Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αιθέριο έλαιο σατουρέγιας"
Από GAIApedia
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Από έρευνες, φαίνεται ότι το ποσοστό του [[Αιθέρια έλαια|αιθερίου ελαίου]] σχετίζεται αρνητικά με το υψόμετρο όπου αυτοφύονται τα [[ | + | Από έρευνες, φαίνεται ότι το ποσοστό του [[Αιθέρια έλαια|αιθερίου ελαίου]] σχετίζεται αρνητικά με το υψόμετρο όπου αυτοφύονται τα [[κατάλογος φυτών |φυτά]] και η μεταβολή της σύστασης των αιθερίων ελαίων ακολουθεί ένα γεωγραφικό πρότυπο, το οποίο σχετίζεται με τις βιοκλιματικές ζώνες. Η καρβακρόλη κυριαρχεί σε περιοχές με Μεσογειακό και Υπομεσογειακό βιοκλίμα, η λιναλοόλη ή ο υδρίτης του trans-σαβινενίου ή και με την βορνεόλη κυριαρχούν σε Υπομεσογειακό ή εύκρατα βιοκλίματα. Η θυμόλη βρίσκεται ως κύριο συστατικό του αιθερίου ελαίου και στις τρεις βιοκλιματικές ζώνες. Φυτοχημικές μελέτες έδειξαν την παρουσία πολλών βιολογικώς δραστικών συστατικών, όπως θυμόλης, π-κυμενίου, γ-τερπινενίου και καρβακρόλης στο αιθέριο έλαιο, τριτερπενίων, φλαβονοειδών και ροσμαρινικού οξέος. Ολόκληρο το [[Σατουρέγια φυτό |φυτό]], καθώς και το αιθέριο έλαιο και τα εκχυλίσματά του χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική ως φάρμακο για το πεπτικό σύστημα, ως αφροδισιακό, βακτηριοκτόνο και μυκητοκτόνο.<ref name="Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών"/> |
==Σχετικές σελίδες== | ==Σχετικές σελίδες== | ||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 14: | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
<references> | <references> | ||
| − | <ref name="Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών"> Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013 | + | |
| + | <ref name="Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών"> Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013</ref> | ||
| + | |||
</references> | </references> | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Μεταποιημένο προϊόν φυτικής προέλευσης]] |
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | [[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | ||
[[παράγεται από::Σατουρέγια φυτό| ]] | [[παράγεται από::Σατουρέγια φυτό| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:16, 8 Σεπτεμβρίου 2016
Από έρευνες, φαίνεται ότι το ποσοστό του αιθερίου ελαίου σχετίζεται αρνητικά με το υψόμετρο όπου αυτοφύονται τα φυτά και η μεταβολή της σύστασης των αιθερίων ελαίων ακολουθεί ένα γεωγραφικό πρότυπο, το οποίο σχετίζεται με τις βιοκλιματικές ζώνες. Η καρβακρόλη κυριαρχεί σε περιοχές με Μεσογειακό και Υπομεσογειακό βιοκλίμα, η λιναλοόλη ή ο υδρίτης του trans-σαβινενίου ή και με την βορνεόλη κυριαρχούν σε Υπομεσογειακό ή εύκρατα βιοκλίματα. Η θυμόλη βρίσκεται ως κύριο συστατικό του αιθερίου ελαίου και στις τρεις βιοκλιματικές ζώνες. Φυτοχημικές μελέτες έδειξαν την παρουσία πολλών βιολογικώς δραστικών συστατικών, όπως θυμόλης, π-κυμενίου, γ-τερπινενίου και καρβακρόλης στο αιθέριο έλαιο, τριτερπενίων, φλαβονοειδών και ροσμαρινικού οξέος. Ολόκληρο το φυτό, καθώς και το αιθέριο έλαιο και τα εκχυλίσματά του χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική ως φάρμακο για το πεπτικό σύστημα, ως αφροδισιακό, βακτηριοκτόνο και μυκητοκτόνο.[1]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013
