Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Προφίλ και χαρακτηριστικά αγροτουρίστα"
| Γραμμή 22: | Γραμμή 22: | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε αλιέα::20| ]] | [[πόσο αφορά σε αλιέα::20| ]] | ||
| − | [[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές | + | [[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] |
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση αγροτικής παραγωγής::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση αγροτικής παραγωγής::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε μελετητή::30| ]] | [[πόσο αφορά σε μελετητή::30| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:11, 9 Ιουλίου 2013
Οι αγροτουρίστες θεωρούνται πολυταξιδεμένα άτομα που έχουν βαρεθεί το πρότυπο του μαζικού τουρισμού και αναζητούν μια νέα διάσταση από τις διακοπές τους. Εκτός απ’ αυτή την κοινά αποδεκτή διαπίστωση, η βιβλιογραφία παρουσιάζει διάσταση απόψεων για το προφίλ του αγροτουρίστα. Συνεπώς, δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί ένα προφίλ του αγροτουρίστα που να περιλαμβάνει το εύρος των χαρακτηριστικών του. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι οι τύποι των τουριστών που συμμετέχουν στον αγροτικό τουρισμό συμπεριλαμβάνουν οικογένειες με παιδιά και κατοίκους αστικών κέντρων που αναζητούν κάτι διαφορετικό από τις διακοπές τους.
Στην Ελλάδα οι Τριανταφύλλου και Ιακωβίδου (2002) βρήκαν ότι οι Έλληνες που προτιμούν τον αγροτουρισμό είναι νεαρής ηλικίας, με υψηλή μόρφωση και με μεσαία εισοδήματα. Από όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να βγει το συμπέρασμα ότι οι αγροτουρίστες ανήκουν σε ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα και παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες ανάλογα με τους προορισμούς που επισκέπτονται. Αναφορικά με την καταναλωτική τους δαπάνη διάφορες μελέτες αναφέρουν ότι οι τουρίστες των αγροτικών περιοχών τείνουν να ξοδεύουν 29 – 30 % λιγότερο από τους τουρίστες που επισκέπτονται παραθαλάσσιες και αστικές περιοχές, για το λόγο ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην ύπαιθρο δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για να ξοδέψουν χρήματα για αγορά καταναλωτικών προϊόντων, ψυχαγωγίας, κ.λπ., σε σύγκριση με τους προορισμούς μαζικού τουρισμού. Πιθανόν βέβαια η χαμηλή καταναλωτική δαπάνη του αγροτουρίστα να οφείλεται στο γεγονός ότι ο αγροτουρισμός δεν είναι ακριβός αφού δεν απαιτεί πολυτελή ξενοδοχεία και εισαγόμενα προϊόντα. Αυτό επιβεβαιώνεται από την Perales (2002) που σημειώνει ότι οι αγροτουρίστες της Ισπανίας έχουν μεσαία με υψηλή αγοραστική δύναμη. Όμως ένα από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον αγροτουρίστα και σε αυτό που δεν υπάρχει διάσταση απόψεων είναι το υψηλό τους μορφωτικό επίπεδο. Αναφορικά με την επαγγελματική κατάσταση του αγροτουρίστα ο Παπακωσταντινίδης σημειώνει: ο αγροτουρισμός δεν είναι χαρακτηριστικό των διακοπών των οικολόγων, ή των φυσιολατρών ή αυτών που "κυνηγούν πεταλούδες" ή φωτογραφίζουν σπάνια είδη υδροβιότοπων (όπως κατά καιρούς αναφέρεται σε διάφορες έρευνες). Αφορά