Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελιτζάνας Τεφρά σήψη"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή μελιτζάνας από Τεφρά σήψη.jpg|thumb|px100|Προσβολή μελιτζάνας από Τεφρά σήψη]] | [[Image:Προσβολή μελιτζάνας από Τεφρά σήψη.jpg|thumb|px100|Προσβολή μελιτζάνας από Τεφρά σήψη]] | ||
| − | Η τεφρά σήψη προκαλείται από το μύκητα Botrytis cinerea (τέλεια μορφή Botrytinia fuckeliana). Ο μύκητας αυτός έχει ευρύ κύκλο ξενιστών και συμπεριφέρεται άλλοτε ως παθογόνο και άλλοτε ως σαπρόφυτο. Επιβιώνει πάνω σε νεκρούς φυτικούς ιστούς ή σε προσβεβλημένα [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιεργούμενα]] [[Μελιτζάνα φυτό|φυτά]] καθώς και στο [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|έδαφος]] με μορφή σκληρωτίων. Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, τα σκληρώτια του μύκητα βλαστάνουν σχηματίζοντας συνήθως μυκήλιο ή κονιδιοφόρους με κονίδια. Η εμφάνιση της [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένειας]] ευνοείται από χαμηλή σχετικά θερμοκρασία (18-23<sup>o</sup>C) και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (μεγαλύτερη από 90%). Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό είτε με απευθείας διάτρηση της επιδερμίδας είτε μέσω πληγών. Τα συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται αρχικά στο λαιμό των νεαρών φυταρίων στα σπορεία της μελιτζάνας με τη μορφή υδαρών, ανοικτού καστανού χρώματος κηλίδων. Τα ασθενή φυτάρια μαραίνονται και τελικά ξηραίνονται. Με την πάροδο του χρόνου, η προσβεβλημένη περιοχή επεκτείνεται και περιβάλλει το στέλεχος το οποίο συρρικνώνεται στο σημείο αυτό, με αποτέλεσμα τη μάρανση και νέκρωση του φυτού πάνω από το σημείο προσβολής. Συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να εμφανιστούν και στα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλα]] με τη μορφή υδαρών, ανοικτού χρώματος κηλίδων, όπου επεκτείνονται και καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια του φύλλου. Οι [[Μελιτζάνα προϊόν|καρποί]] εμφανίζουν συμπτώματα της ασθένειας συνήθως μετά τη [[Συγκομιδή μελιτζάνας|συγκομιδή]] συνήθως μολύνονται μέσω των πετάλων, εντοπίζονται κυρίως στο σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή μεγάλων υδαρών καστανών περιοχών. Οι τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας αυτής είναι οι εξής: | + | Η τεφρά σήψη προκαλείται από το [[Μύκητες|μύκητα]] Botrytis cinerea (τέλεια μορφή Botrytinia fuckeliana). Ο μύκητας αυτός έχει ευρύ κύκλο ξενιστών και συμπεριφέρεται άλλοτε ως παθογόνο και άλλοτε ως σαπρόφυτο. Επιβιώνει πάνω σε νεκρούς φυτικούς ιστούς ή σε προσβεβλημένα [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιεργούμενα]] [[Μελιτζάνα φυτό|φυτά]] καθώς και στο [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|έδαφος]] με μορφή [[Σκληρώτια|σκληρωτίων]]. Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, τα σκληρώτια του μύκητα βλαστάνουν σχηματίζοντας συνήθως μυκήλιο ή κονιδιοφόρους με κονίδια. Η εμφάνιση της [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένειας]] ευνοείται από χαμηλή σχετικά θερμοκρασία (18-23<sup>o</sup>C) και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (μεγαλύτερη από 90%). Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό είτε με απευθείας διάτρηση της επιδερμίδας είτε μέσω πληγών. Τα συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται αρχικά στο λαιμό των νεαρών φυταρίων στα σπορεία της μελιτζάνας με τη μορφή υδαρών, ανοικτού καστανού χρώματος κηλίδων. Τα ασθενή φυτάρια μαραίνονται και τελικά ξηραίνονται. Με την πάροδο του χρόνου, η προσβεβλημένη περιοχή επεκτείνεται και περιβάλλει το στέλεχος το οποίο συρρικνώνεται στο σημείο αυτό, με αποτέλεσμα τη μάρανση και νέκρωση του φυτού πάνω από το σημείο προσβολής. Συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να εμφανιστούν και στα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλα]] με τη μορφή υδαρών, ανοικτού χρώματος κηλίδων, όπου επεκτείνονται και καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια του φύλλου. Οι [[Μελιτζάνα προϊόν|καρποί]] εμφανίζουν συμπτώματα της ασθένειας συνήθως μετά τη [[Συγκομιδή μελιτζάνας|συγκομιδή]] συνήθως μολύνονται μέσω των πετάλων, εντοπίζονται κυρίως στο σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή μεγάλων υδαρών καστανών περιοχών. Οι τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας αυτής είναι οι εξής: |
