβάλλεται από χνούδι, ο φλοιός του είναι καφέ χρώματος. Η σάρκα είναι πράσινου χρώματος και στο εσωτερικό υπάρχει η λευκή καρδιά. Είναι ράγα, περιέχει πολλά σπέρματα, μικρά, μαύρα, μέχρι και 1500, ακτινωτά τοποθετημένα. Έχει γεύση υπόξινη, αρωματώδη και ευχάριστη όταν είναι καλά ώριμος. Περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C, ανόργανων αλάτων καθώς επίσης και πρωτεολυτικών ενζύμων που είναι κατάλληλα για την τρυφεροποίηση του κρέατος. | + | Ο νεαρός [[Ακτινίδιο|καρπός]] με τον ποδίσκο του μοιάζει με ποντικό. Ο [[Ωρίμανση ακτινιδιών|ώριμος]] καρπός αποκτά μέγεθος περίπου τόσο όσο και ένα αυγό της κότας, αν και αυτό εξαρτάται από την [[Ποικιλίες ακτινιδιάς|ποικιλία]] καθώς και από άλλους παράγοντες. Εξωτερικά περιβάλλεται από χνούδι, ο φλοιός του είναι καφέ χρώματος. Η σάρκα είναι πράσινου χρώματος και στο εσωτερικό υπάρχει η λευκή καρδιά. Είναι ράγα, περιέχει πολλά σπέρματα, μικρά, μαύρα, μέχρι και 1500, ακτινωτά τοποθετημένα. Έχει γεύση υπόξινη, αρωματώδη και ευχάριστη όταν είναι καλά ώριμος. Περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C, ανόργανων αλάτων καθώς επίσης και πρωτεολυτικών ενζύμων που είναι κατάλληλα για την τρυφεροποίηση του κρέατος.<ref name="Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων"> Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων, εργασία της Τσαγκούλη Φανής, φοιτήτριας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βόλος 2005.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[σχετίζεται με::Ακτινιδιά| ]] | [[σχετίζεται με::Ακτινιδιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:08, 15 Ιουλίου 2015
Είναι φυτό δικοτυλήδονο και αναρριχόμενο. Μοιάζει με το αμπέλι, οι κλιματίδες του όμως περιελίσσονται και αυξάνουν πολύ γρήγορα. Έχει παρατηρηθεί αύξηση κλιματίδας μέχρι και 10cm την ημέρα, η δε ετήσια βλάστηση ξεπερνά τα 3-4m.
Τα φύλλα είναι απλά, μεγάλα, στρογγυλωπά και εναλλάσσονται κανονικά. Έχουν χρώμα πράσινο βελούδο και η επάνω επιφάνεια είναι στιλπνή. Το φυτό είναι δίοικο. Τα άνθη φέρονται στις μασχάλες των φύλλων των 5-6 πρώτων γονάτων των κλιματίδων του έτους.
Στα θηλυκά δένδρα τα άνθη φέρονται σε ταξιανθία τριών ανθέων και καθώς η ταξιανθία εκπτύσσεται μερικά από τα παράπλευρα αναπτυσσόμενα άνθη πέφτουν και έτσι δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν άνθη μονήρη, ταξιανθία με 2 άνθη ή και ταξιανθία με 3 άνθη. Τα αρσενικά δένδρα ανθίζουν όπως και τα θηλυκά με τη διαφορά ότι τα άνθη φέρονται 3-5 μαζί σε ταξιανθία και επιπλέον δεν παρατηρείται ανθόπτωση. Έτσι τα αρσενικά δένδρα παράγουν πολύ περισσότερα άνθη από ό, τι τα θηλυκά και φυσικά αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για την επιτυχή επικονίαση-γονιμοποίηση των ανθέων και για την παραγωγή.
Τα άνθη είναι μεγάλα λευκά, φέρουν όλα τα όργανα αλλά μερικά από αυτά είναι ατελή και έτσι το άνθος μορφολογικά είναι ερμαφρόδιτο, λειτουργικά όμως είναι αρσενικό ή θηλυκό. Τα θηλυκά άνθη αποτελούνται από 5-6 καφέ επιμήκη σέπαλα, 5-6 λευκά πέταλα, 183+17 ή 183-17 στήμονες και ύπερο με 40+5 ή 40-5 καρπόφυλλα. Το άνθος είναι υπόγυνο. Τα αρσενικά άνθη έχουν τον ίδιο αριθμό πετάλων και σεπάλων με τα θηλυκά, 153+29 ή 153-29 στήμονες και φέρουν υποπλαστική ωοθήκη. Τα αρσενικά δένδρα ανθίζουν νωρίτερα από τα θηλυκά (πρωτανδρία) χωρίς όμως αυτό να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, κατά κανόνα, ικανοποιητικής καρπόδεσης.
Είναι εντομόγαμο είδος και η μεταφορά της γύρης γίνεται κυρίως με την βοήθεια διαφόρων εντόμων καθώς και της μέλισσας, αν και τα άνθη της ακτινιδιάς είναι γνωστό ότι δεν προσελκύουν ιδιαίτερα την μέλισσα.
Ο νεαρός καρπός με τον ποδίσκο του μοιάζει με ποντικό. Ο ώριμος καρπός αποκτά μέγεθος περίπου τόσο όσο και ένα αυγό της κότας, αν και αυτό εξαρτάται από την ποικιλία καθώς και από άλλους παράγοντες. Εξωτερικά περιβάλλεται από χνούδι, ο φλοιός του είναι καφέ χρώματος. Η σάρκα είναι πράσινου χρώματος και στο εσωτερικό υπάρχει η λευκή καρδιά. Είναι ράγα, περιέχει πολλά σπέρματα, μικρά, μαύρα, μέχρι και 1500, ακτινωτά τοποθετημένα. Έχει γεύση υπόξινη, αρωματώδη και ευχάριστη όταν είναι καλά ώριμος. Περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C, ανόργανων αλάτων καθώς επίσης και πρωτεολυτικών ενζύμων που είναι κατάλληλα για την τρυφεροποίηση του κρέατος.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων, εργασία της Τσαγκούλη Φανής, φοιτήτριας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βόλος 2005.