τον εργάτη της πόλης, το μισθωτό, τον καλλιτέχνη και γενικά τον καθένα που αγχωμένος από τον αστικό τρόπο ζωής με την καθημερινότητα και την επανάληψη που χαρακτηρίζουν τον τρόπο ζωής τους, αναζητούν μια πραγματική διέξοδο από την ρουτίνα. Ο εναλλακτικός τουρίστας κατά τη διάρκεια των διακοπών του μπορεί να συμμετέχει σε διάφορες δραστηριότητες. Σε αντίθεση με τους μαζικά οργανωμένους τουρίστες οι αγροτουρίστες δεν αναζητούν τις παθητικού τύπου διακοπές. Πρωταρχικής σημασίας δραστηριότητα για τον αγροτουρίστα αποτελεί η επίσκεψη καλλιεργειών γεωργικής εκμετάλλευσης, οινοποιείων, τυροκομείων ή διάφορων άλλων μονάδων παρασκευής τοπικών προϊόντων και η εθελοντική συμμετοχή σε αγροτικές εργασίες, όπως το μάζεμα της ελιάς ή ο τρύγος. Οι αγροτουρίστες αναζητούν την αγορά ή και τη συμμετοχή τους στην παραγωγή χειροτεχνημάτων, ειδών λαϊκής τέχνης και γενικότερα προϊόντων οικοτεχνίας τα οποία είναι σύμφωνα με την ιστορία και την παράδοση του τόπου υποδοχής και αναδεικνύουν την ταυτότητα και τη μοναδικότητα του. Στην προσπάθεια αυτή η ύφανση στον αργαλειό, η παραγωγή τυριού, μαρμελάδων, κεραμικών, κ.λπ. συχνά προσφέρεται από τις αγροτουριστικές επιχειρήσεις για κατανάλωση από τους τουρίστες.
Επιπρόσθετες δραστηριότητες στις οποίες μπορούν να επιδοθούν οι αγροτουρίστες σχετίζονται με την παράδοση και την ιστορία. Ο εναλλακτικός τουρίστας συχνά συμμετέχει σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και επιθυμεί να ξεναγηθεί στα αξιοθέατα και στα θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία του τόπου που επισκέπτεται. Ιδιαίτερη θέση κατέχει η δυνατότητα επίσκεψης και ξενάγησης σε παλιά μοναστήρια και εκκλησίες, γεφύρια, οινοποιεία, τυροκομία, εργαστήρια χειροτεχνίας και οικοτεχνίας, φάρμες με ζώα και η συμμετοχή σε μαθήματα τοπικής μαγειρικής, πανηγύρια, φεστιβάλ, παραδοσιακή μουσική, χορούς κ.λπ.
Ο εναλλακτικός τουρίστας κατά τη διάρκεια των διακοπών του αναζητάει την ηρεμία κοντά στο φυσικό περιβάλλον κάτι που μπορεί να το βρει στον αγροτικό χώρο. Οι δραστηριότητες που σχετίζονται με τη φύση αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των αγροτουριστικών διακοπών.
Σύμφωνα τώρα με τα συμπεράσματα της διδακτορικής διατριβής της Παρταλίδου, οι αγροτουρίστες ή περιηγητές μιας περιοχής διαθέτουν συγκεκριμένα πρότυπα αναψυχής και είναι σε θέση να τα εκφράσουν. Το πρότυπο του αγροτουριστικού προορισμού ποιότητας, δηλαδή το ιδανικό περιγράφεται από τρείς διαστάσεις. Η πρώτη σχετίζεται με τις τοπικές ιδιαιτερότητες του προορισμού ή αλλιώς το τοπικό χρώμα, η δεύτερη με την ποιότητα των υποδομών προορισμού και η τρίτη με τις δραστηριότητες αναψυχής που αναπτύσσονται σε αυτόν και προσφέρονται στους επισκέπτες της περιοχής.
Σχετικές σελίδες
- Αγροτουρισμός
- Δραστηριότητες στον αγροτουρισμό
- Βασικά βήματα για την υλοποίηση μιας αγροτουριστικής επιχείρησης
Βιβλιογραφία
- "Ο αγροτουρισμός ως εναλλακτική μορφή τουρισμού. Η ανάπτυξη και η εφαρμογή του στο νομό Ηρακλείου", Πτυχιακή εργασία της Κολιακουδάκη Δέσποινας, ΑΤΕΙ Κρήτης, Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων, Ηράκλειο 2010
