Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια αγγουριάς Ιός του πράσινου ποικιλοχλωρωτικού μωσαϊκού"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή φύλλου αγγουριάς από Ιό πράσινου ποικιλοχλωρωτικού μωσαϊκού.png|thumb|px100|Προσβολή φύλλου αγγουριάς από Ιό πράσινου ποικιλοχλωρωτικού μωσαϊκού]] | [[Image:Προσβολή φύλλου αγγουριάς από Ιό πράσινου ποικιλοχλωρωτικού μωσαϊκού.png|thumb|px100|Προσβολή φύλλου αγγουριάς από Ιό πράσινου ποικιλοχλωρωτικού μωσαϊκού]] | ||
| − | Το πράσινο ποικιλοχλωρωτικό μωσαϊκό της αγγουριάς προσβάλλει τα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|φύλλα]] και τους [[Αγγούρι|καρπούς]]. Στη χώρα μας προκαλεί ζημιές στις [[Καλλιέργεια αγγουριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς]]. Στα φύλλα εμφανίζεται ποικιλοχλώρωση, φλύκταινες και παραμόρφωση όπου τα συμπτώματα είναι εντονότερα στις χαμηλές [[Κλιματικές συνθήκες αγγουριάς|θερμοκρασίες]]. Στα φυτά παρατηρείται νανισμός. Ο ιός CGMMV είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Ανήκει στο γένος Tobamorirus το οποίο δεν έχει ταξινομηθεί σε οικογένεια. Τα σωματίδια του είναι ραβδοειδή, διαστάσεων 300Χ18mm και περιέχουν μονόκλωνο RNA. Διατηρείται στα υπολείμματα της [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιέργειας]] στο [[Εδαφικές συνθήκες αγγουριάς|έδαφος]], μέχρι 7 μήνες και στο μολυσμένο σπόρο, στο εξωτερικό περίβλημα. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο, με τον εμβολιασμό, μηχανικά, με τον αυλακοφόρο της πεπονιάς (Aulacophora foveicollis) και τις κουσκούτες. Οι καλλιεργητικές μέθοδοι που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της ασθένειας αυτής είναι: | + | Το πράσινο ποικιλοχλωρωτικό μωσαϊκό της αγγουριάς προσβάλλει τα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|φύλλα]] και τους [[Αγγούρι|καρπούς]]. Στη χώρα μας προκαλεί ζημιές στις [[Καλλιέργεια αγγουριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς]]. Στα φύλλα εμφανίζεται ποικιλοχλώρωση, φλύκταινες και παραμόρφωση όπου τα συμπτώματα είναι εντονότερα στις χαμηλές [[Κλιματικές συνθήκες αγγουριάς|θερμοκρασίες]]. Στα φυτά παρατηρείται νανισμός. Ο [[Ιοί|ιός]] CGMMV είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Ανήκει στο γένος Tobamorirus το οποίο δεν έχει ταξινομηθεί σε οικογένεια. Τα σωματίδια του είναι ραβδοειδή, διαστάσεων 300Χ18mm και περιέχουν μονόκλωνο RNA. Διατηρείται στα υπολείμματα της [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιέργειας]] στο [[Εδαφικές συνθήκες αγγουριάς|έδαφος]], μέχρι 7 μήνες και στο μολυσμένο σπόρο, στο εξωτερικό περίβλημα. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο, με τον εμβολιασμό, μηχανικά, με τον αυλακοφόρο της πεπονιάς (Aulacophora foveicollis) και τις κουσκούτες. Οι καλλιεργητικές μέθοδοι που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της ασθένειας αυτής είναι: |
* Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | * Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | ||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 13: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του καρπού::Αγγούρι| ]] | [[είναι ασθένεια του καρπού::Αγγούρι| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Ιολογικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
Αναθεώρηση της 14:42, 2 Αυγούστου 2013
Το πράσινο ποικιλοχλωρωτικό μωσαϊκό της αγγουριάς προσβάλλει τα φύλλα και τους καρπούς. Στη χώρα μας προκαλεί ζημιές στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς. Στα φύλλα εμφανίζεται ποικιλοχλώρωση, φλύκταινες και παραμόρφωση όπου τα συμπτώματα είναι εντονότερα στις χαμηλές θερμοκρασίες. Στα φυτά παρατηρείται νανισμός. Ο ιός CGMMV είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Ανήκει στο γένος Tobamorirus το οποίο δεν έχει ταξινομηθεί σε οικογένεια. Τα σωματίδια του είναι ραβδοειδή, διαστάσεων 300Χ18mm και περιέχουν μονόκλωνο RNA. Διατηρείται στα υπολείμματα της καλλιέργειας στο έδαφος, μέχρι 7 μήνες και στο μολυσμένο σπόρο, στο εξωτερικό περίβλημα. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο, με τον εμβολιασμό, μηχανικά, με τον αυλακοφόρο της πεπονιάς (Aulacophora foveicollis) και τις κουσκούτες. Οι καλλιεργητικές μέθοδοι που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της ασθένειας αυτής είναι:
- Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας.
- Επισήμανση και καταστροφή των ύποπτων και άρρωστων φυτών.
- Καταστροφή των ζιζανίων.
- Εναλλαγή της καλλιέργειας με σολανώδη.
- Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου.