* Απομάκρυνση, συλλογή και κάψιμο των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | * Απομάκρυνση, συλλογή και κάψιμο των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | ||
| Γραμμή 27: | Γραμμή 27: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του καρπού::Μελιτζάνα προϊόν| ]] | [[είναι ασθένεια του καρπού::Μελιτζάνα προϊόν| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Μυκητολογικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
Αναθεώρηση της 13:01, 2 Αυγούστου 2013
Η τεφρά σήψη προκαλείται από το μύκητα Botrytis cinerea (τέλεια μορφή Botrytinia fuckeliana). Ο μύκητας αυτός έχει ευρύ κύκλο ξενιστών και συμπεριφέρεται άλλοτε ως παθογόνο και άλλοτε ως σαπρόφυτο. Επιβιώνει πάνω σε νεκρούς φυτικούς ιστούς ή σε προσβεβλημένα καλλιεργούμενα φυτά καθώς και στο έδαφος με μορφή σκληρωτίων. Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, τα σκληρώτια του μύκητα βλαστάνουν σχηματίζοντας συνήθως μυκήλιο ή κονιδιοφόρους με κονίδια. Η εμφάνιση της ασθένειας ευνοείται από χαμηλή σχετικά θερμοκρασία (18-23oC) και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (μεγαλύτερη από 90%). Το παθογόνο εισέρχεται στο φυτό είτε με απευθείας διάτρηση της επιδερμίδας είτε μέσω πληγών. Τα συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται αρχικά στο λαιμό των νεαρών φυταρίων στα σπορεία της μελιτζάνας με τη μορφή υδαρών, ανοικτού καστανού χρώματος κηλίδων. Τα ασθενή φυτάρια μαραίνονται και τελικά ξηραίνονται. Με την πάροδο του χρόνου, η προσβεβλημένη περιοχή επεκτείνεται και περιβάλλει το στέλεχος το οποίο συρρικνώνεται στο σημείο αυτό, με αποτέλεσμα τη μάρανση και νέκρωση του φυτού πάνω από το σημείο προσβολής. Συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να εμφανιστούν και στα φύλλα με τη μορφή υδαρών, ανοικτού χρώματος κηλίδων, όπου επεκτείνονται και καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια του φύλλου. Οι καρποί εμφανίζουν συμπτώματα της ασθένειας συνήθως μετά τη συγκομιδή συνήθως μολύνονται μέσω των πετάλων, εντοπίζονται κυρίως στο σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή μεγάλων υδαρών καστανών περιοχών. Οι τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας αυτής είναι οι εξής:
- Απομάκρυνση, συλλογή και κάψιμο των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας.
- Χρήση υγειών φυταρίων από σπορείο που είναι εκτός θερμοκηπίου και έχουν τηρηθεί τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής (πάγκοι, αερισμός κ.λπ.)
- Αποφυγή δεσίματος του σπάγκου υποστύλωσης πάνω στο φυτό.
- Αποφυγή πυκνών φυτεύσεων και εφαρμογή καλού κλαδέματος ώστε να φωτίζονται και να αερίζονται όλα τα τμήματα του φυτού.
- Κατά το κλάδεμα τα μαχαιρίδια να εμβαπτίζονται τακτικά σε οινόπνευμα.
- Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης και εμπλουτισμός του εδάφους με οργανική ουσία, φώσφορο και κάλιο ώστε να είναι σε κανονικά επίπεδα.
- Οτιδήποτε δημιουργεί υγρασία (πότισμα, ράντισμα) να γίνονται μόνο πρωινές ώρες.
- Καλός αερισμός του θερμοκηπίου.
- Το χειμώνα να γίνεται θέρμανση των θερμοκηπίων για την ανάπτυξη των φυτών αλλά και τον περιορισμό της υγρασίας.
- Το dichlofluanid (Euparen) και το iprodione (Rovral) έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα αυξάνοντας ταυτόχρονα την παραγωγή.
