Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τρόπος καρποφορίας αχλαδιάς"
(Νέα σελίδα με 'Η αχλαδιά φέρει ξυλοφόρους και μικτούς Σχηματισμός Ανθοφόρων Οφθαλμών|ανθοφόρο...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η [[Αχλαδιά|αχλαδιά]] φέρει ξυλοφόρους και μικτούς [[Σχηματισμός Ανθοφόρων Οφθαλμών|ανθοφόρους οφθαλμούς]], που απαντούν επάκρια ή πλάγια σ' έναν ετήσιο βλαστό. Οι ξυλοφόροι [[Οφθαλμοί|οφθαλμοί]] έχουν σχήμα κωνικό, στερούνται χνουδιού και σχηματίζουν με το βλαστό οξεία γωνία, ενώ οι μικτοί έχουν παρόμοιο σχήμα με τους ξυλοφόρους, στερούνται κι αυτοί χνουδιού και είναι μικρότεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της [[Μηλιά|μηλιάς]]. Τόσο οι ξυλοφόροι όσο και οι μικτοί οφθαλμοί απαντούν επάκρια ή πλάγια στις μασχάλες των [[Φύλλα|φύλλων]], των ετήσιων βλαστών. Η εξέλιξη των βλαστοφόρων και καρποφόρων οργάνων της [[Αχλάδι|αχλαδίας]] είναι παρόμοια μ' εκείνη της [[Μήλο|μηλιάς]]. Καρποφόρα όργανα της αχλαδιάς είναι οι μικτοί [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αχλαδιάς|οφθαλμοί]], οι λαμβούρδες, τα λεπτοκλάδια και οι ασκοί. | Η [[Αχλαδιά|αχλαδιά]] φέρει ξυλοφόρους και μικτούς [[Σχηματισμός Ανθοφόρων Οφθαλμών|ανθοφόρους οφθαλμούς]], που απαντούν επάκρια ή πλάγια σ' έναν ετήσιο βλαστό. Οι ξυλοφόροι [[Οφθαλμοί|οφθαλμοί]] έχουν σχήμα κωνικό, στερούνται χνουδιού και σχηματίζουν με το βλαστό οξεία γωνία, ενώ οι μικτοί έχουν παρόμοιο σχήμα με τους ξυλοφόρους, στερούνται κι αυτοί χνουδιού και είναι μικρότεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της [[Μηλιά|μηλιάς]]. Τόσο οι ξυλοφόροι όσο και οι μικτοί οφθαλμοί απαντούν επάκρια ή πλάγια στις μασχάλες των [[Φύλλα|φύλλων]], των ετήσιων βλαστών. Η εξέλιξη των βλαστοφόρων και καρποφόρων οργάνων της [[Αχλάδι|αχλαδίας]] είναι παρόμοια μ' εκείνη της [[Μήλο|μηλιάς]]. Καρποφόρα όργανα της αχλαδιάς είναι οι μικτοί [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αχλαδιάς|οφθαλμοί]], οι λαμβούρδες, τα λεπτοκλάδια και οι ασκοί. | ||
| − | Οι ασκοί της αχλαδίας είναι πιο κυλινδρικοί σε σχήμα και μεγαλύτεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μηλιάς|μηλιάς]]. Η αχλαδιά, όπως και η μηλιά καρποφορεί σε τρέχουσα βλάστηση, επάκρια, από μικτούς [[Διαφοροποίηση ανθοφόρων οφθαλμών|ανθοφόρους οφθαλμούς]]. Καρποφόρα όργανα της είναι οι μικτοί οφθαλμοί, οι λαμβούρδες, τα καρποφόρα λεπτοκλάδια και οι ασκοί. Τη μεγαλύτερη καρποφορία φέρει στ' [[Ανθοφορία|ανθοφόρα]] [[Σχηματισμός λογχοειδών|λογχοειδή]].<ref name="Τρόπος καρποφορίας | + | Οι ασκοί της αχλαδίας είναι πιο κυλινδρικοί σε σχήμα και μεγαλύτεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μηλιάς|μηλιάς]]. Η αχλαδιά, όπως και η μηλιά καρποφορεί σε τρέχουσα βλάστηση, επάκρια, από μικτούς [[Διαφοροποίηση ανθοφόρων οφθαλμών|ανθοφόρους οφθαλμούς]]. Καρποφόρα όργανα της είναι οι μικτοί οφθαλμοί, οι λαμβούρδες, τα καρποφόρα λεπτοκλάδια και οι ασκοί. Τη μεγαλύτερη καρποφορία φέρει στ' [[Ανθοφορία|ανθοφόρα]] [[Σχηματισμός λογχοειδών|λογχοειδή]].<ref name="Τρόπος καρποφορίας αχλαδιάς"/> |
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:15, 2 Σεπτεμβρίου 2016
Η αχλαδιά φέρει ξυλοφόρους και μικτούς ανθοφόρους οφθαλμούς, που απαντούν επάκρια ή πλάγια σ' έναν ετήσιο βλαστό. Οι ξυλοφόροι οφθαλμοί έχουν σχήμα κωνικό, στερούνται χνουδιού και σχηματίζουν με το βλαστό οξεία γωνία, ενώ οι μικτοί έχουν παρόμοιο σχήμα με τους ξυλοφόρους, στερούνται κι αυτοί χνουδιού και είναι μικρότεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της μηλιάς. Τόσο οι ξυλοφόροι όσο και οι μικτοί οφθαλμοί απαντούν επάκρια ή πλάγια στις μασχάλες των φύλλων, των ετήσιων βλαστών. Η εξέλιξη των βλαστοφόρων και καρποφόρων οργάνων της αχλαδίας είναι παρόμοια μ' εκείνη της μηλιάς. Καρποφόρα όργανα της αχλαδιάς είναι οι μικτοί οφθαλμοί, οι λαμβούρδες, τα λεπτοκλάδια και οι ασκοί.
Οι ασκοί της αχλαδίας είναι πιο κυλινδρικοί σε σχήμα και μεγαλύτεροι σε μέγεθος συγκριτικά με της μηλιάς. Η αχλαδιά, όπως και η μηλιά καρποφορεί σε τρέχουσα βλάστηση, επάκρια, από μικτούς ανθοφόρους οφθαλμούς. Καρποφόρα όργανα της είναι οι μικτοί οφθαλμοί, οι λαμβούρδες, τα καρποφόρα λεπτοκλάδια και οι ασκοί. Τη μεγαλύτερη καρποφορία φέρει στ' ανθοφόρα λογχοειδή.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
